30.11.2015 anısına... Kadının ruhu karanlığa yüz tutmuş ölü bir yıldız, Adam dünyaya üvey, Kadın masum ve saf, Adam acılı ve bir o kadar da kendi durgun sularında deli dolu seven, Kadın sıcak ve yorgun bakışlı, Adam güzel gülüşlü, Kadın fedakar, Adam cesur, Kadın sevgiye muhtaç, Adamın kolları huzur... "İnsanlar görmüyordu ama ben senin yüzüne bakınca koca bir dünya görmüştüm.İlk sesini duyduğumda en sevdiğim şarkının nakaratı sanmıştım.Seni hep izleyip cesaret bulmaya çalışıyordum.Bugüne kısmetmiş.Sevildiğini unutma güzelim.Yaralarını zamanla beraber saracağız.Aynı zamanda sen fark etmeden benim yaralarımın ilacı olacaksın.Bana iyi gelen tek şey senin o koca mavi gözlerin ve leylak kokulu saçların Kendine iyi bak.Seni sevdiğim ilk günkü gibi deli ve masum kız olarak kal."

"Sararmış yapraklar gibisin.Yıpranmış ve doğal.Üstüne bassam ezileceksin,her bir parçan dağılacak.Paramparça olacaksın." "Söylesene Duman ben var mıyım? varsam bile sen beni ne kadar ezersen ez ben senin dumanlarına çoktan bağlandım.Tıpkı senin şimşeklere bağlandığın gibi." Aşk,çocukça sevmek miydi? Dumanlarına bağlanmak,sararmış yaprağı kurtarmaya çalışmak mıydı? Olmayacağını bile bile kendini değilde hayallerini yaşatır mıydı insan? Dumanlarına aşık olunası bir adam,yanına gitseniz gözleri mutlu ama içi yıpranmış,kurumuş yaprak olan bir kadın.Her ikiside sevgiye fazlasıyla aç haberleri yok. ▪️▪️▪️ Bu hikaye 23.07.2016 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.