Tanrıça Serisi-1, devamı Buzdan Cehennem'de. Avcı ve element kullanıcıları olmak üzere ikiye ayrılıyorduk. Ben ikisine de dahil olamıyordum çünkü avcıların aksine bir element kullanabiliyordum ; Ruh. Element kullanıcılarına dahil olamayacak kadar hızlı ve çeviktim. Ben bir Tanrıça Çocuğuydum hatta bundan da fazlasıydım. Hades'in ihaneti sonucu yıkılan tahtına ben geçmiştim , ben Son Tanrıçaydım. Titanlar ve onlarla birlikte olan tanrılara karşı , Olimpos'u son nefesime kadar koruyacaktım. Sevdiğim kişilerin yaşamaları için ; ya ölecektim ya da öldürecektim. Fantastik'te #4

Acımasız bir katilin dolaştığını bildiğiniz bir ormanda kaç gün kalabilirsiniz? Bir grup arkadaşın yaşam mücadelesine tanık olacaksınız. Daha ilk bölümden sizleri etkisi altına alan, acımasızca cinayetlerin işlendiği bu gerilim kitabına bayılacaksımız.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

#Wattys2017 Büyük Buluşlar Kazananı Her gün gizli numaradan alınan mesajlar. Kimse mesajları kimin gönderdiğini bilmiyor. Tanımadığınız biri sizin hakkınızda en çok ne kadar bilgiye sahip olabilir ki? İsimsiz; Tehlikeli sularda yüzüyorsun Dolunay ve boğulman an meselesi. Benim karşımda durursan celladın, yanımda durursan koruyucun olurum. Sen benim kurtarıcımdın, ben senin yok edicin. Beyhudeydi çabalarımız zira hayat bize iyi olmamız için bir şans tanımamıştı asla. Yücel Karahanlı; Ölemezsin çünkü ben yaşamanı istiyorum... Gidemezsin çünkü ben kalmanı istiyorum... Bizim ruhlarımız yaralarımız olmadan yaşayamazlar bu yaralar onların bir parçası haline geldi bile. İstesek de onlardan kurtulamayız asla. Dolunay Ünal; Acılarımdan bir zırh yaptım kendime, hayal kırıklıklarımdan kalkan, öfkemdense silah. Böylelikle insanlar canımı yaktıklarında beni yok edeceklerini zannederken ben daha da güçleniyorum. Acıyla harmanlanan ruhumun yakarışlarıydı çektiğim tüm bu acılar. Lakayttı kalbim çektiğim acılara zira ruhum üstelemişti acılarımı.

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

''Benim bir mucizeye ihtiyacım vardı ve hayat karşıma seni çıkardı.'' Umut, bizim aşkımızı güçlendiren en büyük şeydi. Elle tutulmaz, gözle görülmez ama kalbin en derinlerde hissedilir. Bunca zaman Kağan'ın sabrı olmasaydı nasıl yaşardım bilmiyordum. Hayatında ne kadar kötülük varsa ben yaşatmıştım. Hepsi benim yüzümdendi. Fakat bana olan sevgisinde bir gram azalma yoktu. Sadıktı. Her şeyimle seviyordu beni. Belalarımla, acımla, sevincimle... Kısacası yaptığım herşey onun için bir mutluluk sebebiydi. Bugüne kadar ne yaşattıysam, ne kadar acı çektirdiysem bin katını ben yaşamıştım. Onun gözlerinden akan her damla bana kor olarak yağmıştı. Şimdi onunlaydım. Herkese ve her şeye rağmen. Bizimkisi diğer aşklar gibi değildi. Basit bir adam ve kadın değildik. Çektiğimiz acılar kelimerlerle ifade edilemezdi. Sevdiğim adam ölümün pençesindeydi bir zamanlar. Hastaydı. Kanserdi. Ben yoktum. Kırmıştım, kırılmıştım. Zor zamanlarında bile destek olamamıştım. Acısına ortak olamamıştım. Yaptığım en büyük hatayda buydu zaten. Her daim yanımda olan adam düştüğünde elini tutup kaldıramamıştım. O kendi azmiyle ayaktaydı. Güçlüydü. O, benim öğretmenimdi. Bana hayatı, acıyı, aşkı, mutluluğu, sevinci ve az da olsa ölümü tattırmıştı. Ölümün soğuk nefesini ensemde hissetmiştim. Gözlerinde koyu kahverengi beni duygudan duyguya sürüklemiş, bazen acıma tuz basmış bazense sevincime ortak olmuştu. O, benim pusulamdı. Kendimden kaçıp kaybolduğumda yolumu gösterenimdi. Karanlık bir sokağa gireceğimde kolumdan tutup çeken, ateşe atlarken elimi sıkı sıkı tutup benimle gelenimdi. Geçmişimi kayıtsız şartsız kabul edenim, yaptığım her şeyin arkasında duranımdı. O, benim babamdı. Onca yıl hissetmediğim şefkati bana gösteren, sarıp sarmalayandı. Hatalarımı korkmadan, bağıra çağ

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

My life my rules. (Benim hayatım, benim kurallarım.) ____________________________ 'Bu yeni yılda bana bir hediye vermeni istiyorum' dedi fısıltıyla. 'Neymiş o?' Sırıttı. '7,6,5,4,3,2..' Tam 'bir' denildiğinde dudaklarımın üstündeki sıcaklıkla donup kaldım. LAN DUDAKLARI OHA DUDAKLARI EVET DUDAKLARI BENİM DUDAKLARIMIN . . . . . OHA DUDAKLARI BENİM DUDAKLARIMIN ÜSTÜN DE.. #### "Abi ojemi gördün mü?" "Ben sürüyorum bir dakika kurusun rütuş yapıp vereceğim. Manyak mısın lan sen? Ne biliyim ben senin ojeni?" #### "İnşallah sevdiğin kız travesti çıkar." "Tövbe de kafir." #### "Neden mesajlarıma cevap vermiyorsun?" "Cevaplanmayan mesaj yoktur. Umursanmayan insan vardır." ********************************** ➰KÜFÜR İÇERİR➰

Hayat bir rüzgardır. Öyle bir rüzgardır ki, estiğinde hiçbir şey yerinde kalmaz, hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Sizin o rüzgarı durdurmaya gücünüz yetmez. O rüzgarda savrulan bir yaprak olur, konacağınız veya düşeceğiniz yeri beklersiniz. Hayat size güzel bir süpriz yapar, konarsınız. Hayat size acı bir oyun oynar, düşersiniz. Ben düştüm. * Aşık olan insanlar ne yaparlardı? Alacakları karşılıktan bihaber, gidip sevdikleri kişiye duygularını açmazlar mıydı? Duyguları onlara deli bir cesaret verir, korkmadan geçerlerdi sevdiklerinin karşısına. Anlatırlardı her şeyi. Olumsuz bir karşılık alma ihtimali onları caydırmazdı. Korkusuzlardı, korkmazlardı. Ben korkaktım. Serinin ilk kitabı yoğun istek üzerine tekrar sizlerle. Keyifli okumalar :)