♔Serinin ilk kitabıdır. " Seni bırakmayacağım, senin için ölene dek. " diyen fedakâr bir kadının hikayesi. Herşey verilen bir söz, kurtarılan bir hayatla başladı. Zaman aktı. Kader geceyle yazıldı. Yine tek bir sözle yarım kaldılar. "Gelinin olacağım." ⓚⓐⓣ " İstesen de istemesen de gideceğim!" arkamı döndüğüm de bileğimi saran parmakları hızla beni kendine çevirmişti. " Orada seni koruyamam. Sana birşey olmasını istemiyorum. Neden bu kadar inatçısın!!! " alev saçan gözlerine kitlendiğim de soğuk sesi zihnimi buzdan bir el gibi sarmıştı. Bileğimdeki parmakları beni usulca kendine çektiğin de, güçlü kolu incitmeden belimi sardı. Korkunun gölgesini soluyan nefesi saçlarıma ayaz yağmurları gibi tane tane çarpıyordu. Her damlada ondan bir parça katıyordu ruhuma... her saniye daha fazla o oluyordu SOL YANIM. " Ben hata yaptım sindirella. İlk defa hata yaptım. SEN tek hatam oldun... " beni gizlemek istercesine göğsüne bastırmıştı hızla. Kalbimin mısraları, sevdiğim adamın ayaz gibi soluklarında yankılanırken, zaman dilimize kilit vuran kelimelerin kuytusun da esir olmuştu. Sol yanım geceye AY ve GÜNEŞ tutulana dek esir olmaya mahkumdu. SİNDİRELLA ve BUZ PRENS'in hikayesine hoşgeldiniz...

♚Serinin ikinci kitabıdır. ♚İlk seriyi okumadan ikincisine başlamanız kesinlikle önerilmez. "Seni bırakmayacağım senin için ölene dek" diyen fadekar bir kadının kara sevdasını okuyacaksınız. ◇12 yıl önce verilen söz. "Hayatımı kurtardığın da gelinim olacaksın." Aralarında ki sessiz anlaşmaya çocuk bu şekil de mührünü basıyordu. " Hayatını kurtardığım da, gelinin olacağım." çocuğun yüzündeki tebessüm gülümsemeye dönüşmüştü. ♟ ◇12 yıl sonra kaderin birleştirdiği imkansız bir kara sevda onlarınki. " Gelinin ola-cağım. " Beni sıkıca sarmış olan sevdiğim adamın, hayatını kurtardığım için sırtıma saplanmış olan kör kurşunun soğukluğuyla ürpererek fısıldamıştım. Sözümü tutup bulmuş, yine aşık olmuştum bilmeden aynı adama. Gelinin olacağım. Gündüzüne kavuşan her gece gibi, sevdalarının karanlığına da doğacak mıydı Güneş? Günün ışıyacağı an gecenin en koyusundan bir saniye öncesidir der yazar. Sindirella ve Buz prens' in efsanevi aşkıyla sınanmaya hazırsanız aileme hoş geldiniz♥

Karnınızdaki bebeği sizden almak isteseler ne yapardınız? Mutsuzluktan ölen bir kadının kızı olsanız, mutluluğa inanır mıydınız? Hüma; evlenme fikrine karşı, ancak anne olma isteğiyle yanıp tutuşan genç bir kadındır. Tek çaresi sperm bankasına başvurarak hamile kalmaktır. Ne var ki aniden ortaya çıkan biyolojik baba bütün planlarını altüst eder. Kartal ve Hüma'nın henüz cenin olan bir bebek uğruna yaşadıklarını bir solukta okuyacaksınız. "Uçmayı birlikte öğrenen kuşlar için gökyüzünün sınırı yoktur." Müptela Yayınları farkıyla raflarda. (İlk 15 bölüm yayında.)

Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna olduğunu görürüz. Hayatı, planladığının çok dışında bir yola girdiğinde, ne yapacağını bilmiyordu Yağmur... Hiç beklemediği bir anda, çok önemli bir haber alınca ne yapacağını şaşırdı Efe... Ve zaman, her ikisi için de en doğrusuna karar verdi

Tüm kitap sitelerinde ve kitapçılarda bulabilirainiz. "Pabuç kadar dilin var laz kızı seni alanı acıyorum"dedi mavi gözlerini gözlerime dikerek mavi gözleri o kadar güzel gözüküyordu ki bir an gözlerine takılı kaldım.Oysa mavi gözlü insanlar beni hep ürkütmüştü. "Kimseyi acımamak gerekirmiş Allah insanı acınacak duruma düşürürmüş"dedim tıslayarak. "Tamam küçük laz kızı anladım şimdi kaybol işimi engelliyorsun" "işin okul önlerine gelip kızları mı gözetlemek?Hemen burdan asıl sen kayboluyorsun yoksa polis çağırıyorum"dediğimde gülmeye başlamıştı . "Şimdi eğer sen biraz daha burda oyalanırsan işimi engellemek yüzünden kelepçeleri ben takacağım "dedi rozetini gösterek. "Nerden bilecektim polis olduğunöu.Sapık hırsız katil de olabilrdin " "Ordan bakınca öyle mi gözüküyorum? "saçın sakalın birbirine karışmış Wattpad

"KARAMEL & SARI" Hayatına ellerinin çamuruyla giren, onu oyun arkadaşı, kız kardeşi ilan eden Sarı'sı vardı Ece'nin. Ağabeyi Oğuz sayesinde tanıdığı bu kirli sokak çocuğu, çocukluğunun şövalyesi, gençliğinin ise en büyük imtihanı olacaktı. 15'ine basıp günah defteri açıldığı an, ellerini, gözlerini, tebessümünü bile çekecekti Ece, Ali'den. "Ağabey" demek zorunda olduğu bu genç adam, Ece'nin en korkulu rüyası, en büyük günahıydı. Hiç bir erkek; Ali kadar tehlikeli değildi Ece'nin gözünde. Çünkü Ali haram olamayacak kadar yakın; helal olamayacak kadar uzaktı Ece'ye. (Düzenlenecek)

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar."

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

Gece "Bu yara bende kanadıkça, affın yok yüreğimde" demişti. İhanetin ateşini içine düşüren sevdiği adama. Gece kaybettiği canın derdine düşmüş yaralı bir kadındı artık. Ona can veren iki kişinin birini toprağa diğeriniyse kalbine gömmüştü. Sinan "Biliyorum hakkım yok ama seni bırakmaya da gücüm yok"demişti sevdiği kadına. Güzel giden hayatlarını kendi hatası yüzünden mahfetmişti. Sinan toprağa koyduğu canıyla beraber ona hayat veren karısını da kaybetmek üzereydi. Hayatını geri alabilmesi mümkün müydü ?