Είναι σαν παζλ τελικά ο έρωτας. Το χτίζεις κομμάτι κομμάτι με κάποιον και ξαφνικά μπορεί ο συμπαίκτης σου να στα γκρεμίσει όλα. Έλα μου ντε όμως που μετά θα χαθούν κομμάτια... --- "Απλά σε βαρέθηκα. Μπορείς να φύγεις." είπε και τα πόδια μου μουδιασαν. Κοίταξα κάτω προσπαθώντας να συγκρατηθώ. "Σε φίλησα, σε προστάτεψα , σου πήρα την αθωότητα, ανέχτηκα τους δικούς σου , μετακόμισα για πάρτη σου , έγραψα τραγούδια για σένα ... Εσένα... Εσύ δεν μου πρόσφερες τίποτα. Είσαι απλά ανώριμη και άχρηστη. " "Α-αυτά που λες τα εννοείς;" ρώτησα απελπισμένα. "Μωρό μου γιατί να μην τα εννοώ;" "Εύχομαι να σπάσει η κιθάρα σου όπως έσπασε τώρα η καρδιά μου..."