Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

"Selim" "Sadem." "Neyi anlamış oldum biliyor musun?" "Neyi?" "Dünyaya bir daha gelseymişim, yine seni severmişim." × 🍓 × Unutmaya mahkûmdu Sadem.Beynine yerleşmiş olan tümör acımasızca yutuyordu tüm anılarını.Unutmak istemiyordu.Anılarını,ailesini,evini,arkadaşlarını...En önemlisi de uzaktan sevdiği adamı. Unutmak istemediklerini kağıtlara sığdırdı kendini hatırlamak için.Aklında yoktu defterin sevdiği adamın ellerine,yüreğine değeceğini. Ve sıfırdan başlama zamanıydı Sadem için. -Dikkat! Bu bir yürek sancısıdır, benim yürek sancım

Eğer isimlerimizin kaderimizi etkilediğini düşünmüyorsanız, benimle tanışmamışsınız demektir. Ben Yankı. Ya da Bay Yanık. Bilemiyorum artık. 24022016

Çocukluktan beri tanışan iki gencin aşk hikayesi. Birbirine yıldızların altında söz veren Nizam ve Ezgi yeni kazandıkları düşmanlarıyla nasıl başa çıkacak.