|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Ding-Dong dedikdə kilsə zənginin yaratdığı səs nəzərdə tutulur . O kilsə zəngi ki , kənardan baxdıgımızda bu səssiz " məxluqun" ömürlük sükuta qərq olduğunu zənn edirik . O kilsə zəngi ki , onu tərpətməyə bir insan övladının gücünün yetməyəcəyini düşünürük . Amma zəif sandıgımız birinin sehirli toxunuşuyla o zəng hərəkətə gəlir və ətrafa daxili dünyamıza qədər işləyəcək güclü bir səs yayılır . Bəs ,fikrinizcə , bu səs ən çox kimə təsir edir ? Məhz zəngi hərəkətə gətirən o şəxsə... ( Hekayə black_in_black-ə həsr olunub) { Cover üçün Ulker_Suleymanova ya təşəkkürlər .}

[ Nəhayət ki, bölümlərin ardıcıllıgını düzəldə bildim ^^] ...Həyatlarında yalnız bir dəfə qarşılaşan insanlar var. Məsələn , yolu keçərkən təsadüfən üz-üzə gəlirlər...Gözləri anidən bir-birinin gözünə toxunur.Sonra yenidən gözlərini qaçırıb yollarına davam edirlər...Bir daha heç vaxt qarşılaşmırlar.Bir-biriyçün önəmi olmayan insanlardır onlar.Tamam fərqli həyatlar yaşayan insanlar... Səninlə mən də bu cür insanlardan olmalıydıq. Sən gözlərini yumub yagışın altında gülümsəyərkən mən başqa birinin əlindən tutaraq sənin yanından ötüb keçməliydim.Hekayəmiz bu cür də bitməliydi...

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Sətirlərdə ümid tap..