"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Sinemis ve Ali'nin büyük aşkının heyecanıyla, şarkı tadında hayatlarıyla...

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Hırsızınız cüzdanınız yerine kalbinizi çalarsa? Bir süre daha sessiz durduktan sonra Akın'ın sorusuyla sessizliğimiz bozuldu. "İdil hiç aşık oldun mu?" Neydi bu şimdi? Ben ve aşk... Asla bu ikisini bir arada düşünmemiştim. Aşkı tanımıyordum. Zamanım yoktu tanımaya. Başıma gelen bu olaylarla nasıl aşık olabilirdim ki zaten. "B-Ben aşk hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Hiç aşık olmadım ki buna zamanım da yoktu." dedim kurumuş dudağımı dilimle nemlendirdikten sonra. İkimizde sessizdik. Odadaki tek ses saatin tik taklarıydı. "Sen?" dedim sesime merakımı yansıtmamaya çabalayarak. Bir süre parmağıyla dizime daireler çizdikten sonra sorumu yanıtladı. "Ben de hiç aşık olmadım." "Neden peki?" Neden aşık olmamıştı ki? Çok yakışıklıydı. Başarılıydı. Zengindi. İyi biriydi. Büyük ihtimalle de romantikti. "Dış görünüşüm param için yanımdaydılar. Klişe olabilir fakat öyleydi. Yokluğumda özlemek yerine daha iyisini bulmaya çalışıyorlardı." dedikten sonra derin bir nefes alıp biçimli dudaklarını ıslattı. "Aşk çok güzel bir duygu İdil. Sevmek, sevilmek, özlemek, kıskanılmak... Hepsi öyle güzel ki. Aşkı yaşamadan bilmek imkansız. Anlatmak için kelimeler gerçekten yetmez. Biri gelir bakarsın o olmuşsun ona karışmışsın. Uykularını kaçırır olmuş. Kokusunu ezberlersin. Sana yazılmış her kelimesinde duygu yüklü bir şiirdir o kişi. Aşka sahip çıkabilmek inanmak gerekir mutluluk için. Acılarına da mutluluğu gibi katlandığında hissettiğin şey aşktır." "Sanırım aşık olsam bile anlamam. Sonra da unutur giderim." Bu sözlerime alaylayıcı bir şekilde kıkırdadı. "Merak etme güzelim o zaman anlarsın işte. O an öğrenirsin aşkı."

Bizim aşkımız sarılmayla başlamıştı, sarılmayla devam edecekti ve sonumuz, ikimiz sarılıyorken bitecekti. Bizimki aşk hikayesi değil, bizimki bir sarılmadan doğan, koca bir beraberliğin hikayesiydi. Ve birde... kaybedenlerin hikayesi.. * Her cümlede nefesiniz kesilmezdi. Hafif bir tebessüm veya kıkırtı, gerçek hayatınıza kısa bir mola ve dertten tasadan uzak bir soluk içindi bu kitap. Ergenliğin gazabına uğrayan bir kız ve geçmişinin gazabına uğrayan bir oğlan. Ve, Kalbinize ulaşmaya çalışan diğer karakterler. ◇Fan-Fiction değildir.

Dokuz yaşında kaçırılarak bir akademiye kapatılmış, daha sonra kendi başarım ile oradan kaçmıştım. Her şeyin bitmediğinin farkındayken bile normal bir yaşam sürmek için çalıştım ama tekrar en başa döndüm. Üstelik iki ayrı taraf beni isterken, özenle seçim yapmak zorunda kalarak... Aslında oldukça sıradan ajan hikâyesiydi, Geçmişten Genetiğe adlı dosya ortaya çıkana kadar... Dicle Aksa genetiklerinin Seçilmiş olduğunu ve düşman akademide kardeşinin varlığını öğrenmişti. Tabi bunları ortaya çıkarmaya çalışırken kayıplar vereceğini bilmiyordu. Yetenekli bir ajan, küçük bir ekip, karşılık beklemeyen sadık bir adam ve en başından beri gizli düşmanları... Tüm bunlara rağmen, sizce geçmiş geçmişte kalacak mıydı? Özellikle de her şey bittiğinde... * * * AJAN içinde #9 29.07.2018 CASUS içinde #2 03.08.2018 DNA içinde #3 03.08.2018 TEŞKİLAT içinde #1 04.08.2018 GENETİK içinde #1 04.08.2018 * * *

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...

"Kapımın önünden başka bayılacak yer bulamadın mı?" "Sen ne kadar kaba bir adamsın ya? Sanki ben seçtim bayılacağım yeri! Hatta inanır mısın? Kapının önünden geçerken dedim ki burası bayılmak için çok uygun bir yer. Burada bayılırsam dağdan inen bir takım elbiseli ayı gelir ve beni kurtarır! O ayı da sen oldun!" "Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Bana ayı mı dedin sen?" "Ben sana takım elbiseli ayı dedim. Sadece niye bir kısmını alındın ki?" * "Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten" "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan arabaya 'dikkat! Mafya var' yazmak gerekir? Kötü mü düşünmüşüm?"