Eindelijk zomervakantie! Hanna Taylor is blij dat het schooljaar achter de rug is. Omdat Hanna een heftig jaar achter de rug heeft mag ze van haar ouders op vakantie met haar broer Patrick, zijn beste vriend Jaden en haar beste vriendin Sabrine. Ze probeert zo even alles te vergeten en zich alleen op de golven te concentreren, dat gaat alleen niet zo makkelijk als ze dacht.. Geschreven door xLiveWithoutLimits

Dit is het vervolg op My brother's best friend, deze moet je eerst lezen ;) In één jaar tijd hebben Hanna en Jaden veel meegemaakt. Hanna wil een schone start maken. Jaden is naar de universiteit in Washington met Patrick. Hanna is nog in Los Angèles. Ze maakt haar laatste jaar op de middelbare af en gaat door met studeren. Ze is gedreven om een geweldige toekomst voor zichzelf te maken. Kan dit wel zonder Jaden? Zal Jaden weg blijven, of kruisen hun wegen nog? Dat vind je maar op één manier uit... My Brother's Best Friend 2 : How to get over him

{ Deel 3 van de MBBF } Hanna haar leven is de afgelopen jaren een hoop veranderd. Ze heeft vrienden verloren en nieuwe vrienden leren kennen. Ze heeft ontdekt wat liefde was en welke problemen een relatie met zich meebrengt. Ze heeft pijn en verdriet ervaren, de ene keer heftiger dan de andere keer. Ze begon opnieuw en leerde van haar fouten, althans dat denken we. Nu is het vier jaar later. Hanna is niet langer een tiener en komt in de volwassenewereld terecht wat natuurlijk niet altijd even makkelijk gaat. In hoeverre laat ze haar verleden het heden beïnvloeden? En hoe zit het nu met de mensen uit het verleden? Lees het nu in Deel 3 van de MBBF series ♥♥♥

Mensen vertelden me altijd dat ik de glans in mijn ogen door niets of niemand mocht laten dempen. Ik denk dat ik niet besefte wat ze precies bedoelden, tot het ook werkelijk gebeurde. Mijn hele zestienjarige bestaan was ik een 'normaal' mens geweest. Tuurlijk, ook ik moest me door de uitdagingen van het leven heen worstelen- maar dat deerde me niet. Altijd zag ik het als een onderdeel van het fenomeen 'leven'. Wanneer je ruw weggerukt wordt uit je leven lijkt dat het ergste wat er had kunnen gebeuren. Iemand nam je het recht af om je eigen pad te bepalen en te kiezen wie je wilde zijn. In werkelijkheid werd je identiteit afgenomen. Achteraf, bleek de echte strijd voor mij nog te moeten komen. Een zieke geest bleek een onbegrijpelijke te zijn. Zo was het voor ons onmogelijk te bedenken waarom ze ons dit aandeden. Waarom waren juist wij uitgekozen om mee te spelen in hun psychopathische spel? Het trekt je omlaag als de mensen om je heen alle hoop verliezen. Ook ikzelf begon hoe langer het duurde af te zwakken. Wat me echt geraakt had was echter het feit dat de buitenwereld ons niet geloofde. Ze zouden ons niet helpen. Daar waren we dan, twintig tieners; tegen elkaar opgezet en we stonden er helemaal alleen voor. Het enige wat een optie leek, was meespelen. "Met bloeddoorlopen ogen keek ze me aan. De wereld mocht ons dan wel niet geloven, dan redden we onszelf wel. We hadden simpelweg geen keus. Met een vage glimlach sprak ze de woorden uit die ik zo haatte, die zo'n impact hadden en waarmee het allemaal was begonnen. 'Game On.' We zouden gaan vechten tegen de dood. Later bleek leven echter een zwaardere beproeving.