Ölümün mevsimidir sonbahar... Sonbaharda seçeneği yoktur yaprağın, dökülmekten başka. Sararmak, dökülmek, sonrası ölüm... Tıpkı insanın ölümü gibi. Ben de tıpkı o sarı yapraklar gibi meçhule savrulurken rastladım ona. Bu kez önümde seçeneğim vardı. Ya ölümden kaçacaktım ya da ölüme aşık olacaktım. Ölüme aşık olur mu insan dedim, cevabını şairin sözlerinde buldum. Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan bahaneydi sonbahar... Aslında ben sıkılmıştım hayattan, yaşamam için bahanemdin sen benim...

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Omen Serisi -1- Fantastik İçinde #21 **Şeytan'ın kanını taşıyan birbirinden ateşli Omenlerle tanışmaya hazır mısınız?** Yaşamını lanetliyle boğuşarak, kabullenmeye çalışmakla geçirmiş kana susamış vahşi bir savaşçı. Alexios. Merhamet duygusu zayıf, saldırgan ve tehlikeli bir adam, paranormal dünyadaki besin zincirinin en tepesinde yer alan, Lucifer'ın yarattığı Omen ırkının ilk öncülerinden biri. Acı, öfke, lanet. Alexios'u var eden kelimelerden sadece birkaçıydı. Bütün bir hayatı bu duyguların arasında gidip gelmekle geçmiş, gücü duygularından oluşan o kara çukuru sayesinde büyümüştü. Fakat birinin diğerinden farklı olmadığı, iblisleri avlamak için çıktığı sıradan sandığı bir gecede, aklını başından alan bir dişiyle karşılaştığında her şey değişecekti. Üstelik bu faniyi kısa bir anın büyüsüyle kendine bağladığında, en kötü hatayı yapacaktı. Ona gerçek dünyayı gösterecekti... ©Tüm hakları saklıdır. Hiçbir şekilde iznim dışında başka bir yerde paylaşılınamaz, kopyalanamaz ve çalıntı olayı yapılamaz.

Zalim bir babadan kalan lanetli bir isim. Dışlanmış bir adam... Aynı zamanda yapabileceği tek işi yapıyor. O bir ödül avcısı. Yeni işi Doğu Prensinin tek varisini öldüren adamı yakalamak. Elinden bu zamana kadar hiç kimse kurtulamadı. Doğu Prensliği'nin tek varisiyle zoraki bir evlilik yapmak zorunda kalmıştı genç kadın. Nefret ettiği kocasını erkek kardeşi öldürdüğünde kurtulduğunu sanmıştı. Oysa şimdi daha zalim bir adam kardeşinin peşine düşmüştü. Onu Celladın oğlunun elinden nasıl kurtaracaktı? Avını yakalamak için dul prensesin peşine takıldı. Nereden bilebilirdi ki genç kadının Kayıp topraklara kaçacağını? Dudaklarında avını pençesine düşürmüş bir kurdun gülümsemesi vardı. Kayıp topraklar ona aitti. Hiç kimse ondan izinsiz adım atamazdı. Genç kadın kendi ayaklarıyla tuzağa girmişti. Tıpkı küçük çaresiz bir kuş gibi... Tamara Kayıp Topraklara kaçtığı ilk anda avcısının eline düşmüştü. Erkek kardeşinden önce kendisini bu acımasız adamdan kurtarmak zorundaydı.

AŞK HALİ Ayda Solmaz; aşkın peşinden koşan hayallerle dolu bir genç kızdı. Nişanlısı Erman'ın peşinden yola çıktığı Amerika'da ayağının tozuyla tüm kaleleri yıkılırken hayat tesadüflerle dolu bir ağ örüyordu onun için. Belki babası haklıydı, o hiç doğru kararlar alamıyordu; ama bunu dengeleyecek bir de ilahi adalet vardı. Daveon Ross hiç debilinen kibar adamlardan sayılmazdı. Gene de görüntüsünün göstermediği vicdanı sokak ortasında boynuna atılıp ağlayan bir genç kızı NewYork'un orta yerinde bırakmaya elvermediyse onun ne günahı olabilirdi ki? Hele de bu kız annesinin diyarından gelen safın önde gideniyse? Yaşamda başımıza gelen en kötü olaylar ya kaderin göremediğimiz ağlarını ören o güzel anlar içinse? İşte bunun cevabı Ayda'da saklı...

"Çok yakında... Çok yakında, sana yemin ederim, o safir gözlerinde benden başka bir ruh nefes almayacak. Senin sadakatin yalnız bana olacak..." Tüm güzelliklerden ve merhametten sıyrılmış, sevginin ne olduğunu bilmeyen bir adamdı Brian. Bağlılığı sadece krala olmuş ve ne bir toprağa ne de başka bir insana varoluşundan bu yana hiç bağlanmamış İskoçya'nın en korkulan savaşçılarından biriydi o. Kılıcı ile aldığı canların sayısını dahi hatırlamazken, çoktan yosun tutmuş kalbi ilk defa atmaya başlayacaktı. Evangeline tutsak yaşamının içinde sarayda kendisine bir nefes alımlık alan yaratmak için çırpınan çaresiz bir varisti. Kral onun yanlış ellere geçmesine asla izin veremezdi. Onu en güvendiği savaşçısına teslim ederken korkulan kaderinin ne denli değişeceğini kimse bilemezdi. Evangeline'in kaderi McLaughlin'lerin kaderiydi ve hepsini elinde tutan Brian'dı. Not: Özellikle belirtmek isterim ki bir tarihi romantizm kategorisinde olan bu hikaye tamamen farazi bir tarihte geçmektedir. Gerçek tarih, kişi ve olaylar ile herhangi bir ilişkisi bulunmamaktadır. Hikaye içerisinde geçen tüm şahıslar ve olaylar hayal ürünü olup gerçek İskoç tarihinde varolmamıştır. Daha da dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır! *** HİKAYEYENİN TÜM TİCARİ VE TİCARİ OLMAYAN HAKLARI TARAFIMA AİT OLUP HİÇ BİR KOŞUL ALTINDA BİR BAŞKA BİREY YAHUT KURUM TARAFINDAN TİCARİ OLAN YA DA OLMAYAN AMAÇLARCA KULLANILAMAZ. YAYINEVİ İLE SÖZLEŞMESİ YAPILMIŞ OLAN BU HİKAYENİN TÜM HUKUKİ HAKLARI BAĞLI BULUNDUĞUM YAYINEVİMCE KORUNMAKTADIR***

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

Tamamlandı ve kaldırıldı. Geçmişten gelen sırlarla dolu adam, bir daha dönmeyeceğini düşündüğü genç adamın hayatını karartan olayda tek görgü tanığı olduğunu söylemeyen genç kız. Dia gördüklerini asla kimseye söylememişti. Bu nedenle genç adam suçsuzluğunu asla ispatlayamadı. Yıllar sonra doğup büyüdüğü kasabaya geri döndüğünde Feran'ın gazabından en çok Dia'nın kaçınması gerekecekti.

[Diğer adı : Öğretmenimle evlenmek mi?] Yanlış doğruya dönüşemezdi değil mi? Tüm hayallerime küsmüşken, ufacık bir hatamdan dolayı kötü bir şekilde hayatıma yeniden sızdılar. Onları yaşamak güzel olsa da bir de gerçekler vardı. Tüm kafamı sorularla dolduran can yakıcı gerçekler...