Eczane gibi çalışan yayınevleri. Tefeciye bir ton borç. Tuhaf bir yazı atölyesi. Kitaplar aracılığıyla yayılmaya çalışan tehlikeli bir virüs. Teksas'ta belalı bir kumarhane. Ve bir de biz, ben ve o. Başkalarının deyişiyle: Morfin ve Vitamin.

"Zihinlerinizin içine kurulan, dolambaçlı yolların içinde kaybolarak gözlerine örtülmüş kumaş parçasını kabullenen ve duydukları ile adımlarını yönetmeye çalışan insanlar! Işığı göremediniz, renkleri bilemediniz. Dünyanız karanlık, grinin tonları içinde en belirgin olan siyah ile beraber her gün o bilindik yollarınızı yürüyorsunuz. Adım adım, yerinizde sayıyorsunuz. Gözlerinizdeki bağlanmış kumaş parçası ile gökyüzüne baksanız dahi karanlığı görüyorsunuz. Geceyi izlemiyorsunuz! Kiremitlerini yıktığımız düşmanlarımızın, sizin gözlerinize örtülmüş kumaş parçasının düğümünü yalnızca gevşetebildik. Fakat bu başlangıç en sağlam olanıdır. Çünkü biz; zihinlerinize, gökyüzünün tohumu ektik. Şimdi ise başladığımız düzenin ilerisinde ve karmaşık dünyanın kapısının eşiğindeyiz. Adımımızı attığımızda başlayacak olan kaosun yaratıcıları sizin zihinlerinizde belirecek olan mürekkebin renklerindendir. Esenlikler dileriz. " Instagram : kurtkozasi

Uyandığımda Badboy ' un beni kaçırmadığını ve rüya gördüğümü anladım . Boşverip pazardan aldığım topuklu konvers ve onun üstüne geyikli tayt giyip onun da üstüne leopar desenli göbeği açık tişört giyip halka küpelerimi taktım . Kollarıma da 22 ayar altın bileziklerimi taktım . Makyaj yapmayı sevmediğimden fondöten , allık , maskara , ruj , far , bronzer , kapatıcı sürüp üstüne Marshall boyasıyla sıva yaptım . Saçlarımı gelin topuzu yapıp sim döktüm . Ve yine taklitçiden aldığım parfüm ile duş aldım . Aynaya bakınca ne kadar doğal göründüğümü anladım . Zaten görünüşü pek abartmam . 6. Bölüm : Kiralık Klişe

Mizah#1 Romantizm#2 "Balın ne uyduruk isim, anlamı ne?" Demek ismim ilgisini çekmişti ama aslında utangaç bir adam olduğu için beğenisini böyle dile getiriyordu. Kıyamam. "Bal işte, baldan türemiş." "Bal... Çok severim." O an kafamdaki her şey yerli yerine oturmuş ve zihnimi aydınlatan koca bir ampul yanmıştı. Hep hissettiğim o tanıdıklık hissi... Bitmeyen öfke, doymayan mide, sempatik bir canavarlık ve bal aşkı. "Kim olduğunu sonunda buldum! Sen Bal Porsuğusun!" ** Romantik Komedi'nin en tatlı en tutkulu hali olan Bal Porsuğu'na hoşgeldiniz. ** © Tüm hakları saklıdır! "BAL PORSUĞU'NUN KURGUSU TAMAMIYLA BİZE YANİ CİDDİKEDİLER'E AİTTİR. İNTİHALDE BULUNANLAR VE FİKİR HIRSIZLIĞI YAPANLAR HAKKINDA HER TÜRLÜ HUKUKİ YOLA BAŞVURULACAKTIR."

→01.07.2015 • 29. 09. 2016← "Sea New York, ben Seray. New York'a okumak için gidiyorken, bir çalar saat yüzünden mallıkta diploma almış-" "Ayrıca sekiz baklavalı..." "Burada tanıtım yapıyoruz, karışmasana!" "Aslında şöyle olacaktı; bir yellow yellozun kafama saat atmasıyla yunan tanrıçalarına taş çıkartacak olan varlığın kafası sargıya alındı." "Keşke ölseydin." "Ben ölseydim sen kime aşık olacaktın?" "Ben ve sana aşık olmak? Güldürme beni." "Benim ve baklavalarım için deliriyorsun." "Yapmıyorum tanıtım, okuyun işte! Hadi gidelim baklavalar!" © Tüm hakları Barış'ın baklavalarında gizlidir. Stardustst♥LegandryStar Kapak bana ait #35 in mizah ~ #3 in gökyüzü ~ Teşekkürler!

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."