Mavi gözleri, bir yıldız gibi zifiri karanlıkta insanlara yön gösterir ve adeta bir güneş gibi parıldardı. Öyle bir parlaklıktı ki bu sanki gözleri, tanrıların gözyaşlarından yaratılmıştı. İnsanlara, hayvanlara, bitkilere yani kısacası yaşayan her şeye mutluluk saçardı bu mavi parlaklıklar. Hayatları kurtarmak için kahraman olmaya gerek yoktu. En azından insanların gözlerini üzerinden alamadığı, bu sarı saçlı kızın düşüncesi böyleydi. Hayat felsefesi buydu. Sonuçta ufak şeyler, büyük farkındalıklar yaratabiliyordu. Büyük farkındalıklarsa insanların yüzünü gülümsetebiliyordu. Önemli olan buydu.

Steve Rogers'ın bir kedisi var. Söyleyeceklerim bu kadar. [20.05.2015] © Tüm hakları saklıdır. ● Hikaye hiçbir şekilde kopyalanamaz, çoğaltılamaz, yayımlanamaz.

Steve sanatı seviyordu, Bucky de Steve'i. [28.12.2015] © Tüm hakları saklıdır. ● Hikaye hiçbir şekilde kopyalanamaz, çoğaltılamaz, yayımlanamaz.

Gerçekleri yaşamak zordur; zor olduğu kadar bazen de tıpkı cam kırıklarının, teninizin her köşesine birbiri ardına durmadan saplanması kadar da acıtıcıdır. İlk önce hissetmezsiniz acısını, ardından biraz da olsa hissetmeye başlarsınız. Belki umursamazsınız bu acıyı. Ancak sonunda, bütün cam kırıklarının teninizde yaşattığı acı birleşir ve bu acı sizi gerçekliği bırakma kıyısına getirir. Gerçekliği bıraktığınızda, yaratıcı olma sırası size geçer. Bu ise çaresizliğinize bağlıdır. Ne kadar çaresiz, ne kadar acının derininde iseniz; o kadar yaratıcısınızdır. Fakat bazen... Yarattığınız küçük kaçış yollarında kaybolup, bir daha geriye dönmemeyi tercih edebilirsiniz. Peki ya o zaman ne olur? ✾ ✾ ✾ ✾ ✾ "Her şeyin bir sonu olduğu gibi, zamanın da bir sonu var. Bana ayrılan zamanın sonuna geldik." "Seni bir daha görebilecek miyim?" "Belki rüyalarında." Türkçe Marvel hayran kurgu platformunda yazılan ilk Nightmare hikayesidir. 27.12.2015