Daldığı en huzurlu uykudan, gördüğü en güzel rüyadan sarsılarak uyandı kadın, bir gece. Ve adam... Ansızın daldı uykuya, dudaklarında gördüğü rüyanın gerçek olmasını dileyen minik mırıltılarla. ∞ "En tatlı Rüya'sın sen, annemin iyi geceler öpücüğü verirken kulağıma usulca fısıldadığı dileğin, vücut bulmuş halisin." ∞ 17/04/2015 Tüm hakları saklıdır.

~ Aşk, masumiyetini kirleten kan lekesini affetmedi. ~ Her yer kapkaranlık olduğunda hesaplamayı beceremediğim bir süre boyunca karanlıkta tutsak kaldım. Zifiri bir karanlığın hapsinde belki günlerce ve hatta belki de haftalarca kaldım. Sağ mıydım yoksa ruhum çoktan ölümün suyunu içmiş miydi, habersizdim, bilmiyordum... Bana göre bir asır gibi gelen o zamandan sonra gözlerim yeniden aydınlığa açıldığında, ölen ben olmamıştım. Ve gözlerimi onca zaman sonra karanlığın esaretinden çıkıp, aydınlığına kavuştuğunda, kendisine değen bir çift yeşil inci ile işte o zaman asıl karanlığın başladığını anlamıştı. Hayatıma dokunan yardım eli, beni karanlığında boğacaktı. Burcu BATUR Çocuğumun Annesi Olur musun? 'un 2. kitabıdır. Olay örgüleri birbirinden bağımsız gelişecektir. Tüm Hakları Saklıdır!!! Bu isimde yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Noter tasdikli olup, çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır. İlk yayınlanma tarihi : 26. 05. 2016

Meltem ve Boran'ın Hikayesi Tamamlandı

GİRİŞ "Emin misin kızım.Sende boşanmakta kararlı mısın ?" Hakim neredeyse gözümün içine bakıyordu.O an anladım eğer biraz çekimser davranırsam bizi boşamayacağını.Ama bunu Murat'a yapmaya hakkım yoktu.O'nun bu isteğine nereye kadar direnebilirdim ki?.Yada dirensem elime ne geçecekti. "Eminim Hakim bey bende istiyorum boşanmayı" dedim kararlı bir ses tonu ile. Aramızda ki onca mesafeye rağmen O'nun tuttuğu soluğu bıraktığını görmek bugün için kaldırabileceğimden fazlaydı ama ne olursa olsun O'na bunu göstermeyecektim. Hakim kafasını iki yana salladıktan sonra "Tamam istediğiniz gibi olsun bakalım" dedi ve altı yıllık evliliğimiz tek celsede bitti. Karar açıklandıktan sonra salon hızlı bir şekilde boşaldı.O'nun la karşılaşmamak için acele ile sıktım avukatımın elini. "Teşekkür ederim her şey için" dediğimde gözlerim akıtamadığım yaşlarla yanıyordu. Murat'ın arkamdan "Begüm bekle biraz" diye bağırmasına aldırmadan dışarı attım kendimi.Biraz daha havasız kalırsam bayılacağımı biliyordum . Murat arkamdan yetişip kolumu tutunca olduğum yerde kaldım.O'na karşı hala bu kadar aciz olduğum için kendimden nefret ediyordum ama şuan için elimden gelen buydu. Murat ne diyeceğini bilmez bir şekilde duruyordu karşımda. "Evet" dedim konuşmasını teşvik etmek istercesine.

Duygularını rafa kaldırmayı hayat biçimi olarak seçen genç adam, sevmenin ne demek olduğunu bilse de sorumluluğunu almak istemez. Kendisi için biçtiği gelecek yalnızlık üzerine kuruluyken, hele kendi şeytanlarıyla savaş verirken hiç istemez. Tabi mecbur kalmazsa!.. Yaşantısının içine kötü bir tesadüf eseri giren Gülizar'ın, sorumluluğunu almak zorunda kalana kadar. İstemese de koruyup kollayacağına ant içene kadar. Gül'e ait tek varlık, kurtarıcısı, meleği olana kadar...

Şımarık ve güzel prenses Alize ile görgü kurallarından habersiz, kaba saba ama bir o kadar yakışıklı tamirci Serkan'ın aşkına şahit olmaya hazır mısınız? "Alize yarı açık penceresinden arabasını tamir eden adama bakıyordu. Bu adam tamirciden çok motosiklet kullanan yakışıklı züppelere benziyordu. Kirli atletinin içinde bile kendisini gösteren kasları dikkat çekiciydi. Dağınık siyah saçları, hafif sakallı kemikli yüzü ve bu yüze çok yakışan kemerli burnuyla değme mankene taş çıkartacak kadar yakışıklıydı. En güzel yeri ise kesinlikle mavi gözleriydi." Alize'nin boğaz kıyısındaki yalısından İstanbul'un arka sokaklarında yer alan döküntü bir gecekonduya taşınmasının nedeni aşk mı yoksa intikam mı? Ünlü işadamı Nurettin Hıfzızade kızının şirket arabalarını tamir eden adamla evlendiğini öğrenince delirecek mi yoksa görmezden mi gelecek? Mahallenin dilberi Asuman bir zamanlar yüz vermediği Serkan'ın peşine tekrar düşecek mi yoksa uzaktan izlemekle mi yetinecek? Susmayı bilmeyen kaynana Şaziye yalıdan gelen gelinini kabullenecek mi yoksa canından mı bezdirecek? 'Kendi Düşen Ağlamaz' sıradışı bir intikam hikayesini tutkulu bir aşkla harmanlayan çarpıcı bir roman.

(FİNAL YAPILDI) Suroğlu Şirketler Grubu'nun CEO'su Ateş Suroğlu'nun henüz iki haftadır asistanlığını yapan Güneş, oldukça naif olmasına rağmen cesurdur ve en dikkat çeken özelliği sivri diline hakim olamadığı o kıvrak zekasıdır. Öyle ki birinin daha dikkatini çekmektedir ve bu kişi hiç şüphesiz genç patronu Ateş Suroğlu'dur. Ancak Ateş,onun varlığını kadınsı özelliklerinden çok kişiliği ile fark eder. Güneş ise patronundan çekinse de ona karşı her zaman cevap verebilecek konumdadır ve herkes gibi o da patronunun her zaman sert ve kuralları esnetmeyen bir adam olduğunu sanmaktadır. Ta ki o korku dolu ve gerilimi iliklerine kadar hissedecekleri geceye kadar.. O gece,her ikisi içinde kötü bir vakit de olsa hayatlarını sonuna kadar değiştirecekleri ve birbirlerinden kopmalarının o kadar da kolay olmayacağının habercisidir.Öyle ki bu yolda başlarına gelecek her şeye karşı her zaman bir tarafın tetikte olması gerekmektedir.. Ve tüm bunların bir bedeli olacaktır.. "Biraz önce ateşe uzattım elimi,alevin tam ortasına..Bu bir yangın, yanıyorum ama acıyı hissetmiyorum.." Güneş Soydan... "Çünkü ben böyle biriyim Güneş ve değişmeyeceğim. Ve dünyada senin için yanlış bir seçim olduğumu gösteren tüm nedenleri haksız çıkaracak bir özür yok.." Ateş Suroğlu...

Gel ey sevgili! İster yâr ol gel, ister yara... Ne gönlümün derdini sor bana Ne sararan yüzümü. Ey gönlümün sol yarısı Aklıma koydum seni, aklım almadı Kalbime koydum seni, sana doymadı. Arşımın aşkı yâr. Aşk; sandığın kadar değil, yandığın kadar... (HZ. Mevlana) ~~~~~~~~~~~~•~~~~~~~~~~~ Aşk; yürekte gerekti, Aşka yürek gerekti. ........................................................... Ekim 2015 tarihinde yayınlandı

İkinci Bahar ''Bahar...ikinci şanslara inanır mısın ?'' Yeşil gözleri hüzünle doldu. Uzun kirpiklerinin gölgesi düştü kadının yanaklarına... ''İnanmam...Çünkü bana ilki için bile verilmedi şans...'' Adam kara gözlerini dikti kadına...O kadar güzeldi ki... O kadar şiir gibiydi... Nazım olası tuttu adamın... ''İnanman için ne yapabilirim Bahar'ım ?'' Kadın dolu dolu gözlerinden birer damla yaş düşerken omuzlarını dikleştirdi. O hiçbir zaman yenilmemişti...Hayata,insanlara....kötü niyetlere bile... ''Ben inanmak için geç kaldım artık Murat...'' Dedi ama sesi karanlığa değil adamın kalbine düştü. Yeşiller ve kara gözler birbirini tarttı. Sessiz savaştı onlarınki ... kazananı olmayan mağlubu olmayan... Kadın yıkıktı...virandı...hem de kan ve revandı içi... İlk aşkın peşinden koşmuştu... İnanmış..ihanete uğramıştı... Kendi yatağında sevdiği adamı başka bir kadınla görmekti onu yıkan,yakan...harabeye döndüren...Şimdiyse yakmıştı tüm gemilerini ta ki ona kadar...o kara gözlere kadar... &&& Adam... çılgındı...aşk hiçbir zaman onun limanına varmamıştı.O hiç aşka düşmemişti... Ta ki kırgın,yıkık,dökük yeşilleri görene kadar... Ta ki aldatılmışlığına rağmen çocukları için dimdik ayakta duran Bahar'a kadar... Kimseye boyun eğmemiş...kimse ona aşk adına bir şey hissettirememişken bu kadının kölesi olmuştu. O kadar mağrurdu ki Bahar...Murat ona her baktığında yeniden inanıyordu aşka... Bu kadın ona tek bakışıyla hükmedebilecekken o 'git' diyordu... ''İyi de'' dedi...Murat içinden...buruk bir tebessüm dudaklarına yayılırken... ''Ben sen olmuşken ,nereye gitsem senken, nereye baksam sana bakıyorken, nasıl giderim...???''

(Şafak Serisinin 2. Kitabıdır.) Koyu kızıla boğulmuş bir hikayenin baş kahramanlarının kanından gelen gençler... Hayatları boyunca dostluk, aile, sevda, umut ve destek olmanın anlamını büyüklerinden öğrendiler. Bütün zirvelerin gücü olacak insanlar bir araya geldiğinde yenilmez zannedilen her şey yıkılmaya mahkum kalırdı. Ve gençlik her zaman toyluk anlamına gelmezken, her yaşanmışlık da daha güçlü yapmazdı insanı. Eğer ki gözü kara birisi olacaksa asla tek başına yaşayamazdı. Her düşman sanıldığı kadar düşman değilken, her aşk da sanıldığı kadar vefalı olamazdı. Zirvedeki bir devrin başlangıcı sert rüzgarlara karşı koyuşla başlarken, gökkuşağının her rengini kalbinde yaşayabilen insanlar olmasını dilemek en büyük güçtür. Peki ya hem gökkuşağı hem de gecenin şafağı olsaydı? Her gün mutlu eder miydi insanı? Veya her kadın fark edebilir miydi dibindeki sevdalı adamı? Bir adam ne denli katlanabilirdi bağıran yüreğini susturmaya? Her umut edilen koca bir boşluğa sürüklerse adamı ve her kahkaha yakarsa bir kadını... Sevda az kitlenin nasibi ise, Umut güçlü bir kitleye hitap eder. Her kararan günün doğan bir güneşi, Her günün çöken bir karanlığı vardır. Ve bir adam namludan çıkan kurşun kadar tehlikeli severken, Bir kadın kara şafak kadar sert gömebilir yüreğine sevdasını. Sevda hiç bir zaman basit bir zar atma oyunu değildir. Aksine sanıldığından daha ağır bir sahneye çıkmıştır insanoğlu. Asıl mesele o sahnenin perdesi; Siyah mı? Beyaz mı?