Bir insan hayatında kaç kere çaresiz hissederdi? Peki ya hissettiği bu anlardan kaçı gerçekten çaresizlik olurdu? Bir insanın vicdanı durur, nefreti artar mıydı? Bir insanın merhameti körelir, masumluğu azalır mıydı? Bir insanın mantığı susar, sevgisi artar mıydı? Yaşadığımız anlar; bizi biz yapan olaylardır. Peki ya onlar daha ne yaşayacaktı? Kendilerini kaç farklı şekilde bulacaklardı?

Üç Diyar'ın tarihi kanla yazılmıştı, mürekkeple değil. Sanki toprak büyümek ve gelişmek için kana ihtiyaç duyuyordu. Ayrıca, bu isteği dile getirmesine de gerek yoktu. İnsan doğasındaki şiddet er ya da geç serbest kalıyor, kılıç ve ateşin dansının ardından oluşan toz bulutu dağıldığında ise toprağı beslemeye yetecek uzunluktaki kan nehirleri görünmeye başlıyordu. Ardından kulakları sağır edecek nidalar yükseliyordu... Zafer! Zafer! Zafer! "Anonim Krallar Çağı Tarihi'nden"

Çoğu insanın hayatı boyunca sakladığı pek çok sırrı vardır. Bazıları hiç ortaya çıkmayacağını düşünerek bu sırları geçmişiyle birlikte unutur. Yapılan bazı hatalar sadece eski bir anı olarak akıllarının bir köşesinde kalırken, yaşanan başka bir olay karşısında gün yüzüne çıkmak zorunda kalırlar. Ama bazen öyle hayatlar vardır ki yapılan hatanın ve saklanan sırların farkında değildirler. Bu kördüğüm olan hayatların asıl hikayesi Ela ÇELEBİ'nin sır dolu ölümüyle çözülmeye başlar... İşinde çok iyi bir polis olan Caner, sevdiği kadının ölüm haberiyle sarsılırken, kafasının içindeki gerçek, araştırmalar ışığındaki gerçeklerle çelişiyordur. İnanmadığı bu gerçekle, etrafındaki herkesten şüphelenmeye başlar. O, bu ölümün altındaki gerçek sebebi araştırırken, amacına ulaşmak için çıktığı basamaklarda, farklı olaylarla karşı karşıya kalır. Aklı sürekli geçmiş ile günümüz arasında mekik dokurken, gördüğü rüyalar ve hayaller karşısında normal olmayan hayatı iyice anormalleşir. Artık içinde gittikçe büyüyen tek bir duygu vardır: İNTİKAM... *** "Bilinçaltına eğil ve kulak ver... Sana anlatmam gereken bir hikayen var." *** Bu hikayeyi sabırla okuduğunuz zaman pişman olmayacaksınız. EMEĞE SAYGI! ! !

Dikkat! Toprak Adam kitabını okumadan bu kitaba başlamanız tavsiye edilmez. Zira bazı olaylar, kişiler, durumlar serinin ilk kitabıyla bağlantılıdır. Toprak Adamlar, Adolf Hitler Almanya'sı zamanında üstün insan deneylerinin bir üst düzeye aktarılmasıyla geliştirilmiş bir türdür. Belirli bir selenyum seviyesinin altında insan gözüne görünmeyen maddeleri keşfeden bilim adamları, deneylerini daha da geliştirerek insanların genleriyle oynayıp selenyum seviyelerini azaltarak bu türü meydana getirmişlerdir. Önceleri ilk geliştirdikleri örnekleri yine Hitler önderliğinde bir kampta toplayıp Alman casuslar olarak kullanmışlardır. Bu türe ait bir yaşam alanı oluşturup orada kendi türleriyle beraber bir yaşamın bu insanlara yeteceğini düşünerek ise en büyük yanılgıya düşmüşlerdir. Çünkü oradaki Toprak Adam ve kadınlar ikinci dünya savaşının ortasında birer birer ortadan kaybolarak Alman istihbaratının yerle yeksan olmasını sağlamışlardır. Değişen şartlar dahilinde dünyanın dört bir yanına dağılan bu türü yine bir çatı altında toplamak adına çalışmaları ve bu genin getirdiklerinden kurtulmak isteyenlere dair yapılan araştırmalar şu an devam ediyor. Türün genleri birkaç doğum sonrası mutasyona uğradığından kimin Toprak Adam olup olmadığını anlamak hala zaman alıyor. Bu yüzden bazı ülkelerdeki garip kayıp vakalarını oluşturulan bir ekiple incelemeye çalışıyor, türün devamını bulmak ve onlara bir yaşam alanı daha sağlamak adına devam etmektedir. Tüm bu bilgiler ışığında siz okuyucular Toprak Adamlar'ın dünyasına hoş geldiniz.

Özgür(Toprak) sadece toprak ve kum zeminde görünebilen bir gençtir. Hayatın ona verdiği bu farklı özelliğe alışmaya çalışır. Farklı bir hayat çoğu insana çekici gelse de o normal, sıradan bir yaşam arzusuyla yanar tutuşur. Ve bir gün normal bir insana aşık olur... Toprak Adam'dan: Hoş geldin hikayemize sevdiğim. Korkma, korkma benim Toprak, arala artık şu sayfaları da geçmişimize bakalım seninle . Hemen üzülme öyle geçmişe geç-miş dedim diye. Alıngaçlarını açmadan beni bir dinle, kalbine demir kaplı zırhları da bürünmeden ama olur mu? Ben sana burada geçmişi bildiklerini ve bilmediklerini üşenmedim sayfalarca anlattım. Sen de üşenme oku beni. Gözlerin yorulur başka bir diyara dalar, kanlanır ya da yaşlanırsa usulca kaldır beni, bir kenara koy inan sana alınmam. Ama sonra yine oku hikayemizi okudukça öğren gerçek beni ve senin bende uyandırdığın hisleri.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."