Hiç bilmediğim bir ülkenin, alelade bir bar sokağın da tepemde kırmızı, yeşil ışıklar dönerken görmüştüm onu. Yada o görmüştü beni... Siyah saçları,kavruk teni ve beklenti dolu gözlerinden başka birşey hatırlayamıyorum, o görüntüsü beynimi altüst etmişti belki de kafama o kadar darbe aldıktan sonra olmuştu bu, ama o geceyi ölürken bile unutamayacağımı biliyordum. Onun Dünyasında biletler tek kesimdi. Girerdiniz ama o istemeden asla çıkamazdınız. Beni o paranormal dünyanın içine çekmişti ve onun için beslenme çantasından başka birşey değildim. Ne ara bundan daha fazlası olmak istediğimi anımsayamıyorum ama artık dönüş biletimi istemediğim de gerçek mana da işimin bittiğini de anlamıştım. O Chapin'di. Onunla birlikteyken Cennete de Cehenneme de tek bir adım uzaklıktaydım ama o yokken de boşlukta kalıyordum bir hiçlikten daha fazlası değildim. *29.11.2011

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Kaybettiklerimizi dudaklarımızın arasında buluyorduk. Ne tuhaftır, oysa ciğerlerimize karışan nefeslerdi, arzunun kıvılcımlarını aleve veren. Birbirimize beslediğimiz şefkat, yıktığımız ruhları daha fazla parçalamaktan başka bir şey yapmıyordu. Bu... Ölümle sevişmek gibi hissettiriyordu. -- Dar-ı dünyayı, buğulu bir tuvalin arkasında izleyen ve parmak uçlarına bulaşan boyalar ile kendi dünyasını yaratan sanatçı; kendisini, kendi kabusunda boğan bir kız. Cehennem alevini nefesinde taşıyan bir adamın parmaklarından dökülüyor notalar. Her biri toprağa kanlı bir bıçak ile ekilirken ölümün senfonisi çınlıyor, geçmişin kollarından. Ölü bir adam hayatı, ölü bir kızın nefesinde buldu.

Kitabın telif hakları bendedir. Herhangi bir durum karşısında gerekli işlemler yapılacaktır. Anarşinin Çocukları Serisi 1. Kitap. Agleace Abel Bishop. Yetenekli bir ressam ve fotoğrafçı. Annesi tarafından terk edildiğinde, dünyaya gözlerini henüz açmıştı. Adam öldürmekten yargılanan babasını ise hiç görmedi. Büyükannesi tarafından büyütüldüğü kasabada zorlu bir hayat yaşadı. Üniversitede için kasabadan ayrıldığında ise bir daha geri dönmemek üzere yemin etti. Ancak yıllar sonra birden ortaya çıkan ve kucağındaki bebekle kapılarına dayanan annesi nedeniyle kasabaya geri dönmek zorundaydı. Kendisi gibi terk edilen kardeşine ve yaşlı büyükannesine bakmak ile hayallerini kurduğu sanat okulunda okumak arasında bir seçim yapmak zorundaydı. Aggy ise her ikisini de seçti. Dünyayı yerinden sallayan rock grubu Sons of Anarchy. Kariyerlerinde zirvede olan grup aslında dışarıdan görüldüğü gibi değildi. Sahneye her zaman yüzlerindeki siyah maske ile çıkan dört yakın arkadaşın büyük bir sırrı vardı. Dawson, Joel, Aiden ve Walter. Gerçekte kimse onların isimlerini bilmiyordu. Sahne isimleriyle tanınan dört adam hakkındaki her şey sisler ardında gizleniyordu. Kim oldukları, nereden geldikleri ve maskenin altındaki yüzleri hiç kimse tarafından bilinmiyordu. Sırrın ve gizemin nedeni olan adam, grubun muhteşem sesli vokali Dawson. O gecenin ardından bir daha eskisi gibi olamadı. Tüm gizliliğin ve maskenin tek sebebi O'ydu. Yaşanan kabus gece onu içten içte yok ediyorken, onun için şöhret ve ünü ellerinin tersiyle iten, maskelerin ardına saklanan dostları için vicdan azabı çekiyor, kendini karanlıkta yaşamaya mahkum ediyordu. Kader Aggy ve Dawson'ın yollarını birbirine bağlarken, onlara yepyeni bir hayatın kapılarını aralıyordu. Bu yolda büyük bir aşka yelken mi açacaklardı yoksa birbirlerini karanlığın içine çekerek felake

"Oyunlarında kullanılıp atılan bir parça olmayacağız, kendi oyunlarında onları hükmeden parça olacağız." dedi Patron karar ve intikam dolu gözlerle. İşte o an anladım ki oyun daha yeni başlıyor. ~~ Bir genç kızın, babası ve arkadaşlarına yapılanların intikamını alma hikayesi. "İntikam peşine düşünüyorsan iki tane mezar kaz." Bir sözün doğruluğu ancak bu kadar can yakabilirdi.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Çok eski ve az bilinen bir efsane vardır. Bir zamanlar Tanrının gözdesi olan Lucifer insanları küçümsemiş ve cennetten atılıp küçümsediği insanların arasına hapsedilmiştir. Cennete geri dönmesi içinse gerçek aşkı tatması gerekmektedir. Gerçekten sevilmesi ve gerçekten sevmesi. Asırlar geçmesine rağmen o aşkı hiç bulamamış ve artık ümidini kaybetmiştir. Kendisinin yarattığı İntikam Melekleriyle sadece eğlenip intikam almaya başlamışken gerçek aşkı bulabilecek midir?

Bu hikayedeki çirkinler çirkin olarak, şişmanlar gram zayıflamayarak, gözlüklüler hayata bir camın ardından bakarak, sivilceliler hâlâ mide bulandırarak hayatlarına devam edeceklerdir. Vücutları hiç değişmese de okula yeni gelen Defne ile zihinleri tamamen değişen okulun ezikleri, artık ezip intikam almak için kolları sıvamışlardır. Bu zorlu savaşta bakalım başlarına neler gelecek? Ezikler Kraliçesi diye anılan Defne'nin herkesten sakladığı sırrı ortaya çıktığında savaşın seyri nasıl değişecek? Mizah yüklü bir maceraya davetlisiniz. Çekinmeyin çekinmeyin, buyrun :) ❤ İnstagram: gulsen_kilicaslan

Hayata, dertlere, sıkıntılara kısa bir mola! Azıcık gülmek isteyenler buraya :)