Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşkımla geçti, gençliğim de öyle ve şimdi ben hâlâ bulutlara aşık bir adamım... Belki de buluttan bir adamım. Kimsenin sevmediği, kimsenin yanında istemediği bir adam. Tükenmiş, çaresiz ve aptal. Evet aptalım. İnsanın kendini aptal hissettiği anlar olur. Ben o anları pek sık bir şekilde yaşıyorum. Kalbim buluttan çünkü ve her kırıldığında utanmadan döküyor yağmurlarını... Sonra bir gökkuşağı çıkıyor ortaya ve ben ona aşık oluyorum. Artık ağlamadan onu göremem. Bu da böyle bir masal işte. Bulutlarımdan yaşlar düşer ve güneş doğar ansızın sonrası sen... Bembeyaz bir bulutun hayatına renk katarsın ama kalır mısın benimle? Bilmiyorum. Aptal bir aşık gibiyim, yeri belirsiz bir bulut gibiyim... Ben buluttan bir adamım, peki sen? Sen, ben ağlamadan gökkuşağı olabilir misin?

Bir yardım elinin bana uzanmasını, bir sihirli değneğin bana dokunmasını, bir iyilik perisinin yanıma gelmesini, her ne olursa olsun bir şeyin beni bu karanlıktan çekip çıkarmasını istiyorum. Ama ne yazık ki bir filmde değiliz. Kızın en ihtiyaç duyduğu anda oğlan gelir, ve saçlarını okşayarak ona her şeyin geçtiğini, yanında olduğunu, ve onu bırakmayacağını fısıldar. Yada başka bir filmde küçük çocuk kötü hisseder, ve birden bire annesi bunu kalbinde hissetmişçesine çocuğun yanına gelir ve ona sarılıp yanında yatar. Yine mutlu son. Ama ne yazık ki bir filmde değiliz, ve ne yazık ki ben bu şanslardan hiçbirine sahip değilim. Benim yanımda annem yok. Olmayacak da. Yanıma gelip bana güzel sözler söylemeyecek, saçlarımı okşayıp alnımı ve yanaklarımı öpmeyecek. Annem ve ben sarılmayacağız. Sarılamayacağız...

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."