Zifiri Karanlık Hayatıma Hoşgeldin Kız Çocuğu.... Soru İşaretleriyle Dolu Hayatıma Hoşgeldin... Sana Verebileceğim Tek Şey Karanlık Bir Hayat... Sen, Karanlıklar İçinde Kaldığım Tek Işığım... Cehennemime Hoşgeldin... Tanıtım videosu: http://m.youtube.com/watch?v=NArvOeQBvk4# ************* Başlangıç Tarihi: 24.07.2015

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Herkes onun vicdanını yitirmiş, gözü dönmüş bir adam olduğunu söyledi. Beni kullandığını, sırf güç uğruna beni harcayacağını söyledi. Kimseye inanmadım. Onu sevdim, çocukluğum da dâhil, asla onun söylendiği gibi bir adam olduğunu kabullenemedik. Tutunacak bir dal bulduğumu sandım ama yanıldım; dal kırıldı, kırılan parça göğüs kafesime saplandı. Sonra bir adam tanıdım; Teni yangın, Ruhu kül, Gözleri cehennem, Gülüşü araftı. O günden sonra zaman sanki tersine döndü, akrep ve yelkovan birbirini katletti. Gözümde büyüttüğüm herkes, gözlerimde ki yaşı akıta akıta gitti. Ve ben, özü gövdesinden çekilmiş bir ağaca döndüm; Kurudum, büküldüm, kırıldım... HERDEM YAYINLARI TARAFINDAN KİTAP OLDU! -Bu kurgu, İnsan Tacirliğini konu almaktadır. Daha önce, hiç İnsan Kaçakçılığı yapan bir adamı okudunuz mu? Eğer okumadıysanız, Ateş Doğan ile yakmaya, Nehir İnan ile yanmaya, sizleri de bekliyorum.- *** İnstagram; Wattpad_Kaçakçı Gonca__İnce *** Facebook; GONCA İNCE Hikayeleri

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

KAÇAKÇI kitabının devam serisidir. Bir Ateş'in, Sarıya delirişinin hikayesi... ATEŞ DOĞAN; Bir cümle yaz; sil. Bir kelime yaz; sil. Birkaç harf karala; sil. Gözlerinin önünde duran kağıda bak; zihnimin lekeleri beyazı parçalamış. Önünde boş bir sayfa, bak, görüyor musun, ellerimle lekelediğim o kağıdı? Onu ben lekeledim. Zihnimin sanrılarını üzerine döktüm, olmadı, sildim. Etraf silgi çöpü, beyaz silgiden çıkan parçalar dahi izlerini yüklenmiş geçmişin. Şimdi aklımdan birkaç satır daha geçiyor, parmaklarımın ucunda ki kalem yorgunluktan titriyor, zihnimin çırpınışları kalemin ucunu sömürmüş. Kağıdın birkaç yeri yırtılmış, silik kelimeler yırtılan yerden bir bir intihar ediyor. Sonu gelecekmiş gibi görünen her ne varsa, bir diğer yırtıktan karınca sürüsü gibi üzerine tırmanıyor kağıdın. Ayak bastıkları her satırı çamura buluyor. Benim lekelediğim kağıdı bataklığa çeviriyorlar; izin veriyorum. İlk cümleyi satıra döşediğim andan bu yana bildiğim fakat kabullenmediğim gerçek sonunda bataklığa dönüyor. Kağıdın ucuna bir saç teli düşmüş, görüyorum ama uzanıp onu oradan çekip almıyorum. Sarı saç teli usul usul kirlenen sayfanın üzerinde kıvranıyor, bataklık onu yutuyor. Kıvranışını izlerken ruhum bir yara daha ediniyor. Sudan çıkmış balık gibi karşımda kendini yerden yere atıyor, yine de onu kurtarmıyorum. Dokunduğum an alev alacak, yansın isteyip istemediğimi bilmiyorum. O kadar dikkatli izliyorum ki onu, ruhum bile ona acıyor. Nefesim hızlanıyor, bir an uzanmak istiyorum ama sonra onu ellerimle yakmayı da göze almıyorum. Zihnime bir ağrı saplanıyor, ellerimde çamurumsu bir his. Kalemim bataklığa karışmış, sol elim saç telinin üzerinde. Onu kurtarmıyorum, onu hiçbir zaman kurtarmayacağımı da biliyorum. Ben onu yakmayı göze almıyorum, Ben onu kurtarmayı istemiyorum, Ben, onunla beraber onun batakl

Ülkenin en gözde bekarlarından olan Soydemir Holding'in sahiplerinden Mehmet Pars Soydemir iş hayatının yoğunluğundan kaçmak için sahibi olduğu ama uzun süredir uğramadığı Muğla'daki villasına gider. Fazla soğuk ve resmi olan Mehmet bir süre burada piyano çalarak ve çiçekleriyle ilgilenerek huzur bulacağını düşünürken villasının yakınında bulunan köyde hiç beklenmedik bir olaya şahit olması hayatının tamamen değişmesine neden olacaktır. Hayatına hiç istemeden giren kız, onun başına bir bela mı yoksa bir fırsat mı olacak?

Sürekli sizi takip eden biriyle ne yapardınız? Bu kişinin;ne adını,ne cinsiyetini,ne neye benzediğini,ne de size neler yapabileceğini bilmiyorsunuz.Sadece...size bir zararı dokunmadığı için defalarca polise gitme düşüncesinden vazgeçiyorsunuz o kadar. Almira Demirel,hayatı boyunca mükemmel kardeşinin gölgesinde yaşamış bir abla.Kendi aksine,Açelya o kadar kusursuz biri ki,çıktığı her kişi sırf Açelya'ya yanaşmak için onu kullanıyor. Almira'nın kendisini gerçekten sevdiğini düşündüğü tek bir kişi var;Gizemli Adam. Onu tanımıyor,sadece telefon da onunla konuşup,yüzüne aptal bir sırıtış yayılıyor o kadar. Almira gün geçtikçe daha neye benzediğini bilmediği bir adama bağlandı.Onun sevgisi Almira'yı büyüledi adeta. Ve bir de okula yeni gelen Baran var.Tüm kızların ilgisi çekecek kadar yakışıklı,sözleri ve cümleleriyle her insanın kalbini çalacak kadar zeki. Bu hikaye de,ne kötü çocuk var,ne de masum,saf bir kız.Bu hikaye, gerçek sevginin günümüz de hala var olduğunu ispatlayan bir hikaye.

"Ayrılalım." dedim bakışlarımı yere indirerek. Başını kaldırıp,tek kaşını kaldırarak bana baktı. "Neden ?" "Güven vermiyorsun." diye mırıldandım.Bir süre sesini çıkartmadı.Sırtını duvardan ayırıp,önümde dikilince,irkilip bakışlarımı yüzüne çevirdim. Gözlerini kısıp,bana doğru eğildi. "Neden güven vermiyorum biliyor musun ?" Başımı iki sana salladım yavaşça. "Hep yanımda kal diye. Çünkü sana güven versem bileceksin , seni asla bırakamayacağımı. Bırakmayacağımı bilirsen , gidersin. Başkalarına aşık olursun , sana güven vermeyen birilerine. Ben seni yine beklerim. Sonra onlardan sıkılırsın , bana gelirsin. Ama ben yine orada olurum , seni mutlu ederim. Eskiye dönmek istersin , yine gidersin. Sonra ben yine beklerim. Anlıyor musun , ben gidemem. Çünkü ben aşığım. Çünkü ben hayatımın odak noktası olarak seni aldım. Sen , sen, sen.. Ben ağlarım ama küsmem. Kırarsın beni belli etmem. Hep alttan alırım sevgilim. Sen başkasına aşıksın evet , ama bana ait ol diye susarım. 'O benim' demek isterim hep. Sana güven vermem , beni bırakıp gitmek sana kolay gelmesin diye. Söz veremem hep yanında kalacağım diye. Çünkü sen kalbimi yordun. Ruhumu yordun. Beni mutsuz bir insan haline getirdin. Ama ben senin için hep güçlü kaldım. Saatlerce beni umursamadın ama soranlara ' konuşuyoruz yine:)' dedim. Eski mesajlarını okuyorum her gün. Belki, belki eski sen yine gelir diye bir gün.. Şimdi , git. Ama bu sefer döndüğünde beni bulamayabilirsin. Çünkü kalbim bir kez daha sensizliği kaldırabilecek kadar güçlü değil." Derin bir nefes alıp,bakışlarını gökyüzüne çevirdi. "İster iste,istersen de isteme.Sana ihtiyacım var ve beni bırakamazsın.Eğer şimdi arkanı dönüp gidersen,söz bir daha karşına çıkmam.Ama eğer kalırsan da,bir daha beni üzmene izin vermem.Korkaklık etme bir kere,içinden geçeni söyle ve yap."