Efken ve Zehra. Yutkundum ve tırnaklarımı etime batırıp bir yandan gülümsedin. Tam karşımdaydı. Başımı usulca yukarı kaldırdım. "Hayırlı olsun. Sonunda evleniyorsun." Boğazımda kocaman bir yumru olmuştu. Zorlanıyordum! Akmaya hazır bütün gözyaşlarımı geri gönderdim. Şimdi olmazdı, bugün olmazdı. Bugün sevdiğim adam evleniyordu! Her bir hareketimi ezberlemek istercesine yüzüme pür dikkat bakmaya başladı. Geldiğimden beri gözleri gözlerimde kenetliydi. Gözlerini gözlerimden ayırdı ve tırnaklarımla mahvettiğim ellerimi birbirinden ayırdı. Derin bir nefes aldı ve ben o nefeste kayboldum. Bu kadar zor olacağını biliyordum ama... ne bileyim işte! Çok ağır bir sınav atlatıyordum! Sabır, az daha sabır dedim kendi kendime. İki yaralı kalp, birbirine ilaç olmayı becerebildi mi? Yoksa daha fazla mı yaralandı? Her hikaye mutlu son ile bitmez. Hikâyenin nasıl devam edeceğini merak ediyor musun? Hadi gel bakalım, Efken ve Zehra da bizi neler bekliyor görelim. ★♥ Wattpadte'ki Kalbi Yaralı isimli ilk hikayedir! 11.12.2018 Başlangıç! 25.06.2019 Bitiş!

© Tüm hakları saklıdır Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin, her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki; istesen de silemezsin...

Hepimiz masalları seviyor ve özlüyoruz,ama nedense onların gerçek olmadığına inanıyoruz. Oysa masallar sık sık gerçekleşiyor... Etrafınıza bir bakının,masallar her yerde... Hatta belki de siz bile bir masalın içindesinizdir... Kim bilebilir... Bir varmış,bir yokmuş...

Uzun zaman oldu. Kalbimi kendisiyle dolduran adamdan ayrılalı. Hergün sızlayan ve yalvaran kalbim yorgun. Sessizce köşesine oturdu. Onsuz yeni bir sayfa açmıştım kendime ama bu kadar zor olacağını bilmiyordum. Onu gün geçtikçe daha çok özlüyorum. Yüreğimdeki alev sönmesi gerekirken daha çok alevleniyordu. Uyku beni terk edeli çok olmuştu. Haplarla zorla tutuyorum ellerimde. Böyle ne zamana kadar devam eder bilmiyorum ama geri dönüşü olmayan bir yola girmiştim.

Bela Serisi 2 "Yağdı yağmur aktı sel Doğdu Eylül'ün kızı Esen" Kolera(Esen) O Eren'in bücürüğü Okulun paratoneri Bahadır'ın püsküllü belası... Eh Eylül'ün kızından da kimse prenses olmasını beklemiyordu ama her türlü belayı çekmek zorunda mıydı orası tartışılır. Çenenizi tutamayan biriyseniz, oldukça kıskanç bir ikiziniz varsa ve bir de her türlü belayı çekme potansiyeline sahipseniz hayatınız birazcık karışık olabilir. Esen'inki gibi.. Not: İlk kitabı okumadıysanız fena halde spoi yersiniz..

Aile? Sevgi? Aşk? Hayır hayır, onun hayatta sahip olduğu tek şey bir dosttu. O da bir yangında kül olana kadar.. Başlangıç Tarihi: 19.05.2017

Sen saklı bir hazineymişsin ve ben bunun farkında olamayacak kadar aptalmışım.. ~~~ Sen sadece annesi ucube olan bir kızsın Serena. Bu yüzden seni kimse sevmeyecek. Annem ucube değil seni ahmak. Ve sen bu sözlerin için çok pişman olacaksın. John Benedict Campbell söylediği sözlerin pişmanlığı altında ezileceğini 20 sene sonra Serena'nın takdim balosunda kızı aradan geçen yıllardan sonra gördüğünde anlayacaktı. Masmavi bir elbisenin içinde annesinin güzelliğini aratmayan Serena merdivenlerden inerken üzerinde ki yoğun bakışın sahibini hissedebiliyor ve bunun sebebini de iyi biliyordu. Yıllar önce kendisiyle dalga geçen John buradaydı. Serena Sybill Genesis Hunt'ın John Benedict Campbell ile hesaplaşma zamanı gelmişti. Ve hiç bir hesaplaşma onların ki kadar tutkulu olmayacaktı. GÜL KURUSU BİTTİĞİ ZAMAN BÖLÜMLER YAYINLANMAYA BAŞLANACAKTIR..

Aşk, hayallere tutunurken gerçeklerden düşmekmiş. Aşk, insanı kendisinden başkasıyla yakmasıymış. Aşk, kederden gülüş beklemekmiş. Aşk, insanın karşısındakini sekmesinden çok, onun vereceği acıları sevebilme cesaretiymiş... Hepsine yeterdi yüreğim. Hepsine vardı cesaretim. El olup gitmeseydin.... Sensizken o kadar boş ki içim. Ne zaman adını ansam yankı yapıyor. Böyle yaşanmaz diyorum. Ama böyle de yaşanıyor. Azala azala, tükene tükene, öle öle. Belki de senin için vakti gelince unutacağın bir şarkıydım. Kim bilir kimlerin adını silmek için beni bu şarkıya yazdın! Tüm bunlara rağmen diyorum ki keşke sana tekrar âşık olabileceğim başka bir hayat olsaydı. Ben aşkı arıyordum sende. İhaneti buldum! Keşke bulduğum gibi değil, aradığım gibi kalsaydın. Bir yalana kanıp sahte dünyaların yıldızlarına kapılmıştı. Ben de onun aşkına kanmıştım. Yalan değildi, ikimiz de çok acemiydik sadece. Ben ona kendimi vermiştim, o da bana bir serap. Bana bakarken ışıldayan gözleri ruhumu

Herşey düzeldi derken hep birşeyler eksik kalıyor ama bunun ne olduğunu bulmak çok zaman alıyor. Zamansa herşeyi...Bir çocuğun oynadığı bir yapboz gibidir hayat genellikle. Tüm parçalar tamdır ama resmin tam ortasındaki parça yoktur. O parça bulununca ise diğer parçalar kaybolur....

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017