ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

Sesil, yirmi yaşına henüz basmış bir psikoloji bölümü öğrencisidir ve okuduğu bölümü seçmesinin en önemli nedeni, sekiz yaşındayken öğrendiği, modern tıbbın hala gizemini tam olarak aydınlatamadığı bir algı komplikasyonuyla dünyaya gelmesidir: Sinestezi. Bunun üzerine sekiz yaşındaki pek çok kişinin alamayacağı kadar radikal bir karar alır ve unutmak istemediği rengarenk anılarını düzenli olarak tuttuğu defterlerine kaydeder. Bu ona, her zaman yanında taşıdığı bir defter ve hayatı boyunca eşlik eden bir alışkanlık olarak geri dönmüştür. Tek bir kuralı vardır; o da tüm anılarını yazıya dökerken bir daha eşini benzerini yaşayamayacağını düşündüklerine yıldız atmaktır! Rakamların rengi ve renklerinse kendilerine ait tatları olduğu bir hayata uyum sağlamakta herhangi bir sıkıntı çekmemiş olan Sesil, bir Cumartesi akşamı yatıya gittiği ev partisinden sonraki günün akşamında odasında uyanmıştır; fakat ufak bir sorun vardır: Parti gecesini ve evine nasıl geldiğini hatırlayamamaktadır. Öncesinde aklında kalan birkaç imgeyle bu hafıza kaybını aydınlatmaya çalışan Sesil, bu durumu anı defterinde ayırdığı, boş, dört adet yıldızlı sayfayla çok geçmeden takıntı haline getirecektir. Daha sonrasında su yüzüne çıkan gerçeklerle kendisini, hiçbir algısıyla bütünleştiremediği bir adamın peşinde bulacaktır.

İntihar, görüp görebileceğiniz en gerçek, dürüst ve acı öz eleştiridir.

Bir gece odama bir hırsız girdi: tüy kalemden kanatları ve gece gibi saçları vardı. O gün hayatım değişti. O bir İlhamdı, insan zihninin yansıması ve sanatın gerçek kaynağı. Ve bir sorunu vardı: Ölüyordu. Sadece o da değil. Dünyadaki tüm İlhamlar ölüyordu. Onlara yardım etmem gerekiyordu. Ertesi gün hayatım paramparça oldu. Begüm, yeşil saçlara ve zehirli kana sahip kız, alev almış okul bahçesinin ortasında dünyaya yıkım getiren bir tanrıça gibi duruyordu. Sıradan biri değildi. Onun sıra dışılığını gördüğüme göre, ben de değildim. Bizi kendilerine isteyen birileri vardı. Her şey o gün başladı. Bazen farkında olmasak bile, o zamandan beri Hayaletlerden kaçıyoruz. O sıra dışı. O tehlikeli. O ölümcül. O istediğim her şey. O korktuğum tek şey. O zehirli.