"Tekerlekli Sandalye" ye mahkum genç bir kız. Hayatı tamamen "kıvırcığı"nın üzerine kurulmuş genç bir adam. Engellere rağmen... Acılara, herşeye rağmen... Birbirlerine kenetlenen iki insan... Tek ihtiyaçları'ysa bir Mucize sadece.. yalnızca bir ''Mucize''...

Herkes sıcaklığı birilerinin kollarında arar... Pek ya ona hiç sahip olmamışlar? O sıcaklığın ne olduğunu hiç bilmemişler? Onlar nasıl bulacaklardı? Yanlışın kollarında, tutkunun esaretinde...

Çantasının içinden makyaj malzemelerini çıkardı. Pudrasının kapağını açmaya çalışırken bir yandan da söyleniyordu : "Bakalım bugün mutlu gibi görünmek için ne kadar makyaj yapmam gerekecek?" Hayat, ona belirli bir derece mutlu olmayı zorunlu kılmıştı sanki. En azından mutlu görünmeliydi, uyumlu olmalıydı. Kendi içindeki karmaşayı çözebilecek herhangi bir icat yoktu şimdiye kadar, fakat o yine de mutlu, sakin, sevecen ve hoşgörülü davranmalıydı. Çoğu kez yaşadığı hayatın artılarını, ayrıcalıklarını düşünerek mutlu olmaya da çabaladı, hiçbir şeyden hoşnut olmayan insanlardan nefret ederdi, ama bu da etkili olmadı. Huzur denilen şey, ne kadar hızlı koşarsa koşsun ondan her zaman hızlıydı. Belki de yaşadığı bu hayattı her şeyi zorlaştıran. Köpek gibi çalışarak kazandığı okullar, daha iyi bir yaşam uğruna vazgeçmeyi bildiği hayalleri, girdiği her yerde kendini kabul ettiren bir kültür seviyesi ve istisnasız bütün çabalarının sonucu mesleğinin getirisi olan hiç de küçümsenmeyecek bir maaşı vardı. Rahatlamaya çalıştı, gerginlik gözlerinin çevresindeki damarları belirginleştiriyordu. Pudrasını yüzünde gezdirirken göz ucuyla komodininin üzerindeki saate baktı evden çıkması için daha bir saati vardı. Yalnız kahvaltı etmeyi çocukluğundan beri sevmediği için o sabah da geçiştirmeyi düşünüyordu ki, az ilerideki yatağından, tanıdık fakat içten içe yadırgamak istediği bir ses duydu : "Günaydın"

Hep onu bekledi. Dokunmadan, uzaktan . Öylece sevdi. Dokunursa kırılacaktı, büyüsü bozulacak ondan tiksinecekti. İşkence dolu beklentiler ve karşılıklı ve cevapsız bir aşk. Bir takıntı ve bir hastalık olarak kabullenmek istese de aşk çoktan kabul etmişti ikisini de. O'ndan dinleyeceğiz. O'nun hikayesini. O'nun Günlüğü'nü.

Baştan uyarayım +18 bölümler olabilir. Ben Roulette Bouner. Uzun sarı saçlara ve düzgün bir fiziğe sahibim. Babam, ben iki yaşımdayken bizi terketmiş. Annem mi? O ise, küçüklüğümden beri eve her gece farklı biriyle gelen biri. Adı Mia. Ona uzun süredir 'Anne' demiyorum. Aslına bakarsanız hiçbir gelir kaynağımız olmamasına rağmen evimiz, kıyafetlerimiz oldukça iyiler. Bu nasıl mı oluyor? Babam bizi terkettikten sonra annemin bir anlaşma yaptığı o adam sayesinde. Aaron...

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Aşk .. bundan önce birçok insan bu hissi tatmıştı ve bundan sonra da bu değişmeyecekti. milyonlarca insan bu aptal duygu yüzünden intihar etmişti. o ise yaşamayı seçti. yaşamayı ve duygusuz olmayı .. artık biliyordu aşk aptallar içindi. ama bir gün bir kadın çıktı karşısına ve ona şöyle haykırdı " hayır , yanılıyorsun ! ne aptalca biliyor musun ? umut etmek aptalca , hayal etmek aptalca ve sahip olduğum her şeyin üzerine yemin ederim ki , pişman olacaksın , beni sevgisizliğinle öldürdün ve şimdi sen de yanacaksın !"