co złego to nie ja

Ojej 2 © _verai_ 2025

Ich pierwsza rozmowa jest zaledwie początkiem skomplikowanej relacji, która wykracza poza granice ich światów. Domenico, zafascynowany jej determinacją i siłą, nie potrafi o niej zapomnieć, mimo że jego życie jest przesiąknięte niebezpieczeństwem i mrocznymi interesami. Seraphina, z kolei, odkrywa w nim coś, co ją przyciąga, mimo że wie, że zbliżenie do niego może kosztować ją więcej, niż jest gotowa zapłacić. W miarę jak ich drogi splatają się coraz bardziej, pojawiają się pytania o miłość, zaufanie i moralne wybory. Czy można zbudować związkę między światem, który ratuje życie, a tym, który je odbiera? Sera i Domenico muszą stawić czoła nie tylko własnym lękom, ale także mrocznym sekretom, które mogą zniszczyć wszystko, co zbudowali.

Jedni udają, że mają wszystko, gdy tak naprawdę tylko próbują przetrwać, a inni trwają, wiedząc doskonale, czego im brakuje. Ines Delgado musi zniknąć. Domek w górach, należący do rodziców jej przyjaciela, wydaje się idealnym rozwiązaniem dla ucieczki od konsekwencji, sumienia, przeszłości. Całkowicie oddalony od cywilizacji, z ledwie funkcjonującym zasięgiem telefonu, cichy, spokojny, będący zaprzeczeniem jej dotychczasowego stylu życia. Ines chce schować się tam chociaż na chwilę, ale nie spodziewa się, że jakimś cudem to właśnie tam trafi na osobę, której nigdzie indziej wcześniej nie mogła znieść. Kaden Wyatt to świeży kapitan drużyny Minnesota Wildcats, kontynuujący sukcesy swojego ojca w tej samej dziedzinie sportu - w hokeju. Jest zdeterminowany, ciężko pracuje na zwycięstwa, dobrze czuje się w blasku fleszy i ze względu na swoją aparycję oraz charyzmę, trafia na języki wielu medialnych jednostek. Jednak istnieje wiele szczegółów, których o Kadenie nie wie nikt - na przykład to, że zamiast w wielkim mieście, woli mieszkać w domku w górach. Powolne poranki, oldschoolowa muzyka i gotowanie, to jego definicje dobrze spędzonego czasu. Kaden nigdy się nie spieszy i w momencie, gdy spotyka w domku w górach swoją nową denerwującą współlokatorkę, również nie zamierza w żaden sposób tego zmieniać, nawet jeżeli oznacza to ścieranie się przez niemal cały czas. Znają się już od lat, a silne charaktery nie pozwalają żadnej ze stron odpuścić. Problem pojawia się w momencie, w którym okazuje się, że to nie tylko dwa płomienie - to może być wiatr dla ognia, pozwalający na spalenie mostów, które wydawały się zbyt silne, by je zniszczyć. Ale najpierw trzeba wybrać odpowiedni most, a to nigdy nie jest takie proste.

~A kiedy przegramy ostatnią bitwę, błagam, ugaś ten wciąż tlący się żar w moim doszczętnie zwęglonym sercu~ Trzecia część trylogii "Hell". __________ © Pizgacz 2019-2021 Dostępne tylko 4 pierwsze rozdziały, ponieważ opowiadanie zostało wydane w formie książki papierowej.

Jedni wypuszczają potwory z szafy, a inni próbują je tam za wszelką cenę zatrzymać. June należy to tej pierwszej kategorii ludzi... albo nie do końca ludzi. W powszechnym przekonaniu jest po prostu czarownicą, pochodzącą z wiccańskiej rodziny. Co roku podczas balu urządzanego przez Uniwersytet Silver Bay, wiccańskie dziewczęta odprawiają rytuał, który ma na celu uwolnienie nadnaturalnej siły i sprowadzenie na ziemię tych, którzy chcą się tu dostać. Ale jest jeden mały kruczek... wystarczy chwila, a do rzeczywistości mogą przedostać się też stworzenia nieprzystosowane do życia wśród ludzi. June podąża za swoim przeznaczeniem i dziedzictwem, ale jej introwertyczna natura sprawia, że tłumne rytuały, bale i zamieszanie to ostatnie, co chciałaby mieć na głowie. Veno Taggart stoi po przeciwnej stronie barykady. Uczy się w Silver Bay, ale jest tu również po to, by pilnować potworów w szafach. Jest strażnikiem Srebrnej Nocy i nic nie irytuje go tak, jak te wiccańskie pomioty szatana, które robią wszystko, by siać zamęt na świecie. Veno jest nieustępliwy, porywczy i skupiony na swoim zadaniu. Jest też bezwzględny, konfrontacyjny, bezpośredni i... wie, że w tym roku podczas sabatu w Srebrną Noc to właśnie June Branham ma otworzyć przejście do rzeczywistości. Veno musi jej pilnować, chociaż to ostatnie, na co ma ochotę. Przeznaczeniem June jest dokonać najbliższego rytuału podczas Srebrnej nocy. A przeznaczeniem Veno jest... June. Jednak tym razem potworów z szafy nie tak łatwo upilnować i nigdy nie wiadomo, kto tak naprawdę może okazać się potworem...

FINAŁOWY TOM SERII O HOKEISTACH! Ekstremalnie obojętny mężczyzna, spotykający na swojej drodze ekstremalnie radosną kobietę, która powinna być dla niego tylko wrogiem... a staje się kimś więcej. Seth Montgomery nie przepada za swoją przeszłością, za rodziną, za światem. Nie przepada właściwie za niczym. To drugi sezon z powrotem w drużynie Minnesota Wildcats. Drugi i tym razem... przegrany. Drużyna odpadła z turnieju o Puchar Stanleya w play-offach, a Seth zna nieprzyjemną prawdę: on był tego główną przyczyną. Ten moment w jego życiu nie należy do najlepszych, forma sportowa wymaga solidnej poprawy, a na dodatek... Seth nie potrafi spokojnie zasnąć. Nie zna lekarstwa na bezsenność, nie zna lekarstwa na swoich wymagających rodziców, od których nie może tak po prostu odejść, i przede wszystkim nie zna lekarstwa na Ollie Cade -- siostrzenicę trenera, która pojawia się wokół niego zbyt często. Ollie Cade to promyk słońca tuż po gwałtownej i przerażającej burzy. Jej uśmiech zaraża prawie wszystkich (oprócz Setha Montgomery), jej żarty rozbawią każdego (oprócz Setha Montgomery) i każdy również łaknie jej towarzystwa i pomocy (z wyjątkiem Setha Montgomery). Seth to starszy brat jej przyjaciółki, więc napięte relacje nie są wskazane, ale Ollie nie potrafi tego zmienić. Nastawienie Setha jest irytujące i skoro on stawia sprawę i ich relację jasno, Ollie też nie zamierza walczyć o coś, co nie ma sensu. A jednak nadchodzi pewien dzień, w którym Seth Montgomery jednak staje przed młodszą od siebie o siedem lat uśmiechniętą dziewczyną i... prosi o pomoc. Ona pomaga mu z dobrego serca. On uczy się od niej, jak to dobre serce u siebie zobaczyć. Ale dobre serce to nie wszystko, gdy największy sekret może złamać wszystkie serca. Bez wyjątku. THIN ICE GAMES, TOM IV

Chłopak, który od zawsze pozostawał na drugim planie i dziewczyna, która jest silniejsza, niż się wszystkim wydaje. Grace Montgomery kieruje się jedną zasadą w życiu: co cię nie zabije, to cię wzmocni. Dosłownie. Sytuację sprzed lat, którą inni nazywają "katastrofą", ona naznaczyła mianem "drobnej pomyłki". Wraz z Sethem, starszym bratem, musi tymczasowo przeprowadzić się do domu jego kolegów z drużyny. Gdy natomiast niemal wszyscy wyjeżdżają na wakacje, a Seth również opuszcza lokum na prawie dwa tygodnie, Grace staje twarzą w twarz wyłącznie z Rorym, który jako jedyny nigdy nie odwzajemnił jej uśmiechu na powitanie. Ale Rory pomógł jej już nie raz, nie traktując jej jednocześnie jak jajka, i dlatego właśnie to najlepsza osoba, z jaką mogła zostać sam na sam. I w dodatku hokeista. Bardzo, bardzo przystojny hokeista. Rory Delgado nigdy nie wychodzi na pierwszy plan w swojej drużynie. Ani właściwe w całym swoim życiu. Dorastając, był odludkiem, a szkoła przyniosła mu tylko dobre oceny i stypendium, dzięki któremu teraz gra w profesjonalnej drużynie hokejowej. Nie jest playboyem, nie jest gwiazdą, nie uśmiecha się, chyba że musi. Kocha hokej i dobrze sobie z nim radzi, ale jeśli chodzi o relacje międzyludzkie? Powiedzmy, że komunikacja nie jest jego złotą kartą. Dwa lata wcześniej zakończył pięcioletni związek i od tamtej pory wciąż nie jest w stanie do końca ruszyć dalej. Zwłaszcza że jego była dziewczyna, Leanne, ostatnio odzywa się do niego aż za często. Dla Rory'ego to już za dużo. Lubi swoje nudne i ciche życie. A sprawy komplikują się jeszcze mocniej, gdy tuż za ścianą zaczyna mieszkać młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela i... pies. Grace nie wie jeszcze, że czasami ma prawo być słaba. Rory natomiast nie wie jeszcze, że bieganie w towarzystwie psa i poranki z muzyką mogą być znośne. Ale czy oprócz nauki jest tu miejsce na zaufanie?

Czasami największą cenę płacimy za spełnianie marzeń...