They come when the moon is full. They crawl. Annica watches. [This is a short story I felt like writing. It's not related to any of my books. Part 3 coming soon. Enjoy!]

An excerpt from Chapter 7 of the first book in the BAD GIRLS DON'T DIE series. When Alexis's little sister Kasey becomes obsessed with an antique doll, Alexis thinks she is just being her usual weird self. Things get weirder, though, when their house starts changing. Doors open and close by themselves; water boils on the unlit stove; and an unplugged air conditioner blasts cold air. Kasey is changing, too. Her blue eyes go green, she starts using old-fashioned language, and she forgets chunks of time. Most disturbing of all is the dangerous new chip on Kasey's shoulder. The formerly gentle child is gone, and the new Kasey is angry. Alexis is the only one who can stop her sister -- but what if that green-eyed girl isn't even Kasey anymore?

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.