Αγαπητό μου ημερολόγιο, Ούτε σήμερα σκότωσα κάποιον Κάποιοι είναι εθισμένοι στο τσιγάρο, λατρεύουν το κάψιμο που νιώθουν στο λαιμό τους και τη μυρωδιά του καπνού που μένει στα ρούχα τους. Άλλοι είναι εθισμένοι στο αλκοόλ, τους κάνει να ξεφεύγουν από τη μιζέρια της καθημερινότητας, βρίσκουν παρηγοριά στη ζεστασιά που απλώνεται στο σώμα τους. Υπάρχουν και αυτοί που είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά στον νέο κόσμο στον οποίο μεταφέρονται και στη στιγμιαία ηδονή που νιώθουν. Εγώ πάλι, είμαι εθισμένη στο να σκοτώνω ανθρώπους, στο να βλέπω το τελευταίο ίχνος ζωής να στραγγίζεται από τα μάτια του θύματός μου, όσο οι σφυγμοί του εξασθενούν κάτω από το άγγιγμά μου. Όσο βλέπω το σαδιστικό του χαμόγελο να παγώνει και κλέβω την ανάσα μέσα από τα χείλη του, όλο μου το κορμί διακατέχεται από ρίγη ικανοποίησης. Ίσως ο εθισμός μου είναι ο πιο βάναυσος από όλους, ίσως πάλι και όχι. Όλοι σκοτώνουν κάποιον, εκείνοι επιλέγουν να σκοτώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, εγώ επιλέγω να σκοτώσω άλλους, δεν κινδυνεύω. Ή τουλάχιστον αυτός είναι ο κανόνας. Κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις του όμως. Σωστά;

Σκοταδι. Μαύρο. Ψυχρό. Αλλά και το αγαπημένο της χρώμα. Ο δικός της παράδεισος. Έξω απο έναν κόσμο όπου δεν ανήκει. Ενας δικός της κόσμος.

Μια ιστορια πονου και παρελθοντου.Καθως σε καθε κινιση τους το παρελθον τους χτυπα την πορτα,βρισκονται ανιμετωπει σε μια μαχη αγαπης και οι δυο.Η Elizabeth ενα κοριτσι με ονειρα και μια μικρη καρδια που αγαπει πολλα οπως ο Harry.Πως θα ξανα βρεθουνε?Πως θα μπλεξει η μοιρα τα διχτια της και θα ριξει τα ζαρια της?Θα ειναι μαζι?Μα θα την αγαπησει πραγμαικα ο Harry?Θα τον δεχτει πισω?Τι θα συμβει οταν θα του κρυψει μεγαλα μυστικα?Θα τα μαθει ποτε?Ερωτηματα και ανασφαλιες σε μια αγαπη με πολυ μεγαλη ιστορια.Πως θα ξεμπλεξουν απο την μοιρα αραγε?Θα ξανα ζησουν ποτε μαζι ή θα μεινουν για παντα διαλημενη?

"Δεν περίμενα ποτέ να ζήσω το όνειρο μου." τον κοίταξα στα μάτια. Με κοίταζε και εκείνος γλυκά. "Ποιο ήταν το όνειρο σου;" μου χαμογέλασε πονηρά. "Εσυ!" κοίταξα αλλού. "Και αν με χάσεις; Αν γίνει κάτι και το όνειρο γίνει εφιάλτης;" μου είπε και μου κρατησε το χέρι. "Αν είσαι και τότε δίπλα μου... όλα καλά!" χαμογέλασα ψεύτικα. #10 στα Fanfiction *12/03/16* (ευχαριστω παρα πολυ)

❝Δεν είμαι άρρωστος, είμαι διεστραμμένος. Η λέξη "άρρωστος" το κάνει να ακούγεται σαν να υπάρχει κάποια θεραπεία.❞ - © 2015- vivian_kal. All rights reserved.

Η Καμέλια, είναι μια μετρημένη κοπέλα, αριστούχα μαθήτρια και έχει τα πάντα προγραμματισμένα στην ζωή της. Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον αναρχικό Άλεξ, σε μια πορεία όπου της σώζει την ζωή. Τι θα γίνει όταν οι δύο διαφορετικοί κόσμοι τους, θα θελήσουν να ενωθούν; ''Μην φοβάσαι, θα σε προστατέψω. Ξέρεις ότι πάντα το κάνω'', λέει ενώ είμαι ξαπλωμένη στην αγκαλιά του, έχοντας το κεφάλι μου επάνω στο στήθος του. ''Σε εμπιστεύομαι'', του λέω και μετακινώ το σώμα μου, προς τα πάνω, για να φτάσω τα χείλη του και να τον φιλήσω.