Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?

Şans hiç benden yana değildir bunu anlamak için 17yıldır bana fiziksel olarak tıpa tıp benzeyen ikizimle yaşıyorum. Herşeyimle ona benzesemde aslında hiç bir şekilde aynı değiliz. beni ona benzerliğimden dolayı kullandığı günden beri herşey değişti. Hayatı boyunca ikizimin gölgesinde yaşadım ta ki bir oyuna kadar....

havanın kavurucu sıcağı beni mahvetmisti.neden taşınıyorduk ki... anlamsız sorularim bîr anda babamın işte yeni evimizde demesiyle son bulmuştu . annem ve babam ben altı yaşındayken ayrılmıştı. o zamandan beri annemden hiç haber alamadık ve ben de hayatımın 12yıllık zamanını babamla geçirmiştim. o uzun boyu kumral saçları ve çikolata rengi gözleri ile karizmatık bîr adamdı . ancak annemden sonra hiç kimseyle birlikte olmamıştı.Ariana hadi gel diyen babamin arkasından yürüdüm.londra da beni bambaşka bîr hayatın beklediğini o ana kadar hiç mi hiç bilmiyordum...