Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Merhaba ben meyra lise4 de gidiyorum. Öneceden aşka hiç inanmazdım ama bu yeni lise yeni okul düşüncelerimi hayatımı çok değiştirdi..

"Alo" "Alo" oha sesi çok tatlı. "Imm efendimm?" soru sorar gibi konuşmuştum çünkü bu sesi daha önce hiç duymamıştım. Kim olduğunu merak ediyordum. "Şeyy bu numarayı paranın üzerinde gördüm ve kim olduğunu merak ettim ama rahatsız ettiysem kapatabilirsin. " dedi karşıdaki ses. Allahım senin ne kadar güzel sesin var diye düşündüm. "Demek hayalim gerçek oldu. " dedim. "Ne hayali?"dedi karşıdaki gizemli ses. "Ben telefon numaramı bir paranın üzerine yazdım ve o parayla kantinden kola aldım. Kantinci verdiğim parayı toptancıya vericekti. Toptancıda o parayla başka bir şey alıcaktı. Sonra o para başka bi adamda olucaktı ve sonra başka bir adamda ama hiçbiri üzerinde yazılan numarayı görmeyecekti. Ama o para bir gün çok taş bir çocuğun eline geçicekti ve o çocuk numarayı görüp arıyacaktı. Ben ve o taş çocuk bir yerde buluşacaktık ve çıkmaya başlayacaktık. Evlenicektik. 2 çocuğumuz olucaktı biri kız biri erkek ve ömrümüzün sonuna kadar birlikte olucaktık. Mutlu SON. " "Vay be demek o taş çocuk ben oluyorum."

Sapık kitabının 2. kitabıdır yani devamı ilk önce onu okumanızı öneririm :D Tugay ve Berra'nın macerası daha yeni başlıyor! '' Tebrikler!'' diyen doktora uzaylıymış gibi baktım . '' Ya allah aşkına ben burda bayılmışım canımın derdiyle uğraşıyorum sen bana tebrikler diyorsun!!'' diye doktora gürlediğimde Tugay sakin ol dermişçesine bana baktı. '' Berra hanım hamilesiniz onun için söyledim'' doktorun ne dediğini 5 dakika sonra idrak ettiğimde ağzım şaşkınlıkla aralandı '' N-ne ! Hamile mi? Ne zaman ? Nerede ? Nasıl'' hala olayı idrak edemediğimde Tugay'a baktım benden bir farkı yoktu.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Ayrı bir eve taşınmak başta çok güzeldi. Hele ev arkadışınız en yakınınızsa. Ama sonra o evi başkaları da alır ve tanımadığınız insanlarla yaşamak zorunda kalırsınız. Alışırsınız hem de çok alışırsınız. Ve bi bakmışsınız ki onsuz yaşayamazsınız.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

İçine kapanık bi kız 20 yaşına kadar sevgiyi tatmamış bir mafya tarafından sevilen bu kız mafyayla başa çıkabilecek mi ?