Milenyum çocuğu olmanın dezavantajlarını kağıttan toplarının içine sıkıştırıp dışını bantlayan ve elindeki avantajlara bakan iki kızın hikayesini okumak zordur beyler, bayanlar. Eğer biraz eğilip cümlelerin ardına bakarsanız Nida'nın nasıl arayacağını bilmeden kaybettiği şeyleri yokladığını, İpek'in lise karmaşası içinde edebi ve romantik ruhunu nasıl saklamaya çalıştığını göreceksiniz. Çünkü Nida ararken kaybolmaktan, İpek'te bir sayfa kadar incelmiş ruhunun kırılmasından korkuyor. Franz Kafka’nın dediği gibi kafanıza balyoz yemiş gibi etkide bırakan bir kitap yazabileceğimizi de söylemiyoruz. Ama ‘karanlık çocuk’ ları okuyup kendinizi gerçek hayattan soyutlamanızı istemiyoruz. Siz ne kadar en arka sırada oturup kimseyle konuşmayan karanlık kız olursanız olun biri size durup dururken aşık olup ‘sen benimsin’ demeyecek. Biz denedik, olmadı. Bizler edebi yazıyoruz sevgili okuyucular, kendimize edebi. ***

Herkesin kendine, kendince bir yol çizdiği dünyada eline kalem verilmeyi unutmuş bir kızın güncesi. Papatyaların ve güllerin arasında bulunan bir gelinciğin hikayesi. Herkes son ana kadar güzel görünürken, o en ufak bir rüzgarda yapraklarını dökebilecek biri. O bir pencere önü çiçeği. Ne içine çekebilecek bir aşk hikayesi var ne de başroldeki güzel kız kadar yüzsüzlüğü. Sadece orağın biçtiği üst üste yığılmış otlar gibi düşünceleri var. Bunları yazarak azaltmaya çalışıyor. Ne sizi meraka düşerecek bir hikayesi var ne de dizi oyuncularına taş çıkaracak bir güzelliği. Her şeyin bir nedeni ve amacı vardır ilkesiyle hayatına devam ediyor. O da kendine düşe kalka yeni bir amaç bulmaya çalışıyor. Ve zamanı geldiğinde yada bir anda ansızın gitmeli.