Ruh bağı, yalnız dünyevi değil; uhreviydi de. Ruhlar bağlandığı zaman, kalpler ayrı kalsa dahi; düşünceler, var olan benlikler, bedenler... ayrı kalamazdı. Ruh bağı, kalp bağı demek değildi. Peki ya neydi? Onsuz üşümekti belki de, Hera gibi... o yokken duyguları damarlarındaki suda boğulan, hissizleşen zavallı sarı tanrıça... Ya da diri diri yanmaktı. Ares gibi... O yokken duyguları damarlarındaki lavla buluşunca teni küle dönen zavallı ateş çocuk... Veyahut biri ölünce diğerinin hayatta kalamamasıydı... Hera ve Ares gibi... * "Söylesene Sarı Tanrıça, boğulunca hislerin bedeninde... hiç mi ağırlık yapmıyor kalbine?" "Söylesene Ateş Çocuk, damarlarındaki lavlar... hiç mi utanmıyor yakarken okyanus gözlerini?" * İki gencin bağlılık, aşk ve tutkularının hikayesi... en çok da, ruhlarının hikayesi. BAĞLI RUHLAR | Tek Ruh İki Kalp BAĞLI RUHLAR adıyla yazılmış ilk ve tek kitaptır. Tanıtım: 03.12.2016 -Cumartesi İlk bölüm: 21.01.2017 -Cumartesi YAREN ♋️

/Kitap Oldu!/ Yalım, Çiçek ve annesi gidince kendini tekrardan koltuğa attı. Bir ara cebine tıktığı telefonunu çıkararak bakmadığı WhatsApp mesajlarına girdi. Başında bela varken telefonunu son bir kaç gündür ilk defa eline alıyordu. Kimden ; Yeliz "Allah seni kahretmesin! Erkek yokluğunda mı bana geliyordun!" Kimden ; Alev "Erkek arkadaşımı sen mi ayarttın? Doğru söyle. " Kimden ; Bilinmeyen numara "Demek gay oldun... Vay canına! Kırbaçlarım seni bekliyor olacak!??" Son mesajın yanında ki 'alev' emojilerine gözlerini pörtletip bakan Yalım , hattını telefonundan çıkarıp dişiyle kırdı. Söyleyenecek kelimeler çoktan beyninin en ücra köşesinde sıralanmıştı. Eyvah, siktir ve çok daha fazlası. 'Hayata , 'Eyvah!' diyerek bakan herkese.' Tüm hakları Russilexa'ya aittir?? İnstagram iletişim:asliipekli Milli Slogan?? ; "Bir kadını asla hafife alma." Not /Final olmuştur./

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Beş gizli askerle evini paylaşmak zorunda kalan Feride ve soğuk nevale olan gizli asker Alparslan'ın aşkı. Heyecan dorukta...

Bukre ve Poyraz... Kırmızı Sütyenli ve Bay Sapık... Bir gün ayrılık kapıyı çaldığında ikisi de dizlerinin üzerine çöküp teslim oldular. Izdırap, korku, heyecan ama bir o kadar hüzün... Ta ki bir minik hayatlarına giresene kadar! Bir anlık öfke, korku ve endişeyle ayrılan çiftimiz yine aynı şekilde barışırlarsa ne olur? Peki ya ayrı olmalarına rağmen birbirlerinden uzak duramamalarına ne diyeceksiniz? Bukraz çiftimiz son gaz ilerlerken hayatlarındaki zorluklara nasıl göğüs gereceklerini, önlerine çıkan engelleri nasıl aştıklarını okumaya hazır mısınız? Ve her zamanki gibi iyiyi kıskanan kötülerin nasıl yok olduğunu okumaya hazır olun! KOD ADI: BAY SAPIK SON GAZ DEVAM EDİYOR! Lütfen Kod Adı: Bay Sapık kitabını okumadan başlamayınız. Kod Adı: Bebek, Kod Adı: Bay Sapığın devamıdır. Tüm Hakları Bukre'nin kırmızı sütyeninde, Poyraz'ın kumarhanesinde ve Elif'in beşiğinde saklıdır!

"Kendin olmaya başladığın an, yaşamaya başladığın andır." Başlama tarihi: 25 Ağustos 2016 Bitiş tarihi: 3 Kasım 2019

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Bir cinayet. İki görgü tanığı. Ve tıpkı kâbuslar gibi bitmek bilmeyen olaylar. Karanlıktan çıkmak istiyorlar ama karanlık üstlerine çökmüş, ruhlarıyla harmanlanıp vahşi bir hayvan gibi kemiriyor zaten tükenmekte olan aydınlığı. Bu hikayede sorulması gereken asıl soru şu; Karanlık bir gün aydınlığa çıkabilir mi ?

Bir Ateş düşünün. En iyi siz tanıyorsunuz, sizi yakacağını da en iyi siz biliyorsunuz. Ama geri dönmeyi asla düşünmüyorsunuz. "İnsan yanacağını bile bile kendini Ateş'e atar mı? Ben attım işte."

Derler ki ruhun tek eşi bedendir. Ruh bedene üflendiğinde sonu ölüm olacak bir oyun başlar. Ruh bedenden ayrıldığında ise oyun son bulur. Bu oyunun kurallarını koyan bedeni yaratılırken ruhu es geçilen bir adam. Kuralları kendi kanını akıtarak bir kadehe koydu. Harabenin birinde şerefime kalktı kadehler, tokuşturduğumuzda ise kırıldı...Kırıldık. Birbirimize battık. Kanadık.