Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim...
Bir kadının, yirmi altıncı yaş gününde alabileceği en güzel hediyeydi, Ateş. Ve İdil hayatında aldığı her bir pırlanta ve elmastan, pahalı araba ve kıyafetlerden, vücuduna pelesenk olan küçük, altın pırıltılarından daha güzel olan bu hediye için, şükredecekti günün birinde...
Kapının açılıp kapanma sesini duydum. Kimin geldiğine bakmam gerekmiyordu. Çünkü biliyordum o gelmişti. Ben sanki uyumaya devam ediyormuş gibi yaptım. Ve kafamı masamdan kaldırmadım. Karşımdaki koltuğu çekip oturduğunu duydum. Uzun bir süre sonra kalın ve buğulu sesiyle konuşmaya başladı. " Demek buraya ilk önce ben...