Etrafa herzaman gülücükler ,kocaman gülücükler, ağız dolusu gülücükler dağıtan birisin sanırdım.Onların sadece bana özel olduğunu, bana artık gülümsememeye başlayınca anladım. Benim-ve geri kalanların bundan artık mahrum kalması ne büyük kayıp. Keşke hayatı daha fazla ciddiye almış olsaydım ve keşke seni daha çok sevmiş olsaydım seni biraz anlasaydım. Benden gitmene sebep olmasaydım. "Sen yokken kuşlar uçmuyor"dediğinde sana inansaydım Çünkü şuan çok vahim bir haldeyim. Nasıl söylenir bilmiyorum ama sen gittiğinden beri kuşlar uçmuyor.

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."