Birbirini deli gibi seven kalplere engel olmaya çalışan iki kalp daha. Bakalım ne olacak?

[ Affet Beni, Sev Beni'nin ikinci ve devam kitabıdır. ] ♧ Açığa çıkan doğruların bitirdiği bir aşk. Can yakan gerçekler. Yitirilen umutlar, hayaller ve gelecekler. Tamamen kaybolmuş genç bir kız. Kendini affettirmeden durmayacak genç bir erkek. Hiç hesapta olmayan, beklenmedik biri. ♧ Aras’ın intikamı Azra’nın sonu oldu. Azra en sevdiğini, ilkini, hayallerini, nefesini kaybetti. Aras gerçeği itiraf ettiğinde her şey için geç kalmıştı. İkisinin de her şeyden çok birbirlerine ihtiyaçları varken ve Azra her şeyi geride bırakıp başka birine dönüşürken Aras’ı affedebilecek mi? Aras onun diğer yarısıyken Azra ondan ne kadar uzak kalmayı başarabilecek? Kızgınlığı, kırgınlığı ya da nefreti aşkının önüne geçebilecek mi? Azra ve Aras için ikinci ve gerçek bir hikâye var mı yoksa onların hikâyesi daha tamamlanamadan bitti mi? ♧ “Affetmek için iki kişilik erdem lazım. Hem onu affetmek, hem onu affettiği için kendini affetmek.” - Orson Welles ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☞ Kapak tasarımı: MissBollywood ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

"İstediğin kadar kaç 'Beste Gürsoy' yerin dibine bile girsen,SENİ BULURUM." gözlerimin dolmasına izin vermeden kapıyı açıp dışarı çıktım. Bahçedeki büyük kapının oraya gittiğimde Serkan ve Bekir önüme geçti. Ne oluyor? dercesine bakarken arkadaki bağırma sesiyle gözlerimi sıktım. "İNDİRİN LAN KAFALARINIZI,eğer bir kişinin bile baktığını görürsem ben ellemeden kendi kafasına SIKSINN."dediğinde kafamı etrafta çevirdim,hepsi kafasını eğmişti. Serkan'a ağlamaklı sesimle "Lütfen çekil.Ben burda duramam." dedim Serkan sessizce "Yapamam Beste" dedi "Nede-" diyemeden kolumdan sürüklenişimle konuştum. "Bırak beni,bırakk." dememle daha da hızlı yürüdü.

"Direkt söylersem kaldıramazsın diye düşünmüştüm,"diyerek sesini hafifçe yükseltti Ezgi. "Madem bu kadar hızlı olsun istiyorsun, al o zaman. Ardıç seni aldatıyor." Espiri üçe ayrılırdı: Asla komik olmayan fakat karşısındaki insanın gülüşüne gülündüğü için komik sanılan espiriler, komik olan fakat insanların zeka seviyesinin yetmediği için sadece tek kişinin güldüğü espiriler, ortada olmayan şeyleri kullanarak dalga geçmek için yapılan ve büyük kavgalara sebebiyet verebilecek espiriler. Ezgi üçüncü sınıf bir espiri yapıyordu ve eğer devam etmeye kalarsa o güzel montunu tekmeleyecektim. Söylediklerinin üzerimde olan etkisi sıfırdı. Bu yüzden sahte bir, "Ha ha,"sesi çıkardıktan sonra ciddi bir hâle büründüm. Genelde ciddi olmaya çalıştığım her ortamda kahkaha atardım fakat bu yaptığı, espiri için bile fazlaydı. "Komikmiş biraderim. Tutar bu." Başlangıç: 03.12.2017 Bitiş: 26.07.2021

"Sevgili ailem tarafından yaz kampına postalanan benim azılı bir rakibim var mallıkta mastır yapmış biri-" "Ve yakışıklılıkta" "Lan olum bölmesene tanıtım yapıyoruz burda" "Sen bide bu tanıtıma bak:Huysuzların kraliçesi olan Cemre yaz kampına geldiğinde yakışıklılar yakışıklısı, kaslılar kaslısı, yunan tanrısı, afroditin amca oğlu-" "Biz çıkalım mı Ayaz?Biraz sonra kendine çıkma teklifi falan etcen galiba da" "Öldüm Cemre" "Geber sen. Herneyse ben ne diyodum ha evet mallıkta mastır yapmış olan şu varlıkla karşılaşıyorum ve-" "Ve ona aşık oluyosun" "Hiçte bile" "Evet benim için deliriyosun" "Hee evet tapıyorum sana" "Öyle diyosun ama bi gün benim olucaksın" "Avcunu yalarsın,yapmıyorum lan tanıtım manıtım okuyun işte!Ayaz sende siktir git!" ••• ©Tüm hakları Cemrenin papkorn kasesinde saklıdır.

"Bence bu anlaşma senin içinde çok kârlı olacak, iyi düşün." "Hayır ben istemiyorum. Düşünecek birşey yok." "Söylesene. Bu hâlde hemde kucağındaki bebekle ne yapmayı düşünüyorsun?" "Bu sizi ilgilendirmez." "Bebeğin babası nerede?" "Bebeği terk etti." "O zaman ben o bebeğe çok iyi bir baba olurum..."deyip bebeği kucağımdan çekti. Genel Kurgu #10

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

"Heh! bir bu eksikti !,Bu gidişle şirketi başımıza yıkıcaksın kızım sen ! bas istifayı ! söz istediğin kadar tazminat vericem ! YETER!" "Ben....özür dilerim efendim!

Genç kızın laciverte kesen öfkesi Tan'ın bakışlarına takılıydı hala. "Sen bana emir veremezsin! "diye tısladı kısık sesi. "Artık büyüdüm! İstediğin gibi horlayacağın, arkadaşlarına alay konusu yapacağın o ufak, baş belası hırçın değilim!" Aniden arkasına döndüğünde saçlarının dokunuşu bir kırbaç gibi savrularak buldu genç adamı. "Biliyorum..." diye mırıldandı Tan. Bütün ruhu, bedeni teniyle hissediyordu bunu, kız kardeşi gibi görmesi gereken kız her gece uykusuz gecelerinin biricik misafiri olmaya başladığından, saçının tek dokunuşu bile kalbi hızlandırmaya başladığından beri biliyordu hem de. Ama geç kalmıştı Tan... Hırçın büyümüştü ve oyuncaklarının yerine kalbini kırıyordu artık.

Genç bir yazar olan Mabel yeni yazdığı kitapta karakterlerinin birbirine olan aşkını istediği gibi yazamadığı ve o aşkı okurlarına tam olarak hissettiremeyeceğinin stresini yaşarken aklına bir fikir gelmiştir. Ya o da kitaptaki erkek karakter gibi birine aşık olmaya çalışsaydı ne olurdu? Gelin hep birlikte öğrenelim.