TAMAMLANMIŞ HİKAYE WATTYS 2016 KAZANANI TARİHİ KURGU 1. KİTAP Yaşlı Dük ölüm döşeğinde bile torununu rahat bırakmıyordu ama bu son oyunu kazanamayacaktı. Berrington malikanesi Edward'ın ömründe değer verdiği tek şeydi ve onu kaybetmeyecekti. Kadınlara zerre kadar güveni olmayan ve evlenmeyi asla düşünmeyen genç adamın hakkı olan mirasını alabilmesi için evlenmesini şart koşan dedesine cevabı sahte bir gelin olacaktı. - Gelin rolü oynayacak bir kıza ihtiyacımız var Victor. İhtiyar Dükü gerçek bir evlilik olduğuna ikna edebilmeli. Vaktimiz çok dar. Elizabeth ve Edward'ın batakhaneden saraya uzanan öyküsü...

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

-Evleniyorum! -Öyle mi? diyerek oyununa katıldım ben de. -Evet. -Kiminle? diye sorduğumda cevap veremeden uzaklara bakmaya başladı. Teklifi yapmanın onun için zor olduğunu düşünerek oyununa devam etmeye karar verdim. -Peki, ne zaman? diye sordum gözlerine bakarak. -Yarın, dedi. Nedenini bilemediğim bir korku vücudumu sarıp tehlike çanlarını çalmadan önce kendimi toparlayıp: -Nasıl? diye sorduğumda cebinden buruşmuş, neredeyse parçalanmış bir zarf çıkararak masanın üzerinden bana uzattı. Hâlâ bana bakmıyordu. Titreyen ellerimle zarfı alıp açtığımda içinden bir davetiye çıktı. Evet, evleniyordu... ama benimle değil...