16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Zamanın ellerinde söner, geride bırakılan her yaş. Ve masumiyetin gölgesi silinir usul usul cihânın topraklarından. Biliniz ki, ezelden beri var olan şeytanın bağrından sarkarken kötülüğün tohumu, Hannâsî vesvaslar filizlenir âdemoğullarının kalp darabanlarında. Ey ki sen, insanoğlu; Kötü niyetleri mesken belleyen ruhunun özündeki şeytanlarına fısılda. De ki: Tüm âlemlerin sahibi olan Tanrı'dan artık medet umma. Zira kötülüğe tohumlanan her ruh için merhamet artık tükenmiştir. Duhan Alişâh ALAKURT. Alaca Leyâl KIZILTAN.

"Pençelerini çıkarmış bir Tilki. Aslanın karşısında ne kadar şansı olduğunu düşünüyor?" "Bir yerlerde birisi tam da senin verebileceklerini arıyor." ** "Çektiğim korkunç acı, yaşamdan geliyor. Benim erişebileceğim hiçbir durum yok. Kesin olan şu ki ben, uzun zamandır ölüyüm, çoktan intihar etmişim. İntihar ettirildim, demek istiyorum. Ölüme açlık duymuyorum, varlık olmaya açlık duyuyorum." "Antonin Artaud." Dedi kız ona bakarak. Yeşil gözler hayret karışımı bir ifadeyle ona döndü. ** İçine kapanık sadece müzikle ilgilenen bir kız, yeteneğini herkesten gizleyen soğuk ters bir erkek. Yeteneğin olduğu tarafta tehlike var.Tehlike çanları ikisi için de çalıyor. İkisi de kurban İkisi de müziğe sığınıyor. Bir harfin değiştirdiği adlara sahipler. Birbirlerinden oldukça uzak, uzak oldukları kadar yakınlar. ~ Bir kurbanın yoldaşı o kurbandan daha çok acı çeker. Friedrich Nietzsche

Kimse seni aramıyorsa, kaybolmuş sayılmazsın.

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Tanrı'nın mâbedinde, ağzı kül ocağı, ruhu cehennem doğuran bir rahim, o vakit derisi kavlanmış bir bedenin altından sudur eder canavarın kendisi. Göğüs kafesinde barınmaz kalp denen et parçası, kizbin sığ kuyularına ketmedildiğinde meknûn olan. Ehrimen! Ey Ehrimen, mevt-i hâildir, şevk-i intikâmın helâhil meyvelerine el sürmek, intikâm memnûdur, Tanrı adâleti sunacak lâkin sen yine bildiğini okursun. Bilirim, alâmet-î kıyâmettir yaratılışın. Lâkin, ey âteşin Tanrısı, Bûyahya'yla girdiğiniz bu ecel yarışına son ver, yahut tüm insanlığı katletmek adına bu kötülüğü sana yapanın kanından olan beni yok et. Kabûlün değilse bana da intikâm kadehinden ikrâm et. Cehennemin âteş bacaları tüterken gözlerinde. Ehrimen, Oh Ehrimen, karanlığın ve kötülüğün mutlak Tanrısı, fısıltılar cehenneminin küllerinden savrulur ağzıma. İçim alev alırken, kötülüğünün alevleri sırtıma sarılır. Günahkârlığımı beslerken ben, günahkâr ruhumu gölgele. Şeytân'ın meskeninde, Tanrım, kâtli gerçekleşecek tüm suç ortaklarının. Bir infâz kararının mührü kanla vurulduğunda, Tanrım, bu cihândan bir cehennem geçecek. Öyle aç, öyle öfkeli, öyle alev alev. Tanrım, bu cihânda bir kâtliam sergilendiğinde, dehr-i dûna kurulmuş bu sahneyi kan götürecek. Ehrimen, Ehrimen... Sana tapınan âteşîn, seni bile yakar, ölümümü ellerime ser. Ölümünü ellerimle seveceğim. ▪️ NOT: KARA CENNET adıyla yayımlanan ilk kitaptır, bu kitabın yayımdan kaldırıldığı dönemlerde KARA CENNET adı başkaları tarafından kullanılmış ve birden fazla bu isimle hikâye türemiştir. Şahsımın yazdığı ve üslûben bana âit olan tek kurgudur. Tüm hakları saklıdır. İLK YAYIMLANMA TARİHİ: 2015, MART 25. İKİNCİ YAYIMLANMA TARİHİ: 2016, HAZİRAN 5.

Dışarıdan normal kamp gibi görünen, içine girdiğinizde kan gölünden boğulacağınız bir yer düşünün. İnsaların çığlıklarının kulaklarınızı delerek beyninizi uyuşturduğunu... Düşündüyseniz diğer bölüme geçin ve İŞKENCE KAMPI'na hazır olun.

Karanlık. Her yer karanlık. Sokağın ortasında bir gölge. Ölümü fısıldıyor. Gelme diyor. Yanacaksın. Zaman ilerliyor. Hızlı ol!