"Sen de kimsin!" diye höykürdü adam, korku ve şaşkınlıktan kavanoz dibi kadar irileşmiş mavi gözlerin tepesinden. Soluğu bir yerlerine kaçan genç kadın: "temizlikçi... prenses..." diye fısıldayabildi ancak kesik kesik. Kahretsin ki çok fena bir pozisyonda yakalanmıştı! Neyi nasıl açıklayacaktı şimdi? "mola vermiştim, azıcık elektrik atayım dedim... hafif sıyrığımdır da..." dese yeterli olur muydu acaba? Ancak karşısındaki çam yarmasının gözlerinin dışarılara uğrayıp, kaşlarının öfke hayret karışımı bir duruşla yay şeklini aldığını, ayrıca da ağzından köpükler saçıldığını gördüğünde aklından jet hızıyla geçen bu düşünceler sabun köpüğü gibi dağılıp havaya karışırken, ne söylediğini idrak etti ve düzeltmeye çalıştı: "Yani temizlikçiyim ben. Firmanın adı Prenses."

Sarışın ve mavi gözlü güzel kadın her zaman derin derin bakardı. Ta ki...

Aşkını, hafızasını, hayatının tüm ayrıntılarını Marmaris'te bıraktı ve İstanbul'a döndü sarışın ve mavi gözlü güzel kadın. Her şeye baştan başladı. Peki sonsuzcasına kaybettikleri dışında, yine aşkı bulabilecek mi?

Merhaba Sevgili Okur, bu defa anlatacağım tuhaf bir aşk öyküsü. Sevmeyi bilmeyen iki kalbin Tuğra ile Yakut'un birbirine tutulup kalmasının öyküsü. Okumaya başlamadan önce beklentilerini, fikirlerini, yargılarını ve kaygılarını bir tarafa bırak lütfen. İzin ver öykü kendisini anlatsın ki bu hayatta her şeyin olabileceğini gör ve unutma.

-Neyir; dedi genç kadın adeta fısıldayarak. -Ilgın; diye cevapladı o da beti benzi atmış bir şekilde. -Şimdi sen bizi, şu koca Antalya'da ve şu koca otelde bula bula amcamın en azılı, en büyük ve en diş bilediği rakibinin masasına mı oturttun? -Sanırım öyle yaptım. -Aferin kızım sana! Sence amcam bu durumu öğrendiğinde bize ne yapar? -Vallahi, sen yeğenisin sana fazla bir şey yapamaz... Sanırım... Bir an tereddüt etse de devam etti Neyir: -Ama beni, muhtemelen, yok yok, kesinlikle kapının önüne koyar... Bittik biz kızım! İki genç kadının huzursuz halleri ve aralarında fısıldaşmaları, masanın diğer ucundaki genç adamın dikkatini çekmişti. Keskin bakışlı bir çift mavi gözün üzerilerine yöneldiğini fark eden Ilgın, belirsiz bir dirsek darbesiyle Neyir'i susturdu ve ellerini çenesinin altında birleştirerek etrafı izlemeye başladı. Ah, amcası bu durumdan hiç de hoşnut kalmayacaktı!

"Bak, inanılmaz çekici ve yakışıklı bir adamsın... seninleyken aklım başımdan gidiyor, kalbim başkasına aitmiş gibi çarpıyor. Kendimi ışıklar içinde buluyorum... Oysa hakkımdaki fikirlerinden hiç emin değilim... Ama bildiğim bir şey var: Sen benim gerçekliğime uygun değilsin... Belki başta cazip, çılgın ve hoş gelirim sana... ama beni idare edemezsin, benimle yapamazsın... Bense aşkından ölsem senin, yine de değişemem, sana uyamam... Bunaltırım, hatta korkuturum seni... Ne yapacağını bilemezsin benimle... Bu yüzden yol yakınken, ikimiz de sonradan pişmanlık duyacağımız şeyler yapmamışken git başkasını bul... ya da ne bileyim Melisa ile çıkmaya devam et... beni tanıdığını unut... uzak dur benden... hatta tavsiyem; beni on kilometre öteden görsen bile yolunu değiştir... ve asla karşıma çıkma... şimdi lütfen kenara çek, eve taksi ile döneceğim."

Kapıları kapatırken hâlâ aklı Hediye'de, Serhat'ın. Üç aydır, düzenli devam ediyor salona. Bu güne kadar kimseyle konuştuğunu, hatta selâmlaştığını bile görmedi. Belirli bir takvimi de yok, bazen günün en erken saatinde, bazen de işte bu saatlere kalacak şekilde geliyor. Neresi daha boşsa orada bir-bir buçuk saat çalışıp gidiyor. Kadının vücudundaki esnekliği kısa sürede fark etti Serhat. Ayrıca, yaptığının bilincinde, ortamı hiç yadırgamadı, hemen uyum sağladı. Eğer o bu işi biliyorsa, Hediye'nin bir zamanlar sporcu olduğuna yemin bile edebilir. "Epey kilo verdi" diye düşünürken yakalıyor aklını. Allah Allah! "Bir beş kilo falan, beli ortaya çıkmaya başladı..." Fena sinirleniyor düşüncelere. Gerçekten gözlerinde yıldızlar var. Daha fazla dayanamayarak sunturlu bir küfür savuruyor Serhat arabasına yürürken ve yoldan geçenler ona bakıyor.

Demek babasının evleneceği kadın, oydu! İnce uzun boyu, kızıl dalgalı saçları ve yeşil gözleriyle tam bir âfet! Üstelik kesinlikle yaşça kendisinden küçük bir âfet! Leylâ, geldiği gibi çıktı, Engin'in farkına varmamıştı bile. Necmi Bey, kızın arkasından baktı bir süre sevecen ve mütebessim, ne düşündüyse oğluna döndü sonra: "Hadi gel yemeğe gidelim, konuşmaya orada devam ederiz," dedi. İlginçtir ki, vadettiği halde ikisini tanıştırmamıştı. Necmi Bey masada sürekli konuştu. Engin pek dinlemedi onu, aklı hâlâ kızıl saçlı güzelde, endamında, duruşunda ve gülüşünde, o tarifsiz çekimindeydi. Bu son yemeğe dair aklında kalacak tek şey babasındaki katıksız mutluluk olacaktı. Aynı günün gece yarısını geçe, boğaz yolunda kaza yaptılar. Babası sürüş halindeyken kalp krizi geçirmiş, direksiyon hakimiyetini kaybederek, karşıdan gelen bir ciple kafa kafaya girmişti. Çarpışma anında alkollü olduğu ve aşırı hız yaptığı tespit edilmişti. Cip sürücüsü ve Leylâ ağır yaralanmış, yaşlı adamsa oracıkta ölmüştü. Türkiye'nin en büyük finans kuruluşlarından birinin büyük ortağının, o güne kadar hiç bilinmeyen kızı yaşındaki sevgilisiyle geçirdiği kazada can vermesi büyük skandal koparmıştı. Gazetelerde, televizyonlarda, internet sitelerinde günlerce bu olay en üst sıralarda yer almış, çeşit çeşit habere, sohbete konu, hatta içki sofralarına meze edilmişti. Engin'i kaybından daha fazla sarsansa babasının soyadını vermeye hazırlandığı kadının tutumu olmuştu. Leylâ Sezin, Necmi Atadan'la ilişkisini de, evlenmek üzere olduklarını da kabul etmemiş, her şeyi şiddetle reddetmişti. İşte bu inkâr, genç adamın yüreğini dağlamış, acısını katlamış, geçen süre zarfında tekrar karşılaşmadığı ancak servet avcısı olduğuna kesin kanaat getirdiği kadına karşı öfke ve nefretini harlamı

"Neden başkalarına feda ediyorsun beni? Neden bu şansı ikimize tanımıyorsun? Neden benimle sen çıkmıyorsun?"