Güne, seni nekadar çok sevdiğimi söyleyerek başlamak ve aynı şekilde bitirirken yanağımızdaki son busenin birbirimize ait olmasıyla sürüp giden bir hayatı düşlemek ve onu yaşamak çok mu zor ? Yada günün sonunda gördüğümüz son kişinin gene birbirimiz olduğu bir uykuya dalıp da, biran evvel yüzünü görebilmek için sabahı iple çektiğimiz aşkla birlikte olmak... Bir odadan diğerine birbirimizi özlesek yeniden...