Birbirlerinden başka kimsesi olmayan üç genç kız büyüdükleri yurdu kapanmaktan kurtarmak için "Günahlar evi'nde" çalısmaya başladılar. "Gece yarısı olduğunda asla odandan çıkma." Ve uymaları gereken en önemli kural buydu. İçlerinden birinin kuralı çignemesiyle hayal bile edemeyecekleri bir hayata geçiş yaptılar. Günahlar evinde nelerle karşılaşıp, nasıl güvende kalacaklar? Ve asıl baş etmeleri gereken üç ölümsüz erkek karşısında kayıtsız kalabilecekler midir? Serinin birinci kitabı : Karanlığın Prensleri "Günahlar Evi" Serinin ikinci kitabı : Karanlığın Prensleri "Muamma" Serinin üçüncü kitabı : Karanlığın Prensleri "Şeytan'ın Melezi" Serinin dördüncü kitabı : Karanlığın Prensleri "Tanıdık Yabancı" Serinin beşinci kitabı : Karanlığın Prensleri "Gölgedeki Avcı" Yayınlamakta olduğum bu hikaye az da olsa yetişkin ve şiddet öğeleri barındırdığından +16 yaş kitlesi için daha uygundur.

Azad Karan, yüreğinin tam ortasına kor gibi düşen Nida'nın aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştır. Ateşi bir türlü dinmiyordur çünkü Nida onun yanından bile geçmek istemeyen, köydeki diğer insanlar gibi ondan korkan bir kızdır. Aşkının karşılığını alamayan Azad, bu yolda her şeyi göze almıştır. İyi ya da kötü, incinerek veya inciterek Nida'yı kazanmaya karar verir. Gözü ondan başkasını görmüyordur, Nida'nın aşkı onu olduğundan daha acımasız birine dönüştürür. "Seni çok seviyorum, sen de beni seveceksin."

"Eğer saç teline bile dokunursan varya, aleme ibret olursun Sedat, aleme ibret olursun. Yalvara yalvara geberdi gitti derler." karşımda tüm ihtişamıyla duran Ateş'e baktım. Gözüme bir an mükemmel görünmüştü. Tüm kusurlarından sıyrılmış ve mükemmel. Yaşlı olan adam elini kaldırdığında tokat atacağını anlamıştım. Refleks olarak kapanan gözlerim, sanırım yanağımda hissettiğim sızıyla ya da kulaklarıma dolan ağır ses ile tekrar açılacaktı. Tam da öyle oldu, ama kulaklarıma dolan ağır sesten öte kulaklarıma dolan tanıdık ses ile neredeyse sevinçten kalbim göğüs kafesimin dışarısına çıkacaktı. O, Adı gibi yakar, yıkar, savurur. Acımaz, önemsemez. Attığı her adım, aldığı her nefes, Acı verir birilerine. Ateş, Yeterince acı çekti, acı çektirme zamanı onun için. Acımadan Umursamadan Şimdi onun karşısında, Tüm acılarının ödülü var belki de. Onu dindirecek, Kalbini açabilecek birisi, Kucağına oturtacağı, kokusunu içine çekeceği, kalbi olduğunu hissettirecek birisi. Saçlarını okşayıp buseler konduracak ve 'Sonunda seni bulacağımı bilseydim, bin defa ölürdüm.' diyebileceği birisi. Herşeyden önce, nefreti ve öfkesini, söküp alabilecek birisi.

-WattpadRomanceTR "Romantizm ve Komedinin Ortak Durağı" adlı okuma listesinde!- *** Her şey bir ölümle başlamıştı ve bildiğim bir şey varsa yıkıcı ölümler bizi sarsmaya devam edecekti. Belki de atlatırım diye düşünürdüm her zaman. Unutmaya her çalışımda zaman ayaklarımdan tutup o güne getirirdi. Önce annemin beni terk ettiği günü izletir hemen sonra hayatımın en kötü gününe getirirdi. Babamın öldürüldüğü güne... Bununla savaşmaya her çalışımda başarısız olmuştum. Beni ayağına kaldırmaya çalışan herkesin yaşadıklarımdan haberi bile yoktu. Beni sadece ruhu gibi bedenininde ölmesini bekleyen adam anlayabilmişti. O Yağız'dı. O Savcım'dı. O her şeyimdi. "O, hakimin tokmağını eline alıp adaletsiz hayatımı varlığıyla süsleyen adamdı." O da benim gibi ölü bir ruhtan ibaretti bir zamanlar. Birbirimizin yaralarını iyileştirdiğimiz güne kadar ölü iki bedenden ibarettik. Hayat acımasızca bizi engellerle karşılaştırmaya devam etse de biz birbirimizin elini tutarak o engellerden atlamayı başarmıştık. Biz beraber bir, ayrı ayrı ise hiçtik. "Onsuz yaşamayı bırak, onun olmadığı cümlede bile yer almak istemiyorum." "O benim başlangıcım, sonum, her şeyim. Dünyanın bana yakıştırdığı tek güzel şey." &&&& Keyifli okumalar ❤

... "Soğuk, açlık, susuzluk, uykusuzluk, işkenceler.. Aklının alıp alamayacağı her şeyi göğüsleyebilirim. En karmaşık bombaları imha edebilir, en büyük savaşlardan tek bir sıyrık almadan çıkabilirim. Gözümü kırpmadan ölüme bile koşabilirim ama.." dedi ve susup derin bir nefes aldı. "Ama?" dedim hevesle gözlerine bakıp. Nefesini dudaklarıma verip alnını alnıma yasladı yeniden. Ve gözlerini kapattı. "Ama sensizlikle nasıl başa çıkılacağını bir türlü bulamıyorum." dedi ve sağ elimi tutup kalbinin üzerine koydu. Benimkinden farksız bir şekilde, sabırsızca çırpınıyordu güzel kalbi. "Sen olmadığında burada bir şeyler ters gidiyor. Nefes aldırmıyor. Herkesi tek bir emriyle dize getiren Fırtına, kalbine söz geçiremiyor. Çünkü.." dedi ve derin bir nefes daha aldı. Bu aldığı kaçıncı derin nefesti? Neden buna takılmıştım şu an? Hiç mi hiç sırası değildi.. "Çünkü içinde öyle bir kadın var ki.. Öyle masum, öyle güzel, öyle zeki ve.. Ve öyle benim.. Bazen çıldırtan, delirtip çileden çıkaran; boynunu sarıp sarmalayan atkısını, saçlarına değen beresini, yansımasını izleyen aynasını bile kıskandığım.. Öyle bir kadın ki; sevmemek mümkün değil. Öyle bir kadın ki; adını duyan herkese karanlık, bir bana aydınlık.." ... Not: Başlamadan önce Doğu'yu okumak mecburiyetinde değilsiniz. Gecenin En Doğusu'nu ondan bağımsız olarak da anlam kargaşası olmadan tamamlayabileceğiniz şekilde kurguladım. Ufak tefek noktaları da elimden geldiğince açıkladım. Sevgiler.

20 yaşında iç mimarlık 2.sınıf öğrencisi ,dış çevre ile çok bağıntısı olmayan genç bir kız. 26 yaşında acımasız, zalim adını bile duyunca korkmaya yeten,dünyaca ünlü teknolojisi şirketin sahibi ve yeraltı dünyasının ,dünyaca ünlü mafyası. Herkese karşı soğuk, sert , acımasız olan mafyanın sevdiği yanındaki değişimi... 2 sene önce üniversite okumak için İstanbula gelen genç kız ,mafyanın ona aşık olması ile hayatı bir anda değişir. Acaba sonunda mutlu olabilecekler mi, yoksa sadece mafyanın sevmesi ile mi kalacak??? Eftelya babasının onu kumar borçları için sattığını bilmez, ama bunu öğrenen Mert onu korur ve bu yapılanlara karşı onlara büyük bir ders verir... Bu benim ilk kurgumudur eğlence amaçlı yazılmıştır...

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

TALYA:İzmir Gediz Üniversitesi,benim kayıt olduğum ama gidemediğim üniversitem.Ailemin maddi durumu iyi olsada benim kendi ayaklarım üstünde durmamı gerektiricek sebepler var.Bu sebeplerden dolayı hayallerimin üniversitesine gidebilmek için iş arıyorum APHEL (AFEL):Boşluk hissi... Şuanda tek hissedebildiğim şey bu. Annem ve babamı yeni toprağa verdim.Bundan sonra benim için bir tek kardeşim var.Çağrı artık benim tek ailem ve ben onun için toparlanıcam. Sırf onun için annem ve babamı öldüren kişiyi bulmayı ertelemem gerekiyor. ÇAĞRI:Burda iki tane toprak yığını var abim onlara bakıyor.Abimin dediğine göre annemler uzak bir yere gitmişler. Umarım pazar gününe kadar gelebilirler de bende parka gidebilirim.

Unutma! Hiç kimse kusursuz değil. Bu hikayede mükemmel değil. Kötü adam, iyi kadın var. Klişe... Sadece tek bir fark var. Bu kitapta zafer kadına ait. Bir adamı karanlıktan çıkarmak için kendi ışığını kullanan kadına...

Birlikte büyüyen Güneş ve Doğu'nun yıllar sonra yeniden bir araya gelerek hissettikleri aşkı keşfetmesiyle her şey değişiyor. Tam sekiz yıl sonra Doğu dedesinin ölümüyle doğduğu çiftliğe dönmüştür. Adı gibi etrafı ısıtan Güneş'in hala çiftlikte kaldığını bilmeden kendisini bekleyen kadere doğru yola çıktığında canından bir parça olan oğlu Işık'ın geçirdiği kazayla yeniden genç kızla yolları birleşmişti. Zaman onları yeniden bir araya tutacak mıydı? Ya da genç kız tanıdığı o adamın artık eskisi gibi olmadığını fark edince her şeyden vazgeçecek miydi? Işık kendine anne olarak Güneş'i seçerse ne olur? Ya gerçek annesi ortaya çıktığında... Kalbi taşlaşmış bir adam ve Güneş gibi parlayan sıcacık yüreğe sahip bir kızın birlikte mücadelesi. Gelin birlikte okuyalım. İYİ OKUMALAR!!!