‘Opstaan. Het is tijd.’ Elke morgen weer hetzelfde. Elke morgen weer opstaan met alle anderen op het vroegst van de dag. Elke dag zie je weer de bomen die het kleine dorpje omringen. Elke morgen weer dezelfde mensen. Een idyllische plek. Kleine stukjes het bos in vind je meertjes waar de prachtigste vissen in rond zwemmen. Geluiden van vogeltjes die hun lied zingen. Wilde dieren die hier vrij rondrennen en doen wat ze willen. Het is een droom voor mensen. Maar niet voor de ‘mensen’ die hier wonen. Op dit plekje kom je niet zomaar. Op geen een kaart in de Middeleeuwen is het te vinden. Nergens zul je het kleine plekje. ‘Strafisa’ vinden.