"Kuşkusuz, Yüzünü Süpüren Saçların, Dünyanın En Görkemli Temizliğidir"

Bir kız düşünün. Onu yaşıtlarından ayıran tek özelliği farkındalığının yüksek olması. Bu farkındalığın ona hissettirdiklerini tahmin edin bir de. Düşünceleriniz arasına, bu kızın kışları sürekli yağmur yağan bir şehirde yaşadığını da ekleyin. Şimdi de genç kızın, her öğle arası, kimsenin olmadığı okulun kamelyasında kulağında kulaklıkları ile kitap okuduğunu düşleyin. Düşlediniz mi? O zaman bir çocuk düşünün tam da şu an. Bu kıza, onu duymadığını bile bile sürekli bir şeyler anlatan bi' yabancı... Tuhaf çocuk... Peki, bir gün bu kızın kulaklığı bozulur da kız yabancının anlattıklarını duyarsa ne olur? Bu hikâyede ben varım, sen varsın, o var. Biz var mıyız, siz var mısınız ya da onlar var mı, bilmem. Tek bildiğim yalnızız. Tekiliz. Tekiz. Farklıyız.

Korkuyorum... Kelimelerle anlaşamamaktan, paragrafların arasında bir sağ bir sola koşmaktan çok yoruldum. Artık hiçbir şey yapmak istemiyordum. Sayıların yükü bile bu omuzlarım için çok fazlaydı. Adeta altında ezilip kalıyordum. Satır aralarında ip atlamaktan bıkmış usanmıştım. Kelimeler ... hatta harfler o kadar çok korkunçlar ki sanki karanlık bir sokakta saklambaç oynamak gibiydi. Her saklandığım yerde biraz daha uzaklaşıyordum. Sanırım artık kaybolmaya başlamıştım. Kaybolmak mı ? Hayır , hayır ben kaybolmuyordum. Ben, yok oluyordum! Karanlık sokakta saklanabilmek için kendimi harcıyordum. Oysaki kimse beni anlamıyordu. Herkesin gözünde koca bir aptaldan başkası değildim. Belki de onlar için ezik bir insandım. Sırf kitap okumayı sevmiyorum diye hatta test kitaplarını karalayıp atıyorum diye böyle konuşmaları çok saçmaydı. Ne olmuş yani aynı pencereden bakmıyorsak? Güzel resim yapanlarda akıllı sayılmaz mı? Umudu mu kesmeli miydim? Ne yapmalıydım? Çok çaresizim! Sonum yok , şuanım hatta belki de bir geleceğim bile yoktu. Ben kimdim ki? O karanlık gecede çıkmaz sokağa giren bir kızdım. Herkesten uzaklaşan, yalnız olmayı seçen bir kızdım. Beni kim kurtarabilirdi? Bu hikaye sayılarla seksek oynarken yere düşen kızın hikayesiydi. Bu hikaye kelimelerle kavga eden bir kızın hikayesiydi. Belki de bu hikaye size göre sadece aptal bir kızın hikayesiydi . Ama işte bu hikaye benim hayatımdı!

WATTPAT KAPAK TASARIMI 200 BOLUM OLMUSTUR.BOLUMLER BITTI.WATTPAD KAPAK TASARIMI 2 BOLUMU BUNUN DEVAMI NITELIGINDEDIR...WATTPAD TASARIMI 2 DE ARTIK YENI KAPAKLARI YAYINLAYACAGIM

Ben İrem Doğan , İzmirde Oturuyorum Lise 3'e Gidiyorum Neyse Hikayeye Girelim ^^ Sabah İrkilerek uyandim. Aşağıdan Kári Sesleri Geliyordu OH MY GOT Dedim Bu da ne - - Telefonuma Baktım Bir mesaj var. Kimden Diye Baktım Aha. Yine Turkcell Bıktım Mesajınızdan amk bakiyemede başlattırcanız sfhsgfxshfg *** Mutfağa Gittim Annem Yine Yemek Yapıyor Hiç De sevmem yemeklerini Ha. - Anne Nabıyon Allah Aşkına Açmışın Radyoyu Yemek Yapmayımı Öğreniyon? - Eh Kızım Yapabildiğim Kadar - Ben Dışarı Gidiyom. - Aman Git Ne Halin Varsa Gör! Zaten yemeğimi Beğen Bi Miley Cyrus Hayranı Olurum! - Ay Vallahamı .s (İçimden Evde Yemek Düşüncesi Geçti, Sonra Kendime Geldim) Yok Canım Ne Alaka Anneğğ? - Tamam of Git Dışarı zıkkımın kökünü Ye ! - Taam Anne Kızmağğ .S: '( *** Dışarı Çıktım Öyle Mal Mal bakıyorum. Darı Gotten Eteği giymiş geziyor. Eklendi bunun Babası Anasıda Yok Ha. Neyse Bi Cafeye Girdim. Oğlanların Tipinde Hayır Yok HAAG. Oğlanların Biri Geldi Yavru Manda Gibi bakıyor. - Menuyu Vercenmi? Yavrum Manda Yavrusu Gibi Bakıyon? Sonra Akıllandı Mübarek. - Pardon Buyrun Menü. Biraz Düşündükten Sonra - Kahvalti Olsun. - Peki Hemen Getiriyorum dedi. Ne Hemeni Pezevenk! 2 saattir Bekliyoruz Siklemiyorsun Heralde! Saat 10 Olmuş Anca Getiriyor. - Az Daha Bekleseydin? Çabuk getirdin Dedim. Tabağı verip Gitti.

[BAHADIR İÇİN] *** Demirden şeffaf olursun. Içine sığmaz dünyam. Toprak,ışık herşeyi ama herşeyi aynı anda kucaklamak istersin. Kolların sarmaya yetmez, nefesin yetmez soluk almayı. Tıkanıp kalırsın. Aynı anda hem var hemde yok olursun. Yok olmak güzel gelir. Toprağın kokusunu seversin birden. Kanat çırpan bir kuşun bir çocuğun gözlerine bir damla yağmur düşer. Üşümezsin. Yada üşümeyi seversin,gerçekten sevdiğini hissedersin. Çünkü bilirsin sonu var, bilirsin sonun var. O yüzden seversin yaşamayı ve anlarsın hayat senin değil,sensin hayatın olan. Hayata ait olan ve anladığın an çoğaldıkça azalırsın içinde ve hayat bundan güzeldir işte. *** Mizah, Romantik Komedi, Arkadaşlık. Kerem, ve onun değerli 3 arkadaşı.. Evet hastalığını sakladı ama Kerem, arkadaşları onu umursamaz diye korktu. Arkadaşlarının böyle bir şey yapmayacağını biliyordu, fakat korktu işte. 'Seven insan kaybetmekten korkar.' demişti, oda arkadaşlarını sevdiği için kaybetmekten korktu.. Sena Yarkın - Nur Turnalar