"Kimsin sen?" "Bu soru için fazla geciktin Mayıs çiçeği" Bana 'Mayıs Çiçeği' demişti.. Bu hikayede sadece iki kişi var. Biri kadın diğeri adam. Kadının tek suçu seviyor olması, peki ya adam? Adamın suçu ne? Bu hikayede sadece iki kişi olmasına rağmen ikiside suçlu. Birinin suçu belli peki ya diğerinin? "Yine aynı şeyi yapıyorsun.. Kaçıyorsun" "En azından senin gibi gerçeklerden kaçmak için ölümü bahane etmiyorum!"

SEN YETER Kİ GEL ÖMRÜN ÖMRÜMÜN BAŞTACI...

Büyünün her şey olduğu bir dünyada yapayalnız kendisini güçsüz sanan bir çocuk. Yaşadığı çeşitli olaylar ve tanıştığı özel insanlar. Hepsi bir amaç uğruna bir araya toplandı. Şimdi ise hepsi hünerlerini göstermek zorunda.

Kurgu tamamiyle bana aittir. Keyifli okumalar:)

Kendini normal bir insan sanarken aslında farklıydı. Nereden bilebilirdi ki? İnsanlardan başka, farklı boyutta türlerin olduğunu... Peki ya farklı ırktan olanların, kendi türü olmasını tahmin edebilir miydi?

Yıl 1257, Kalradya Toprakları Hükümdarlık, Acı, Kan, Güç Hırsı, Savaşlar, İnce siyasetler ve bir diyarın kaderi... Tarihin derinliklerinden gelen ve yeri bilinmeyen sadece adının "Kalradya" olduğu bilinen bir diyarın, beklenmedik anda yaşanan olaylar ile asırlık karanlıktan kurtuluşuna şahit olacağız. Genç bir adamın yetişkinliğe ve krallığa uzanan yolculuğunda Kalradya sizi çağırıyor...

Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı... Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar... Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın... Yanmış bir beden güvenebilecek miydi bir daha o gözlerin aldanmış renklerine? Bir Adam; Gördü, görmeye zorlandı. İstemediği şeyler duydu, gözleri gördüklerine ihanet etti. Sevgi neydi? Sevgiyi unutmuştu Adam... Sevebilecek miydi Kadını, Kaldırabilecek miydi yüreği? İki farklı insan, iki farklı amaç bir çok maske... Yolun başı ayrı sonu birdi. Sonu görebilecek miydi bu gözler? Dahası kalpleri tekrar atacak mıydı? * * * * * "Sen benim, bu karanlık dünyamdaki tutunduğum ışığımsın."

İnsan hayatından neden vazgeçer ki? İki farklı insan düşünün ikiside farklı nedenlerden dolayı hayatından vazgeçmiş. Araf; Babasının annesini en yakın aile dostu ile aldattığını kendi gözleriyle öğrenen. 25 yaşında ruhu çocuk olan bir adam. Esila; Geçmişinde ailesi tarafından onlarca kez sırtından vurulmasına rağmen hayata tuttunmaya çalışan 22 yaşında genç bir kadın. Bu güvenmeyi bilmeyen iki insan bir araya gelirse ortaya nasıl bir manzara çıkar? Tam bitti derken şafak vakti kendini ilk ve son olarak aydınlağa bırakabilir mi? Ya güneş tüm gücünü toplayıp bir kez daha belki de sonsuza dek sönmek pahasına da olsa karanlığa tüm güzelliğiyle kalkan olabilir mi? Isıtabilir mi şafak vaktini ? 23.09.2017➡Romantizm içinde #596 29.09.2017➡Romantizm içinde #559 13.02.2018➡Romantizm içinde #475 21.04.2018➡Romantizm içinde #441 10.05.2018➡Wattsy içinde #35 26.08.2018➡Wattsy içinde #8 13.11.2018➡Wattsy içinde #3 15.11.2018➡Romantizm içinde #248 12.12.2018➡Romantizm içinde #185 28.12.2018➡Romantizm içinde #113 22.12.2018➡Wattsy içinde #1 10.01.2019➡Romantizm içinde #102 06.02.2019➡ Aşk içinde #151 13.03.2019➡ Gençkızedebiyatı içinde #6 28.03.2019➡ Romance içinde #6 19.11.2019➡ Aşk içinde#64

"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.