Tek bir hareketi, tek bir sözü hayatımı değiştirmeye yetiyordu işte. Uğur benim güneşimdi ve ben onun yörüngesinden çıkamıyordum. Hayatıma bıraktığı etkiyse gözle görülür bir şekildeydi. Onun yörüngesinden çıkarsam hayatım mahv olurdu. Ona çok yaklaşsam yanıp küle döner, uzaklaşırsam ise sadece var olurdum, yaşıyor olmazdım. Yani ona ihtiyacım vardı. Ona muhtaçtım.

Her bitiş bir başlangıç olabilir lakin her başlangıç bir mutluluğa denk gelir mi ? Her başlangıç mutlu eder mi insanı ? Ya biten mutluluk başlayan acı ise ? Peki ya acı da biter mi birgün mutluluk gibi ? Vedasız bir ayrılığın kavuşmasını beklemek gibi onların hikayesi. Kavuşmaları bile bir vedayla mümkünken imkansızlık kelimesi noksan gelir belki de ihtimallerine. Peki ya olacak sonunda ? Acı galip gelecek mi mutluluğa yahut mağlup mu olacak imkansızlık bu iki aşığa ?

Bir kişiyi sonsuz bir bekleyişle beklersiniz ama bu bekleyiş hiç bir zaman bitmez

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?