Kimsesi olmayan bir kadın. Baba sevgisi olmadan büyüyen bir çocuk. Kalbi yâralı bir adam. 14.02.2025

Dilhun kitabında geçen Karan ve Mavi'nin hikayesidir. Bu kitabı anlamak için diğerini okumanıza gerek yoktur. Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar, Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün. Unutma; Gitmek, ihanet etmektir. Gitmek, seni aslında sevmedim demektir. Gitmek, sana adanmış bir kalbin içine acımasızca tükürmektir. Ve gitmek, En çok sen demektir. Yayınlama tarihi: 14.02.2024

<Güzel sevmek üzerine bir hikâye... > - Yaş farkı vardır- Mahalledeki gençler olarak uzak tavırları, suskunluğu, sert mizacı sebebiyle aramızda onun adı "Yaban"dı. Beş yıl sonra mahalleye geri döndüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Özellikle benim için. * (Nisan 2021)

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Fırat bencildi, İsyan Çiçeği asiydi, lakin kaderleri bir yazılmıştı. İkisi birbirine aitti, ayrılık ölüm getiriyordu...

"Hanımefendi! Hey... ??" Uzanmaya çalışırken kolunun acısıyla inledi ve kadife kırmızısı zarfı yırttı genç adam. Costa büyük salonundaki resim sergisine davetlisiniz. Saat: 21:00 ~Rosa Bianchi _______ Poyraz Giray. Onun için hangi tanım uygundu. Bir pilot? Bir centilmen? Bir kaçakçı? Yada bir katil? Poyraz Giray bu tanımların hepsi için uygundu. Peki ya Rosa Binachi? Diğer adıyla Nare Bulut? Bir ressam? Bir gezgin? Ailesinin küçük kızı? Kendisi için başka bir tanım yoktu. Sıradandı, sıradan bir hayat ve sıradan bir geçmiş. Peki yolu bu karmaşık adamla kesiştiğinde sıradan hayatı rayından ne kadar çıkabilir? Tahmin edebildiğinden bile fazla. ~ Poyraz koşup kendini asansöre atarken son anda kapıları kapatma tuşuna bastığında tuttuğu nefesini verdi. "Saklandığın yerden çıkabilirsin." Nare gözlerini sıkıca yumup adamın göğsünden başını kaldırdı. "Hayatımı kurtardın." "Hayatını mahvettim."

Ahad Hanzade'nin Çiçeği Masal Aden Hanzade'nin yolu babasının en iyi dostu olan Adar Kozan'ın İlk Göz ağrısı Devran Kozan'la keşisirse... Başlangıç : 26 Nisan 2020 Mardin'in Prensesi adlı ilk hikayedir.

Oğuz, ben ne olduğunu anlamadan ayaklarımın tam önüne bir şövalye gibi diz çöktü ve elini koyu renk kot pantolonun cebine atıp, dışı siyah kadife kaplı küçük bir kutu çıkardı. Tahmin ettiğim şeyi yapıyor olmaması için işler bu raddeye gelene kadar yüzlerce dua etmiştim ama şu dakikadan sonra yapacağı şeyi en aptal kadın bile anlardı. Elaya çalan gözlerini gözlerimin ta içine dikip, yüzüne aşık olduğum gülüşlerinden birini yerleştirdi. Eğer çok aşırı bir tepki olacağını bilmesem o gülüşe karşılık tiz bir sesle ağlamaya başlardım. Ben böyle olsun istememiştim, asla bunu hayal etmemiştim. Meydandaki herkes bizim etrafımıza toplanmıştı. Oğuz hiçkimseye aldırış etmeden bana bakmaya devam etti. Sonra her tınısı içimi delen güzel sesiyle muhtemelen haftalarca planladığı ve benim hayatım boyunca unutamayacağımı düşündüğü teklifini yaptı. "Benimle evlenir misin Nisan?" Keşke başka şartlar altında, çok başka şekilde ve benden başka birine aşık olsaydı da az sonra bu kadar üzülmeseydi diye düşündüm. Ama şu saniyeden sonra elimden de bir şey gelmezdi. Onu kandıramaz, yalan söyleyemezdim. Koca meydanda bizi izleyen herkesle göz göze geldik önce. Sonra önüme döndüm ve bu sefer de dünyada en cok sevdiğim adamla göz göze geldim. Daha fazla beklemedim, sesim kalabalığın arasından çıkıp sokak lambalarına kadar ulaştı. "Özür dilerim Oğuz. Ben yapamam özür dilerim. Hayır." Kapak Tasarımı: @vitaegratis

Hayat bir tahterevalliydi.. Bir ucunda Aylin diğer ucunda düşleri vardı. Hayatındaki dengeyi bir türlü tutturamayan Aylin'in düşleri hep havada kaldı. Ne zaman Aylin yükselecek olsa bir şekilde düşleri kırılıyor ve yükseldiği yerden hızla düşüyordu... Taki hayatın dengesini bozan en ağır düşüne kapılana kadar... Emir Arslan! Yılların ağırlığını Aylin'in omuzlarından alıp aşkıyla ayaklarını yerden kesecek, onu göklere çıkaracaktı.

Sıradan biriydi aslında Gökçe. Üniversiteden mezun olduktan sonra 24 yaşında Psikolojik Danışman olarak özel bir okulda çalışıyordu. Gökçe' yi okuduğunuzda aslında hepinizin hayatında biraz yeri olduğunu anlayacaksınız. Çok güzel değildi. Yani filmlerde, kitaplarda bahsedilen o mükemmel bir yüz, minicik burun, renkli gözler, incecik bir fizik yoktu. Ama çirkin de değildi. Aynadan kendine baktığında kendini güzel görürdü. Aslında önemli olan da bu değil miydi? Kişinin kendini güzel görmesi yetmez mi? Bir de Ali Asaf' ımız vardı. Bu gencimiz de 28 yaşında çok iyi bir avukattı. Beyefendi kişiliği, bazen sert oluşu, bazen merhameti, bazen de neşesi herkesi içine çekerdi. Ali Asaf' ta çok yakışıklı değil ama kendisine has bir güzelliği vardı. İnsanların dikkatini çekerdi. Gökçe hayattan sadece güvenebileceği, korkmadan sırtını dayayabileceği birini istiyordu. Ali Asaf' ta Sadece sevmek istiyordu. Biliyordu sevmenin ne kadar güzel olduğunu. bu yüzden sadece sevmek istiyordu. Bakalım hayatları nasıl olacak, istediklerini bulabilecekler mi, neler değişecek? Hep beraber göreceğiz... NOT: 25. bölüm final olacak.