"Kapat gözlerini Aslı.. Eğer buradan yürüyerek değilde ceset torbasında çıkarsak üzülme. Onlar bizim ruhumuza,gözlerimize,hayallerimize dokunamadılar. En fazla bir gün daha dururuz dünyada,otopsi yaparlar enkaz bedenlerimize,testlere göre diyeceklerki; ruhu,gözleri,hayalleri bakireymiş..."
Gece uykusuzluk, karanlık koridor nefreti,icimdeki esrarengiz korku... AHH! Gene gece.! Saat 03.00, en nefret ettiğim saat. -AAAAAAAA!!!!! O da neydi ? Aman Allah'ım. Siyah, penceleri olan tırnakları boyunu asan govdesi girintili çıkıntılı.. Ah, devam edemicem.. Ben diğerleri gibi yorganın altına girip butun gece...
Eski romanlarda okuduğum gibi ıssız bir ada değildi burası. Tam tersine turistlerle doluydu. İlk geldiğim zaman eve gitme isteğiyle dolup taşıyordum. Ta ki bir çift mavi gözle karşılaşıncaya kadar...Peki ya şimdi, hala eve gitmek istiyor muydum? Malesef çoktan evin yolunu kaybetmiştim. Onun mavi gözlerine hapsolmuşken...
Geceleri karanlığın sessiz eşiğinde sizinle birlikte olan birçok varlik vardır. Hikayelerde size bu gerçeğin sadece yarısı verilir fakat hikayeleri bunu bilerek okursaniz farkına varacaksiniz.. Korkulu okumalar!
