"Yardım et Çağla! Aslının abisi Istanbula gelmiş. Herif eliyle koyduğu gibi buldu beni, seni göremeyince de kudurdu." "Tamam sakin ol. İş çıkışı-" "Bekleyemem Çağla. Topuğuma sıkar bu adam. Leşimi kanalizasyondan toplarsın, ben sana söyleyeyim." Denizin telaşlı sesine karşılık Çağla da heyecan yapmıştı. "Tamam adresi mesaj at, geleceğim." Çağla telefonu kapatır kapatmaz masasından kalktı ve Gökçenin masasına ilerledi. "Gökçe abla benim çıkmam lazım." Gökçe sanki çok zor durumda kalacakmış gibi yüzünü buruşturdu. "Ama nasıl olur Çağlacığım? Katılman gereken toplantı da vardı?" "Deniz beyle konuşup izin alsam?" Çağla Denizin odasına yöneldiğinde Gökçe sandalyesinden fırlayıp Çağlanın koluna girdi ve dışarıya doğru itekledi. "Yok Çağlacığım! Madem acelen var, çık sen. Ben söylerim Deniz beye. Zaten ikinci iş günün, sesini çıkarmaz." Çağlayı asansöre bindirdikten sora geri dönen Gökçe başını odasından çıkartmış Denizle karşılaştı. "Gitti mi?" "Gitti Deniz bey." ★★★ İyi okumalar ;)

Alison = Hikayenin baş karakteri sarı saçlı mavi gözlü çok güzel bi kız bu kız çok güçlü bi vampir özellikleri insanların düşüncelerini okuyabiliyor uzağıda çok iyi duyuyor ama en hassas gücü hızlı koşamaması normal vampirlerden yavaş koşuyor. Elsa = Alisonun en yakın arkadaşı kahve saçlı ve kahverengi gözleri var .Bu kız cadı özelliği ise insanları hipnoz edebiliyor Edward = İlk başlarda Mandy ı seviyor taki Alisonu göreseye kadar bu çocukta vampir vede çok yakışıklı kahve saçlı kahverengi gözlü o yüzden bütün okul bu çocuğa hasta.Gücü ise çok hızlı koşucu ve çok güçlü bi vampir Tom = Edward ın en yakın arkadaşı buda edward gibi vampir bu çocukta kumral tenli ve yakışıklı alisonun en yakın arkadaşı elsayı seviyor gücü ise iyi tırmana bilme ve hızlı biri Brady = Edward ve Tomun en yakın arkadaşı Alisonun düşmanlarından lanayı seviyor bu brady de bir vampir özel gücü ise görünmez olabiliyor. Mandy = Alisonun en büyük düşmanı tam bir baş belası bu kızda büyücü normal bir büyücü değil ama oldukça güçlü bi büyücü mandy edward ı sevdiği için alisondan nefret ediyor . Lana = Mandy nin en yakın arkadaşı onun kuyruğu gibi bi şey mandy naparsa oda aynısını yapıyor bu kızda elsa gibi cadı ama elsayla hiç anlaşamıyolar lananın gücü kendini çok iyi koruyabilmesi Tina = Çok salak birisi mandy ve lananın en yakın arkadaşı bu kızda bi vampir özel gücü ise tırnakları çok güçlü ama salak olduğu için özelliğini iyi kullanamıyor Sting = Alisonu seviyor edwardın en büyük düşmanı o bir kurtadam kumral tenli çok yakışıklı bir çocuk Charlie = Stingin en yakın arkadaşı o da bir kurtadam ve tinayı seviyor Bob = Stingin ve Charlienin en yakın arkadaşı o da kurtadam ve mandyı seviyor Jennifer = Stinglerin grubunda zararsız çok garip bi kız o da kurtkadın ama çok soğuk bi tavrı var -Andy = Stinglerin grubunda o da tam tersi çok sıcak kanlı bi kurtkadın

Hersey üst üste gelir o yüzden kardonun durumu daha da kötüye gider buda abisinin ve annesinin daha cok uzulmesine sebep olur trabzondan gelen kuzeni bu durumu duzeltebilecekmi ??

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.