~Standart bir töre hikayesi değildir.~ Nisan Yılmaz... Yaşarken ölmek ile ölmek arasındaki o farkı daha yedi yaşında öğrenen yalnız, kimsesiz olduğunu düşünen ve umursamaz işinde başarılı bir kadındı. İdoldü, etrafındakilere bir meşale gibi yol gösterirdi. Sevdiklerini bir anne gibi korur, kollardı. Kendisi yanardı ama etrafındakileri hayatta tutar, onlara umut ışığı olurdu. Kimseye meşalenin yandığını düşündürmezdi. Rüzgar hızla eserdi ama gücü onun ateşini söndürmeye yetmezdi... Onun ateşi acılarından ve geçmişinden gücünü alırdı. Hangi rüzgarın buna gücü yeterdi ki? *** "Bir adam bana aşık oldu. Onu kendi elllerimle öldürdüm ve sen bana aşık olduğunu söyledin. Söylesene, ya seni de öldürürsem?" "Ölürken göreceğim son insan olacaksan dünyanın en şanslı adamı olduğumu düşüneceğim." *** Hayat, herkese adil davranmıyordu. Bunu biliyordu zaten ama yine de belki bir gün inancının kalmadığı şansın garip bir şekilde yüzüne güleceğini de... Beklemiyordu aslında. Nisan Yılmaz olmak güçlü bir kalkana sahip olmak demekti. Ve hayır, o kalkanı soyadı ona vermemişti. O kalkan Nisan'ın ellerini yara bere içinde bırakarak oluşmuştu, onu güçlü tutmak için. Sevememek ve sevilememek onun hatası değildi. Nisan Yılmaz, hayatını kendi elleriyle yaratmıştı ve kendi elleriyle yönlendirmiştı, hatta hikayesinin sonunu da kendi elleriyle şekillendirecekti.

TÖRE...2 HECE 4 HARF... BU KELİME BİR ANDA İNSANIN HAYATINI DEĞİŞTİRİR Mİ? YA ÖLÜM YA BERDEL DEDİKLERİNDE HANGİSİNİ SEÇERDİNİZ? BİR TARAFTA CANINIZDAN ÇOK SEVDİĞİNİZ ABİNİZ, AİLENİZ ; DİĞER TARAFTA KENDİ HAYATINIZ. ZOR DEĞİL Mİ? BAKALIM BUSE HANGİSİNİ SEÇECEK...

Birbirine sarılmışçasına bağlı ve sevinç verici sevdalı bu iki kalp ... berdele kurban giden bir kız YILMAZ aşiretinin tek kızı DİLRUBA YILMAZ SOYLU aşiretinin 2.oğlu bütün kızların kalbini çalan sert bakışlı yakışıklı DERMAN SOYLU