"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Patrzyłam na niego załzawionymi oczami. Jak mógł mi to zrobić? Zniszczył wszystko. Był jedynym powodem, dla którego żyłam, a teraz to zepsuł. - Nadia ja.. - Powiedział, patrząc na mnie uważnie swoimi niebieskimi oczami. Poczułam gorące, wielkie łzy lecące po moich policzkach. Zamknęłam powieki. To może być tylko sen. To na pewno sen. Ale kiedy otworzyłam oczy, nic się nie zmieniło. Niall wciąż stał przede mną, a ja ze zranionym i bolącym sercem ryczałam jak małe dziecko. - Nadia.. - Nie! - Krzyknęłam. - Zniszczyłeś wszystko Horan! Dosłownie wszystko! Nienawidzę Cię! - Przetarłam oczy wierzchem dłoni. Mój ból zmieniał się w czystą złość i wściekłość. Nastolatki dookoła patrzyli na nas z wielkim zainteresowaniem, ale nie obchodziło mnie to. - Zależało Ci tylko na tym, żeby mnie zniszczyć i zranić, prawda? Od początku chodziło Ci tylko o to. Jak mogłeś mi to zrobić Niall? Jak mogłeś? - Szepnęłam, oddalając się od niego. Kompletnie zdruzgotana emocjonalnie odwróciłam się i uciekłam. Teraz nie mam zupełnie niczego. Jedyne szczęście w moim życiu wypaliło się jak cholerna zapałka. Wszystko legło w gruzach.