Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

"Ben de papatyaydım. Kokumu merak eden bir adam için kırmıştım boynumu. Soldum. Çok yağmur yağdı. Hiç açmadım. Boğuldum. " (Bu eserde şiddetli kalp kırıklıkları mevcuttur.) Copyright © Tüm Hakları Saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, benzeri oluşturulamaz. Küfür, argo içerir. Hikaye bir kişinin hayatını konu almaz. Mart2015.

Canından çok sevdiği kadını bir anlık şehvete kapılıp aldatan bir adamdı Ege. Güvendiği, hayatımın aşkı dediği adamın ihanetiyle derinden sarsılan bir kadındı Adelina. İlk görüşte aşık olduğu kadını hayata döndürmeye çalışan bir adamdı Uraz. Adelina ne yapacaktı? Yıllarını verdiği adamı affedecek miydi, yoksa Uraz'ın aşkına mı sığınacaktı? Ege kendini affettirebilecek miydi? Peki ya Uraz ne olacaktı? Hayatımın kadını dediği Adelina'nın aşkını kazanabilecek miydi? En önemlisi de Adelina artık mutluluğu yakalayabilecek miydi? İşte bunu zaman gösterecekti...  

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Bir kaza bir hayatı bu derece mahvedebilir miydi ? Simay'ın hayatı geçirdiği kazadan sonra bir daha aynı olmamıştı. Çarptığı araçtaki kişinin hayatını kaybetmesi üzerine ne onun dünyaya bakış açısı aynıydı ne de insanların ona olan bakışları... O artık herkesin gözünde katil olarak bilinen birisiydi. Pusuda bekleyen düşmanları gün yüzüne çıkmış onu yenilgiye sürüklüyorlardı. Simay'ın sığınacağı tek yer ailesinin yanıyken ailesi ona onu anladıklarını söyleyip deli muamelesi yapıyordu. Ne kalmıştı geriye ? Ailesi bile onu anlamazken diğerlerinin onu anlamasını nasıl bekleyebilirdi ? Her şeyin üzerine en yakın arkadaşları da ona sırtlarını dönmüşken onu hayata ne bağlayabilirdi ? O artık eskisi gibi bir kız değildi. Hiç gitmemesi gereken ortamlara girip hiç edinmemesi gereken alışkanlıklar edinmişti. Artık herkes ondan korkuyor ve çekiniyordu. O artık herkesin gözünde psikopat bir kızdan ibaretti. ~5 Haziran 2015 Tarihinde Yazılmaya Başlanmıştır~

Anlaşmalı Evlilik... Yasak İlişki.... Eşinin abisine aşık olan kadın... Kardeşinin eşini elde etmek isteyen adam... Sizce bu bir AŞK üçgeni mi? Yoksa kimsenin bilmediği bir olaylar mı dönüyor ortalıkta? Tutkunu olacağınız bir hikaye... Onların AŞK'ı sevgi sözcükleri ile süslü, pembe düşlerle çevrili değildi. Onların AŞK'ı cehennem ateşinde kavrulmuş, tutku ile harmanlanmıştı. Sarhan Şahzade ilk görüşte zehirli yeşillerinin tohumlarını ekmişti Ömür Doğan'ın kalbine. Ömür Doğan ruhunu ele geçiren karanlık orman yeşilinden kurtulabilecek mi? Yasak aşka doğru yola çıkan kalbine engel olabilecek mi? ****** "Prensip meselesi ufaklık. Başkasının dokunduğu tene dokunmuyorum" dedi bakışlarını üzerimde dolaştırarak. Yanaklarım al al olurken başımı eğdim. Fısıltı ile "Ben bakireyim" dedim. Arzu Khayal Sarhanlı.... Tüm hakları saklıdır!!!! 16.12.2015 ~ 10.07.2018 Kitabın çıkış tarihi: 23.05.2019

Bir hikaye var kulağımda çınlayan, ruhuma dolanan, benliğimi örümcek ağlarıyla kaplayan. Dudağımda bir mırıldanma, 'ben konuşabiliyor muyum?' kaşlarım çatık; etraf kış. Ellerimde kan, yüreğim de azap. Sonsuz süküt... ve bir cinayet. Kafadan tek kurşun. Ölen kim? Benim. Katil kim? Katil... aşık olduğum adam. * "Kaçtın. Yüreğine sığmayan korkunun duvarlarını aşarak, vicdanına el vermeyen kirli bezleri, bir ahraz olarak saklandığın yerleri onun keşfetmesi ile kaçtın. Ya da şöyle diyelim; kaçmaya çalıştın. Özgür olmayıp, özgür hissettiğin bir kafeste nereye kaçacaksın?" Gözleri kararmaya başlamıştı. Zihninde yankılanan sorular, cevaplarını bekliyordu. "Onun yanında tutsak olduktan sonra nasıl özgür hissedebiliyorsun, anlamıyorum. Ellerinde ceset izleri taşıyan bir geçmiş, vicdanında hakikati öldürdü sanan bir gelecek ve bu iki zaman diliminin arasında asılı kalan iki ruh, azap içinde kavruluyor." Gülüşü içi boş olan bir oda da duvarlara çarparak yankılandı. Lacivert bulaşmış gözlerine bakıyordu. "Unutma; vicdan saklanılamayan ve susturulamayan, en büyük azaptır. Sen kendinden kaçtıkça yine kendine çarpan bir aynasın. O ise sana bu aynayı tutan hakikatin. Daha fazla kaçamazsın! Çıkmaz sokaktasın artık!" Karşısındaki görüntü kaybolurken, son cümlesinin yakıcı zehri oda da asılı kaldı. "Gerçek katil sensin, saklanamazsın." Hayata inat yaşayanlara ithaf edilmiştir. /27.02.2016/

BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)

Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.