Başımı dizlerimin üzerine koymuş, ellerimi kulaklarıma bastırmış halde ağlıyordum. Başımı kaldırıp olanlara bakmaya cesaretim yoktu. Hayatımda beni sevmeseler de benim fazlasıyla değer verdiğim iki erkek korkunç bir sebepten dolayı birbirlerini öldürmeye çalışıyorlardı. Benim burada olduğumu unutmuş gibilerdi. Aniden patlayan silah, yerimden sıçramama neden olmuştu. Başımı kaldırmak istemiyordum, kimin vurulduğuna bakmak istemiyordum. Silah sesinden sonra ortalık sessizliğe bürünmüştü. Tüm cesaretimi toplayıp başımı kaldırdığımda elindeki silahla şimdi bana doğru geldiğini gördüm. Onun gibi, beni de öldürecekti. Kaçmaya gücüm yoktu, kaçmak istemiyordum. Gözümü bile kırpmadan ona bakıyordum. Silahın namlusunu yüzüme doğrulttuğunda dahi ona bakmayı bırakmadım. Artık bu oyunun sonuna gelmiştik. Gözlerimi kapattım ve korkusuzca ölümü bekledim...

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)