"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

[ Affet Beni, Sev Beni'nin ikinci ve devam kitabıdır. ] ♧ Açığa çıkan doğruların bitirdiği bir aşk. Can yakan gerçekler. Yitirilen umutlar, hayaller ve gelecekler. Tamamen kaybolmuş genç bir kız. Kendini affettirmeden durmayacak genç bir erkek. Hiç hesapta olmayan, beklenmedik biri. ♧ Aras’ın intikamı Azra’nın sonu oldu. Azra en sevdiğini, ilkini, hayallerini, nefesini kaybetti. Aras gerçeği itiraf ettiğinde her şey için geç kalmıştı. İkisinin de her şeyden çok birbirlerine ihtiyaçları varken ve Azra her şeyi geride bırakıp başka birine dönüşürken Aras’ı affedebilecek mi? Aras onun diğer yarısıyken Azra ondan ne kadar uzak kalmayı başarabilecek? Kızgınlığı, kırgınlığı ya da nefreti aşkının önüne geçebilecek mi? Azra ve Aras için ikinci ve gerçek bir hikâye var mı yoksa onların hikâyesi daha tamamlanamadan bitti mi? ♧ “Affetmek için iki kişilik erdem lazım. Hem onu affetmek, hem onu affettiği için kendini affetmek.” - Orson Welles ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☞ Kapak tasarımı: MissBollywood ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

HİKAYE İÇİN YAPILAN YORUMLAR "Okuduğum en güzel fantastik hikayelerden birisi. Elementleri farklı bir olayla birleştirmen örneğin; doğanın kızı çok hoş olmuş. Hikayeye karşı içimi bi' heyecan kapladı, çok başarılısın." "Watpatte okuduğum şüphesiz ki en en en iyi kitaptı bu emek bu hayal gücü bu kurgu boşa gitmemeli. Hikayen muhteşem lütfen kitap yazmaya ara verme bu yetenek harcanmamalı.." "Tek solukta okuduğum efsane bir kitap yazmışsın. Emeğine, hayal gücüne sağlık." "Hikayeyi yeni okunmaya başladım. Gerçekte akıcı ve sürükleyici bir anlatım şeklin var. Uzun zamandır bu kadar etkilendiğimi hatırlamıyorum. Helal olsun!!!" "... kitabı 2 günde bitirdim. Yemin ediyorum okuduğum en güzel fantastik hikayelerden birisiydi. Umarım başka kitaplar da yazarsın." ~~~ ~~~ Belinay, pek de sıradan sayılmayan bir hayat sürdürmektedir. İç Anadolu da okuduğu üniversiteden bir arkadaşıyla dışarı çıktığında bunu daha iyi fark eder. Arkadaşıyla gittiği mekanda, arkadaşının sevgilisinin canlı müzik yaptığını öğrenir ve birkaç gün sonra arkadaşı, sevgilisi yüzünden hastaneye yatırılınca Belinay kontrolünü yitirir. Doğrudan mekana gidip arkadaşının sevgilisiyle yüzleşince elinde olmadan sahip olduğu güçleri gün yüzüne çıkar ve hayatı tamamen değişir. Olanlardan sonra ülkesini terk etmek zorunda kalıp yeni memleketi olan Dramen'e taşınır ve hayatını orada yaşamaya başlar. Dramen de onun gibi özel güçlere sahip insanlar vardır ve Belinay, onlarla birlikte aşkı, kardeşliği, nefreti, kendi saklı gerçeklerini, affı öğrenir. Ve dünyanın en özel ejderhasıyla tanışıp, en güzel hislere, dostluğa, sadakate ve merhamete kucak acar. Ve yaşayacağı maceralara...

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Adını bilmediğim bir kitabın içinde sıkışıp kalmış bir karakterim. Soğuğun iliklerime işleyen mühürü, kan kusan bedenimde zimmetlenirken; acının tonları bu kitapta resmedilir. Kaderin, acıyı harmanlaya harmanlaya ördüğü bir ağ. Kan davası ile yolları birleşen iki kalp ve birlikte çıktıkları zorlu bir serüven. Bolca acı ve ihtiras. Ve bir parça umut. ** Bu kitapta olan hiç bir şey kolay kolay unutulmaz ve hiç hir intikam asla yarım kalmazdı. Bu kitapta sıradanlığa yer yoktur. Alışılagelmiş düzenin bozulduğu kitaba hoşgeldiniz. Müptela'ca.. 01.07.2016

Tamamlandı ✔️ Demir & Yüsra ▶▶ Kaybolmuş Sesler Arasın Da Ki; Sessizliğin Hikayesi ▶▶ Yıkılmaz duvarlarının arkasında ki, Güçlü adam.. Doğru bildiği yoldan ayrılmayan, inatçı bir kız. İç sesleri duyması yüzünden onları bir araya getiren, kusursuz işleyen bir plan. Kaçınılması mümkün olmayan Bir aşk.. "Herkesi istem dışında duyarken, Duymak istediğim tek insana Sağırdım" "Tarih sadece mutsuz sonları yazar." (Fantastik bir kurgu değildir!)

" Yani birinden mi şüpheleniyorsunuz ?" dedi Arya kaşlarını kaldırarak. "Sadece biri değil bir çete " dedi Barlas. Hepimiz yine bir sessizlik bürümüştü. Arya ve ben düşünceli bir şekilde birbirimize bakıyorduk. İstemsizce gözlerim iki düşman çete liderine kaydı. Birbirlerine hiç bakmıyorlardı. Hatta göz göze gelmemek için çabalıyorlardı. " İki çeteyi de çökeltip üste çıkmak istiyorlar " dedi Uğur mırıldanarak ama herkes duymuştu. " Yapsınlar da görelim !" diye homurdandı. Dünkü olay aklıma gelince kızardım. Benimle resmen alay etmişti. Ona baktığımı hissetmiş olacak ki gözlerini bana çevirdi. O grimsi gözlerini kısmış bana iğrenerek bakıyordu. Ama ikimizin de aklında bize bulaşan çete vardı. Bu çete, iki düşman çeteyi de şaşkına çevirdiği kesindi. Çetenin başı akıllıydı ve hepimizi tanıyordu. Kendilerinden daha kötü bir düşmana çatmışlardı. O an aklıma gelen bir fikirle bütün herkesi süzdüm ve hızlıca ayağa kalktım. " Neden birleşmiyorsunuz ? " diye sordum. İki çetede çok güçlüydü. Eğer tabularını da yıkarlar ve birlik olurlarsa daha güçlü olurlardı. Ama küçük bir sorun vardı. Hepsi bu söylediğime 'sen salak mısın' der gibi bakıyorlardı. Arya bile bana umutsuzca bakıyordu. Sanırım bu asla olmayacaktı. ++ Bir çatlak ve bir dengesizin hikayesi...

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

"Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktım. O soğuk bir kış rüzgârıysa ben ılık bir yaz esintisiydim. Biz Ateş ve Su'yduk. Evrende bilinen en büyük zıtlıktık. Belki birlikte olmamız bile hataydı. Hiç yan yana gelmemeliydik. Ama kader, bizi bir araya getirmişti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü... Ateş benim bu dünyadaki cehennemimdi.'' "O, bu zamana kadar karşılaştığım en farklı, en tuhaf, en değişik insandı, çoğu zaman beni çileden çıkarsa da benim ufaklığımdı işte. Her şeyine her şeyimle değer verdiğim tek kızdı. O inatçı tavrı, beni sahiplenişi, benden bir türlü vazgeçmeyişi, ona yaptıklarıma rağmen hâlâ yüzüme bakıp beni sevebildiğini açık açık söylemesi ve daha sayabileceğim birçok neden varken Melisa'nın kalbimdeki yeri bambaşkaydı. Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördüğüm zaman nasıl sadece bir kız çocuğu diye içimden geçirdiysem, şimdi de sadece benim her şeyim diyordum. Çünkü öyle olmuştu. Öyle olmayı kendi masumluğuyla, kendi elleriyle başarmıştı. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.''