2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Üç kişi hayal edin. Üç birbirinden farklı karakter. O üçünün de kendine ait farklı fikirleri var ve sizin birinin yolundan gitmeniz gerekiyor. 1) "Bazı anlarda kalbinde olan kişinin, hayatında olamayacağını anlarsın." 2)"Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır güzelim." 3)"Sevmediğim bir şeyi seviyor gibi yapabilirim. Zor olan; sevdiğim bir şeyi sevmiyormuş gibi yapmak." Sen o üç kişiden hangisi olursun? Yanıtını bulmak istiyorsan, İmkansız'a benimle ulaş... Bir çöldeyim ben. İhtiyacım olan sadece bir damla. Küçücük bir damla su... İçimdeki o sonsuz sussuzluğu gidermek için istediğim tek şey o damla. Hayatıma dönüş biletim belki de. Karanlığa mahkum olan ben yaşadığım o sonsuz çöl gecelerinden sonra hiç beklemediğim anda çölün ortasında bir kaktüs bulmuştum. Herkes bilir kaktüslerin dışı dikenler ile kaplıdır. Doğru yerden tutmazsanız elinizi parçalayabilecek niteliktedir ama ben o kaktüsü düzgün bir şekilde tutmuştum. İlk başta anlamak için küçük yaralar almıştım ama o yaralara değen bir sonuç ile karşılaşmıştım. İçini açtığım anda aylardır istediğim şeye kavuşmuştum. Ben hayata döndürecek o küçük damla suya. Kana kana içmek isteyeceğim o bir damlaya kavuşmuştum. O yıldızlı çöl gecesinde yolumu bulmamı sağlamıştı o damla. Hiç beklemediğim bir anda pusulam olmuştu. Mahkumiyetinin acılı olduğu o dipsiz yerden kurtarmıştı beni. Wattys 2015 kazananı Sevgili minnoş okuyucum, Bu benim ilk hikayem ve en başta hatalarım olabilir ama lütfen unutma ; her yeni bölümde kendime bir şeyler katıyorum ve limitlerimi zorluyorum :) İ

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."