"Ben harama bakamam. Sen bana haramsın. Gözlerine bakmak, ateşe düşmek demek. 'Saçlarına dokunmak istiyorum' diyorsun lakin o dokunuşların benim için bir adet kurşun olduğunu biliyor musun? En acısı da ne biliyor musun? Benden, saçımdaki örtümden utandığını söylüyorsun ve bunu söylemene rağmen yine de karşıma geçip aynı zamanda sevdiğini dile getiriyorsun.Utandığın bir kızı sevmek...Sanırım sen bununla beraber, duru sevgini gurursuzluğa kurban ediyorsun." ♣♦♣ "Şimdilik olsam da hasret, sonunda sadece benim olacak o eşsiz kokun cennet." Dedi, bu sözlerle nefesimi kestiğinden habersiz. ♣ Artık birbirine tutsak olan kalpler değil, Allah'ın hürriyetinde olan yüreklerdik. Sadece ona meftun yürekler... ♦ ***Bu dini bir hikaye değildir. Sadece dinini yaşayan bir genç kız ile dini hakkında fazla bilgisi olmayan bir adamın hayatlarının ve gönüllerinin kesiştiği bir hikayedir.

"Ben seni hiçbir bahar çiçeğine değişmem, Yaprak." Bir yanda sonbaharın hazanı olan, baştan aşağı hüzne bulanmış Kuzey; diğer yanda tüm olumsuzluklara rağmen hazana gönlünü kaptırmış, onun çekimine karşı koyamayan Yaprak... Kuzey'den gelen sert rüzgârın, umut dalına tutunan narin bir Yaprak'a etkisi ne kadar olur? *** Ben O'na sıkıntılı güz günleri içinde Yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim. Şükrü Erbaş

Yüzünün her noktası ezberimdeydi. Kulak memesinin bitiminde beşgen şeklinde tuhaf olduğu kadar öpmeye de doyamadığım bir beni vardı. Kulak memeleri ayrıktı, bu yüzden o beni öpmek benim için hiçbir zaman zor olmamıştı. Elmacık kemikleri o kadar belirgindi ki, profilden bakıldığında birer tepecik gibi duruyordu. Kirpikleri uzun değildi fakat kıvrık ve gürdü. Onlara baktığınızda, kesinlikle kıskanırdınız. Dudaklarını nasıl tarif edebileceğimi bilmiyordum, henüz bu tanımı karşılayacak kelimeler ortaya çıkmış olamazdı. Aksi durumda bunu bilirdim ve onun dudaklarını boşa götürmezdim. Sadece şunu söyleyebilirim, dudaklarına baktığınızda, tüm vücudunuz ateş almış gibi hissedersiniz. Ya da, bir okyanusta boğuluyormuşsunuz da ciğerleriniz isyan ediyormuş gibi. Gözleri çözmesi en zor olan yeriydi. Hafif çekik, iri ve yeşil. Soyadı gibi durgun suların yeşili. O, benim huzur veren mavi hislerimi, şehvetle harmanlayıp siyaha dönüştüren kişiydi.

Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.