Yolunu kaybeden üç tip karakter vardır hayatta, Hansel ve Gratel gibi... Birincisi kötülükten doğanlar. Onlar ekmeği yönlerini kaybetmek için kullanmazlar. Kargayı yemek için ekmeği feda ederler. İkincisi kötülüğe bulaşanlar. Onlar yönünü bulmak için bir hamle yapmadan, birinci grup tarafından, karanlığa mahkum olurlar. Gözleri katran karasına boyanır. Üçüncüsü gri bir bulut gibi arada kalanlar. Ne karanlığın ne de aydınlığın çocuğu olabilenler... Yolunu kaybeden üç tip karakter var. İçlerinden biri diğerini yemek üzere. Yolunu kaybeden üç tip karakter var. Biri içinde hala küçük bir çocuğa ev sahipliği yaptığı için yenilebilecek ava dönüştü şimdi. İçinde ki Hansel ve Grateli susturabilseydi. Labirentin karşısına geçebilecekti. Gözleri keskin, elleri kana boyanmış şekilde...

Rüzgarı sırtımda hissederken gözyaşlarım kıp kırmızı gözlerimden sel olmuş akıyordu etrafımda kopan çığlıklar silah sesleri .. atılan el bombalarıyla yerden feryat figan kopan toprak parçaları.. dizlerimde derman kalmadığını düşünürken bedenime sarılan kollarla aynı anda 3 metre ötemde patlayan el bombasıyla kendimi bir bedenin altında buldum sırtım Diyarbakır'ın kızıl toprağında, yüzüm kamuflajlı bir göğüste kulaklarımın uğultusuyla gözlerim kapanıp açılıyordu boğazımdan yükselen inlemeyle burnuma kan kokusu doldu. Nereden geliyordu bu kan kokusu ? Neden yanıyordu genzim ? bilincimi açık tutmaya zorlarken iri eller yüzümü tuttu. Gecenin karanlığını boğan gri mavi gözler aklımda yer etti bir şeyler söylüyordu ancak duyabildiğim tek şey şiddetle atan nabzımın sesiydi kulaklarıma gelen uğultuların arasından sesini seçmeye çalıştım yüzümü saran iri eller kafamı yoklarken uzun süre beni içerisine çeken gri sıcak gözlere baktım ölmemiştim . o gözlerin sahibi çekip çıkarmıştı beni ölümden adamın yüzüne bakarken dudaklarım titremeye başladı alnımdan akan kan köprücük kemiğimi ıslatırken yanıt verdim '' yaşıyorum ''

Savaşma seviş serisi 4. Kitap. Alihan, bir efsane bordo bereli Dicle, bir kürt kızı azıcık deli Onlar için hep birlikte Alayına isyan demeli. Sınır çizenlerin inadına Nifak ekenlerin inadına Savaş biçenlerin inadına Alayına alayına alayına İSYAN!

Bir ev sadece dört duvardan ibaretmidir? Yoksa o dört duvara bulaşan hatıralar mı o binayı bir ev yapar? Her ev bir yuvamıdır peki? Şimdi bir mahalle belirsin gözlerinizin önünde. Bir mahalleye birbirinden bu kadar farklı 4 hayat sığdırabilirmiyiz? Bir evin duvarları siyaha bulanmışken, bir diğerinin tavanında umutlar asılı. Onlar herşeyi bildiklerini sanarken her şey aslında ancak bu kadar bilinmez olabilirdi. Sardunya mahallesi 4 ayrı dünyaya ev sahipliği yapıyor, siz bu evlere misafir olmaya hazırmısınız?

ŞİDDET içeriklidir... Sevdiği adam tarafından en yakın arkadaşlarına ve başka erkeklere satılan üniversite öğrencisi Gizem'in acılarla dolu trajik hikayesi ... BİRAZDAN OKUYACAĞINIZ HİKÂYE, YAŞANMIŞTIR ''Yapma ne olur? Benim bir suçum yok!'' diye feryat etti, yalvardı ama nafile. Daha da hızlı vurdu adam daha da hiddetlenmişti. Öfkeden çılgına dönmüştü. '' Ağzını kapat kaltak! '' dedi Gizem'in bağırmalarına, ağlama sesine tahammül edemeyip. Gizem eline aldığı yastığı bastırdı ağzına çaresizce. İnliyordu acıdan ve artık inlemeleri boğuk boğuk çıkıyordu. Gözlerinden sular seller gibi akan yaşlar yastığı ıslatıyordu. '' Demek arkamdan iş çevirirsiniz ha!... "

Aşka inanmayıp karısına ihanet eden ve her seferinde kadınlarla gününü gün eden yakışıklı dük bir gün aşık olur. Fakat aşık olduğu kadın yıllar önce Fransa'ya postaladığı ve ondan nefret eden karısından başkası değildir.Artık dük için hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.Mutluğu yakalayabilmek için karısını yeniden kendisine aşık etmekten başka hiç bir şansı yoktur.

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Bedenim iki tane olabilir ama içimdeki kalp tektir. Ruhum ateştir. Aşkım serindir. Aynada görünen yüzümü değil Kalbimi gör, kalbimi sev... O kalp sonsuza kadar senindir...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

İki genç kız; Arya ve Mahru.... "Gelen ani fren sesi ile ne olduğunu anlayamadan babasının altında kalmıştı Arya. Vücuduna giren minik sızıları hissediyor, o sızıların babasının gövdesinden geçerek kendisine ulaştığının ayrımına varıyor ancak bir türlü inanamıyordu olanlara... Tekrar duyulan bir patinaj sesi ile babası yan tarafına düşmüş, elini Arya'nın yanağına koymuş ve diğer eli ile artık nefes almayan karsının elini avuçlarının içine almıştı..." "Bir yatakta uzanıyordu Mahru, karşısında da bir adam oturuyordu. Uyanmasını bekliyordu belli... "Günaydın" dedi adam haince sırıtırken... Mahru irkildi. Bulunduğu durum yüzünden korktu, bir şey diyemedi... "Benden ne istiyorsunuz?" Fısıltıyla çıkmıştı sesi. SAhi ne istiyorlardı ondan? Gerçi şu durumda ne isteyebileceklerini tahmin ediyor ve bu daha da korkmasına sebep oluyordu ama.. "Uzatmayacağım lafı..." dedi adam oturduğu sandalyeden kalkarken. Mahru da o anda yataktan kalkmaya çalışmış, en azından hemen doğrulmuştu... Adam hafifçe gülümsedi kızın bu hareketine. El değmemişti bu kıza henüz, tahmin ediyordu bakire olduğunu. Onu sarhoşlara çerez yapmayacaktı. Daha büyük işler için kullanabilirdi..." İki deli fırtına; Ateş ve Gökdeniz... "-"Ulan ben size okul önlerinde satılmayacak bu meret dedim mi?" -"Abi.." -"Abini de sikecem seni de şerefsiz.." -"Alın bu şerefsizi... öyle bir hale getirin ki, cesedini görenler bir daha okul olan yerin üst sokağında bile takılmasınlar.. " -"Abi yapma.. abi evde ekmek bekleyen var..." Kesişen hayatlar ve mizah dolu bir macera... 'Ha', diye geçirdi içinden Arya... 'Yok yok merak etme.... Bu gün hatun düzmeye yarın boncuk dizmeye götürecek o deve beni...' diyemedi...