#romantizm10 28.07.1019 #romantizm14 24.04.2019 Şeytan, ilk sevabını işlediği gün girdi Meleğin dünyasına... Küçük Meleğin küçük dünyasına bir bir kirletirken, kendi boyandı aşkın sevdasına... Şeytan, o küçük Meleğe habersiz beslediği aşkı yüzünden, o gece kovuldu sebepsiz Cehennem' den... Ve tekrar o gece bir dua diledi Yaratandan, dedi ki : " Bir daha, bu kainatta hiç bir aşk günahsız kalmasın! Bir daha, hiçbir aşk ölesiye acı çekmeden kavuşamasın! Bir daha, hiçbir aşk bir Melek ve bir Şeytan' ın ki kadar masum kalmasın... " ••• Yürüdüğüm yollar bile taş koyuyordu çıkmazlarıma. Nasıl bir hayattı bu? Nasıl bir yaşam...Ölüyordum, ama ölürken bile yaşamayı göze alıyordum. İntihara sürükleniyor, intihar ederken bile onu düşünüyordum, Onun için yaşıyorsam, onun için ölmeyi göze alıyordum... Kendime çektiğim bacaklarıma biraz daha sarıldıktan sonra yine bakışlarımı boşluğa odakladım. Karanlığa hapsettiğim benliğim, sindiği duvar köşesinde sessizce oturuken, soğuk bedenimi esir almıştı. Ruhumda, bedenimde yanlız; başkalarını içine almayacak kadar hissizdi. " Bu durumu değiştirebiliriz? " Derinlerden gelen erkek sesi, sessizliğin oluşturduğu uğultusu içinde karışıp, kulağıma ilişti. Hiddetle çarpan kalbim, göğsüme yine ağır bir darbe indirdikten sonra hiddetle konuştum. " Bu durumu değiştiremeyiz! " Bu durumu değiştiremezdik! Kimseyi, beni zorla sevmeye zorlayamazdım. " Bunu ben değil, sen değiştirebilirsin... " •••

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."